1
گروه شهرسازی،دانشکده هنر و معماری، دانشگاه بوعلی سینا، همدان، ایران
2
دانش آموخته دکترای برنامه ریزی شهری، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران.
10.22103/jusg.2025.2147
چکیده
مقدمه: مفهوم شهرزیست پذیر از مهمترین دغدغه های سیاست گذاران، برنامه ریزان و مدیران شهری بوده و هدف تمام برنامه ریزی ها شهری تبدیل فضای شهر به محیطی زیست پذیر و با قابلیت زندگی برای شهروندان است. در همین ارتباط، این پژوهش با هدف سنجش میزان زیست پذیری در سطح نواحی شهر خرم‌آباد انجام‌یافته است. داده و روش: روش تحقیق به لحاظ ماهیت تحلیلی ـ توصیفی و از نظر هدف کاربردی است. داده‌ها و اطلاعات از طریق دو روش اسنادی( مطالعات کتابخانه‌ای) و میدانی(پرسشنامه) گردآوری‌شده است. جهت تحلیل داده‌های گردآوری شده از آزمون T تک نمونه ای در قالب نرم افزار SPSS ، و برای رتبه بندی نواحی از روش تصمیم‌گیری چند شاخصه VIKOR استفاده شده است.. یافته‌ها: نتایج تحقیق نشان داد که از میان شاخص‌های 9 گانه، شهر خرم‌آباد فقط در سه شاخص آموزش عمومی ، بهداشت و تعلق مکانی وضعیت نسبتا قابل قبولی داشته است، اما در دیگر شاخص‌ها از نظر شهروندان نواحی شهری خرم‌آباد وضعیتی نامطلوب داشته است. همچنین وضعیت سطح بندی نواحی شهری بر اساس مجموع شاخص‌ها نشان داد که فقط در یک ناحیه ( ناحیه6) از مجموع 24 ناحیه شهری از وضعیت مطلوب زیست پذیری برخوردارند و مابقی نواحی در وضعیت قابل تحمل تا نامطلوب قرار دارند. نتیجه‌گیری: در مجموع میتوان بیان داشت که روند مدیریت شهری در شهر خرم‌آباد نتوانسته است نتایج مطلوبی را از نظر ارتقاء شاخص‌های زیست پذیری شهری داشته باشد.
)