ابراهیمی، حمیدرضا؛ سعیدی رضوانی، نوید؛ معانی منجیلی، آرزو (1390). تدوین اصول طراحی فضاهای بازی کودکان با تاکید بر گروه سنی 5 تا 12 سال (مطالعۀ موردی رشت). فصلنامه باغ نظر، شماره 19،صص 34-58.
ایمانی، بهرام؛ یارمحمدی، کلثوم؛ یارمحمدی، کبری (1396). بررسی شهر دوستدار کودک از دیدگاه کودکان (مطالعۀ موردی: ناحیه 1 شهر اردبیل)، نشریه جغرافیا و مطالعات محیطی، شماره 21، صص 7-22.
آمارنامه مشهد (1395). سازمان شهرداری مشهد.
رجبی، ژیلا؛ حاجی قاسمی، فرزانه (1392)، منظر شهری دوستدار کودک؛ رویکرد منظرین در محیط، مجله منظر، شماره 25، صص 20-23.
صفوی مقدم، سیده مریم؛ نوغانی دخت بهمنی، محسن؛ مظلوم خراسانی، محمد (1394). بررسی شهر دوستدار کودک و احساس شادی کودکان در شهر مشهد، مجله علوم اجتماعی دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه فردوسی مشهد، شماره 12، صص 143-165.
غفاری، علی؛ قلعه نویی، محمود؛ عمادی، خشایار (1393). شهر دوستدار کودک؛ ارزیابی و مقایسه چگونگی پاسخگویی به اصول شهرهای دوستدار کودک در بافت های جدید و سنتی ایران، هویت شهر، شماره 8، سال هجدهم.
قره بیگلو، مینو (1391). نقش عوامل محیطی در پرورش خلاقیت کودکان، فصلنامه باغ نظر، شماره 20، صص 18-33.
کامل نیا، حامد؛ حقیر، سعید (1388). الگوهای طراحی فضای سبز در شهر دوستدار کودک(نمونه موردی: شهر دوستدار کودک بم)،فصلنامه باغ نظر، شماره 12، صص 77-90.
کربلایی حسینی، ابوالفضل؛ سهیلی، جمال الدین (1393). بررسی ویژگی های شهر دوست داشتنی از نگاه کودکان: مطالعه موردی منطقه 2 شهرداری قزوین، فصلنامه مطالعات شهری، شماره 9، صص 59-68.
Björklid, P (2009). Child friendly cities sustainable cities? A child centered perspective and the child’s perspective, in: Proceedings of the 19th International Association for People–Environment Studies Conference, Alexandria. September 2006.
Brown, C., De Lannoy, A., McCracken, D., Gill, T., Grant, M., Wright, H., Williams, S (2019). Special issue: child-friendly cities, Cities & Health, 3 (1), 1-7.
Cohen, D.A., Ashwood, J.S., Scott, M.M., Overton, A., Evenson, K.R., Staten, L.K (2014). Public parks and physical activity among adolescent girls, Pediatrics, 118(5), 1381-1425.
Dryskl, D (2007). Creating Better Cities with Children and Adolescents. Translated to Farsi by Tavakoli, M. & Rezvani, N. S. Tehran: Dipacheh Press.
Gleeson, B., Sipe, N., Rolley, K (2015). Pathways to the child friendly city, in: B. Gleeson and N. Sipe (Eds) Creating Child Friendly Cities, Reinstating Kids in the City, ch. 10. London: Routledge.
Gummesson, M (2007). Barns säkra tillgängli ghet till skolan [Children’s safe accessibility to school], Institutionen för arkitektur, Chalmers Tekniska Högskola, Göteborg.
Holt Nicholas, L (2014). Neighborhood physical activity opportunities for inner-city children and youth, Journal of Health & Place, 15, 1022-1028.
Johnson, W (2014). Brusels the Childlish Capital, Urban Studies, 11(2), 115- 132.
Korpela, N (2014). Handbook of environmental psychology, Robert b. Bechtel and arza churchman, john wiley & sons, inc, Children’s Environment.
Lee, J.M., Kim, Y.G (1999). Effect of partnership quality on IS outsourcing success: conceptual framework and empirical validation, Journal of Management Information Systems, 15(4), 29-61.
Mitchell, H., Kearns, A., Damian C. A (2007). Nuances of neighbourhood: Children’s perceptions of the space between home and school in Auckland, New Zealand. ELSELVIOR.
Nordström, M (2010). Children’s Views on Child-friendlyEnvironments in Different Geographical,Cultural and Social Neighbourhoods, Urban Studies, 47(3), 122- 139.
Prihantini, P., Kurniawati, W (2019). Mapping of Child Friendly Parks Availability for Supporting Child Friendly City in Semarang, The 3rd Geoplanning-International Conference on Geomatics and Planning, IOP Conf. Series: Earth and Environmental Science 313 (2019) 012035
Rakhimova, N (2011). Child-Friendly Cities and Neighborhoods: An Evaluation Framework for Planners, Copyright 2011 by ProQuest LLC.
Riggio, E (2002). Child friendly cities: good governance in the best interests of the child, Environment and Urbanization, 14(2), 45-58.
Satispi, E (2018). Policy Development of the Child-Friendly City: Case Study of South Tangerang City Regional Government, International Journal of Social and Administrative Sciences, 3(2), 105- 112.
Schneider, M (2015). The Quality of Life and Social Indicators Research, Public Administration Review, 36(3), 297-284.
Spencer, C., Woolley, H (2014). Children and the city: A summary of recent environmental psychology research, Child: Care, Health and Development, 26(3), 181-198.
Taylor, A.F., Kuo, F.E., Sullivan, W.C (2014). Coping with ADD: The surprising connection to green play settings, Environment and Behavior, 1(33), 54-77.
Tsou, K.W., Hung Y. T., Chang Y. L (2005). An accessibility-based integrated measure of relative spatial equity in urban public facilities, Department of Urban Planning, National Cheng Kung University, Tainan, Taiwan.
UNICEF (2007). Children’s Rights and Habitat –Working towards Child-Friendly Cities, New York.
Van Vilet, W., Karsten, A (2015). Child-Friendly Cities in a Globalizing World: Different Approaches and a Typology of Children’s Roles. Children, Youth and Environments, 25(2), 1-15.
Wales, V (2013). Planning for children in public places, Children’s Environments, 9(2), 76-96.
Woolcock, G. Steele, W (2008). Towards the development of an indicators framework for a child friendly community: literature review, Urban Research Program for the NSW Commission for Children and Young People, Griffith University, March.
Yuniastuti, E., Hasibuan, H. S (2019). Green Open Space, Towards A Child-Friendly City (A Case Study in Lembah Gurame Park, Depok City, Jakarta Greater Area, Indonesia), The 4rd International Conference in Planning in the 2019 Era of Uncertainty, IOP Conf. Series: Earth and Environmental Science 328 (2019) 01201.
)
