آزاد ارمکی، تقی؛ مبارکی، مهدی؛ شهبازی، زهره (1391). بررسی و شناسایی شاخصهای کاربردی توسعه اجتماعی (با استفاده از تکنیک دلفی). مطالعات توسعه اجتماعی و فرهنگی، دورۀ 1، شمارۀ 1، صص 30-7.
براتی، ناصر؛ تنکابنی، بهاران؛ سلیمان نژاد، محمـدعلی (1389). سنجش پایداری محله شهر آرای تهران با به کارگیری تلفیقی از معیارهای جهانی و نظر مـردم). نخسـتین همـایش توسعه شهری پایدار در ایران، تهران.
توسلی، غلامعباس (1374). نظریههای جامعه شناسی. تهران: انتشارات سمت.
جمعهپور، محمود؛ نجفی، غلامرضا؛ شفیعا، سعید (1391). بررسی رابطه تراکم و پایداری اجتماعی در مناطق شهرداری تهران. نشریه جغرافیا و برنامهریزی محیطی، دورۀ 23، شمارۀ 4، صص 200-185.
زارنجی، ژیلافرزانهسادات؛ یزدانی، محمدحسن (1398). تحلیلی بر وضعیت پایداری محلات اسکان غیررسمی شهر اردبیل. فصلنامه جغرافیا و آمایش شهری- منطقهای، دورۀ 9، شمارۀ 32، صص 32-17.
زبردست، اسفندیار (1389). کاربرد فرآیند تحلیل شبکه‌ای در برنامهریزی شهری و منطقهای با استفاده از تحلیل شبکه. نشریه هنرهای زیبا معماری و شهرسازی، دورۀ 2، شمارۀ 41، صص 90-79.
سرمد، زهره؛ بازرگان، عباس (1398). روش‌های تحقیق در علوم رفتاری. تهران: انتشارات آگه.
شفیعا، سعید (1395). بررسی رابطه سرمایه اجتماعی و توسعه پایدار اقتصاد محله بررسی: فعالان اقتصادی محله غیررسمی شمیران نو. اولین کنفرانس اقتصاد شهری ایران.
ظهیری، هوشنگ؛ جمعهپور، محمود (1394). ارزیابی نقش طرح ارتقاء کیفی میدان بهارستان تهران در توسعه پایدار شهری. نشریه مدیرت شهری، شمارۀ 41، صص 228-213.
عبدالهی، علیاصغر؛ رختابناک، شهره (1393). ارزیابی عوامل مؤثر بر پایداری توسعه محله در فرایند برنامهریزی شهری(نمونه موردی:محله سنگ سیاه شیراز). نشریه پژوهش و برنامهریزی شهری، دورۀ 5، شمارۀ 17، صص 122-103.
عزیزی، محمدمهدی (1385). محله مسکونی پایدار مطالعه موردی نارمک. نشریه هنرهای زیبا، دورۀ 27، شمارۀ 27، صص 46-35.
فاضلی، محمد (1396). ارزیابی تاثیرات اجتماعی، برنامه‌ها و سیاست‌ها (جامعه شناسان). تهران: انتشارات تیسا.
ملکی، سعید؛ زارعی،جواد؛ شاهرخ زاد، خواجه (1397). ارزیابی شاخصهای حکمروایی مطلوب شهری با رویکرد مدیریت محله‌‌محور (موردشناسی: محلات شهر همدان). فصلنامه جغرافیا و آمایش شهری- منطقهای، شماره 29، صص 74-61.
موسایی، میثم (1388). رابطۀ توسعه اجتماعی و توسعه اقتصادی. راهبرد یاس، شمارۀ 20، 117-96.
نسترن، مهین؛ قاسمی، وحید؛ زرگرزاده، وحید (1392). ارزیابی شاخصهای پایداری اجتماعی با استفاده از فرآیند تحلیل شبکه (ANP). نشریه جامعه شناسی کاربردی، دورۀ 24، شمارۀ 3، صص173-155.
نوریان، فرشاد؛ عبداللهی ثابت، محمدمهدی (1387). تبیین معیارهـا و شاخصهای پایداری در محله مسکونی. نشریه شهرنگار، دورۀ 9، شمارۀ 50، صص 63-49.
نیازی، محسن؛ فرشادفر، یاسمن (1390). بررسی رابطه میان اعتماد اجتماعی و احساس امنیت اجتماعی در بین زنان مناطق شمال و جنوب تهران. نشریه مطالعات جامعهشناختی شهری، دورۀ 1، شمارۀ 1، صص 178-147.
Barton C (2004). Sustainable Cities in Developing Countries. Urban Planning and Architecture Research Center: 32.
Bramley et al (2006). What is social sustainability and how do our existing urban forms perform in nurturing it.
Choguill, C, L (2016). Developing sustainable neigh bourhoods. Habitat International, 32: 41-48
Clantonio A (2008). Social sustainability: linkage Research topolicy and pra. Oxford Institute for Sustainable Development (OISD), Oxford Brookes University: 3
Conway, G.R (1987). The properties of agroecosystems. Agricultural Systems, 24, pp. 95–117.
Dexon, C (2009). Measuring Socially Sustainable Urban Regeneration in Europe. Oxford Institute for Sustainable Development (OISD) School of the Built Environment.
Elkington, J (1999). Triple bottom line revolution: reporting for the third millennium. Australian CPA, Vol. 69, p. 75.
Flint, Jim (2009). Neigh borhoods and Community. International encyclopedia of human geography, pp. 354 – 359.
Holmberg, J., Sandbrook, R (1992). Sustainable development: what is to be done?’, in Holmberg. J. (ed.) Policies for a Small Planet, Earthscan, London, pp. 19–38.
http://region15.tehran.ir/Portals/0/aghazadeh/region-img/rahyab100.zip
http://region15.tehran.ir/Portals/0/aghazadeh/region-img/rahyab100.zip
Loala A (2005). Corporatesocial Responsibility and social sustainability. A role for local government, Simon Fraser University: 19
Mackenzie, S (2004). Social sustainability: toward some definition. Hawake Research Institute, University of South AustraliaMagill, South Australia: 1
McElroy, M., Jorna, R.J., Van Engelen, J (2007). Rethinking Social Capital Theory: A Knowledge Management Perspective. Journal of Knowledge Management, 10(5): 124-126.
Mutlak, N., Schwarze, R (2013). Elements of a theory of social sustainability. Taking stock of socialscience approaches, unpublished manuscript
Omann, I., Joachim, Spangenberg, H (2012). Assessing Social Sustainability, the Social Dimension of Sustainability in a Socio-Economic Scenario. Presented at the 7th Biennial Conference of the International Society for Ecological Economics in Sousse (Tunisia).
Porta & Sergio (2001). Formal indicators: Quantifying the contribution of form to urban social sustainability. Polytechnic omilan and CAIRE, Italy: 66.
Power, A (2004). Sustainable Communities and Sustainable Development. London: Sustainable Development Commission.
Raco, M (2007). Building Sustainable Communities, Spatial Policy-place Imaginations and Labor Mobility in Post. War Britain. Bristol: Policy Press.
Seabrooke, W., Yeung, S.C.W., Mayong, Li.F.M (2013). Implementing sustainable urbandevelopment at the operational level (with special reference to Hong Kong and Guangzhou). Habitat International, No. 28, pp. 443- 466.
Terner (1988). Conceptualising Socially Sustainable Development. Paper prepared for DFID and the World Bank.
Wingtz, M (2011). Exploring Social Sustainability. Learning from Perspectives on Urban Development and Companies and Products
Woodcraft, S (2012). Social Sustainability and New Communities: Moving from concept to practice in the UK. ASIA Pacific International Conference on Environment-BehaviorStudies Mercure Le Sphinx Cairo Hotel.Giza, Egypt, Procedia -Social and Behavioral Sciences, No.68, pp.29-42.
Yu, Tao., Qiping, Shen., Geoffrey, Shi., Qian, Zheng., Helen, Wei., Wang, Ge., Xu, Kexi (2017). Evaluating social sustainability of urban housing demolition in Shanghai China. Journal of Cleaner Production, pp. 26-40.
)
