احدنژاد روشتی، محسن؛ صالحی میشانی، حیدر؛ وثوقی راد، لیلا؛ حسینی، سید احمد (1392). نقش ارکان اصلی شهر ایرانی اسلامی در مکان گزینی مراکز اقامتی (موردشناسی: شهر زنجان). فصلنامۀ جغرافیا و آمایش شهری ـ منطقه‌ای، دورۀ 3، شمارۀ 7، صص 126-111.
امیرفخریان، مصطفی؛ خاکپور، براتعلی؛ دانایی، مجید؛ توانگر، معصومه (1391). بررسی و تحلیل نقش کارکردهای اجتماعی پارک های شهری بر اساس موقعیت مکانی و شرایط کلی منطقه؛ نمونه مطالعاتی مناطق یک و شش شهرداری مشهد. فصلنامه فضای جغرافیایی، سال دوازدهم، شماره 40، صص 211-190.
پورمحمدی، محمدرضا؛ حکمت نیا، حسن؛ صفرلویی، محمدعلی (1393). بررسی و تحلیل فضایی نابرابرهای اجتماعی در مناطق شهری ارومیه. دوفصلنامه پژوهش‌های بوم شناسی شهری، دوره پنجم، شماره 1، صص 70-57.
تقوایی، مسعود؛ پاک فطرت؛ علیرضا؛ ضرابی، اصغر (1397). ارزیابی وضعیت و نحوۀ توسعه فضای سبز شهری شیراز در راستای توسعه پایدار با استفاده از رویکرد استاندارد مبنا. فصلنامه برنامهریزی منطقه‌ای، سال هشتم، شمارۀ 29، صص 160-141.
تقوایی، مسعود؛ شاهوردیان، مرضیه (1382). برنامه ریزى و طراحى فضاى سبز شهرى و تأثیرات متقابل آن بر انسان و طبیعت. فصلنامه اطلاعات جغرافیایی (سپهر)، دوره 12، شماره 47، صص 55-46.
روستایی، شهریور؛ بابایی، الی ناز؛ کاملی فر، زهرا (1392). ارزیابی عدالت فضایی در پراکنش خدمات شهری؛ مطالعه موردی: کلان شهر تبریز. فصلنامه آمایش جغرافیایی فضا، سال سوم، شماره 10، صص 100-81.
زیاری، کرامت‌اله؛ مهدیان بهنمیری، معصومه؛ مهدی، علی (1392). بررسی و سنجش عدالت فضایی بهره‌مندی از خدمات عمومی شهری براساس توزیع جمعیت و قابلیت دسترسی در شهر بابلسر. نشریه تحقیقات کاربردی علوم جغرافیایی، سال سیزدهم، شماره 28، صص 241-217.
کیانی، اکبر؛ سالاری سردری، فرضعلی (1392). ارزیابی قابلیت دسترسی و کاربرد بهینۀ فضاهای عمومی در شهر ساحلی عسلویه. فصلنامه پژوهش‌های جغرافیایی برنامهریزی شهری، دوره 45، شماره 2، صص 68-51.
محمدی، جمال؛ پور قیومی، حسین؛ زارعی، یاسر (۱۳۹۱). تحلیل مکانی ـ فضایی پارک‌های شهری شهر نورآباد با استفاده از GIS. نشریه جغرافیا و برنامهریزی محیطی، سال بیست و سوم، شماره 3، صص ۱۹۲-۱۷۷.
محمودزاده، حسن؛ عسکر نژاد، رقیه؛ رضازاده، زهرا (1394). تحلیل توزیع فضای سبز شهری با رویکرد عدالت فضایی (مطالعه موردی: شهر اردبیل). فصلنامۀ پژوهش‌های جغرافیایی برنامه ریزی شهری، دوره ۴، شماره 3، صص 715-691.
مرکز آمار ایران (1395)، نتایج تفصیلی سرشماری عمومی نفوس و مسکن. شهرستان بناب.
مطیعی، همایون (۱۳۸۷). آشنایی با نرم افزار ArcView- GIS و برنامه‌های جانبی. چاپ اول، انتشارات دانشگاه صنعت آب و برق، تهران.
مهندسان مشاور نقش محیط (1381). طرح تفصیلی دوم شهر بناب. سازمان مسکن و شهرسازی استان آذربایجان شرقی.
نقی‌زاده، محمد (1388). فکر سبز بستر ظهور محیط سبز. مجله سبزینه، سال چهارم، صص 29-24.
Bass, R (1998). Evaluating environmental Justice under the National Environmental Policy Act. Environmental Impact Assessment Review, No.18, pp.83-92.
Brown, N.R., Griffis, K., Hamilton, S.I., Sarah, K., (2007). What Makes Justice Spatial? What Makes Spaces Just? Three Interviews on the Concept of Spatial Justice. Critical Planning, Vol.14, pp.7-28.
Cardoso. R., Isabel B (2007). Social Justice as a Guide to Planning Theory and Practice: Analyzing the Portuguese Planning System. International Journal of Urban and Regional Research, Vol.31, pp.384-400.
Cooper, C.H., Fone, D.L Chiaradia, A.J (2014). Measuring the impact of spatial network layout on community social cohesion: A cross-sectional study. International Journal of Health Geographics, Vol.13, No.1, pp.1-14.
Jane, J., (1961). The death and life of America's cities, Vintage Books, New York.
Jing, Y., Liu, Y., Cai, E., Liu, Y., Zhang, Y (2018). Quantifying the spatiality of urban leisure venues in Wuhan, Central China, GIS-based spatial pattern metrics. Sustainable Cities and Society, Vol.40, pp.638–647.
Kunzmam, K.R (1998). Planning for spatial equity in Europe. International Planning Studies, Vol.3, No.1, pp.101-121.
Lee, G., Hong, I (2013). Measuring spatial accessibility in the context of spatial disparity between demand and supply of urban park service. Landscape and Urban Planning, Vol.119, pp.85-90.
Martnez, J (2009), Monitors Intra-Urban Inequalities with GIS-Based Indicators: with a Case Study in Rosario. Argentina, Utrecht University.
Oh, K., Jeong, S (2007). Assessing the spatial distribution of urban parks using GIS. Landscape and Urban Planning, Vol.82, pp.25–32.
Soja. E (2006).
The City and Spatial Justice Justice Spatial.
www.jssj.org.
Tan, P.Y., Samsudin, S (2017). Effects of spatial scale on assessment of spatial equity of urban park provision. Landscape and Urban Planning, Vol. 158, pp. 139–154.
Tsou. Ko-Wan, Yu-Ting. H., Yao-Lin C (2005). An Accessibility–Based Integrated Measure of Relative Spatial Equity in Urban Public Facilities. Cities, Vol.22, No.6, pp.424-435.
Wolch, J.R., Byrne, J., Newell, J.P (2014). Urban green space, public health, and environmental justice: The challenge of making cities ‘just green enough. Landscape and Urban Planning, Vol.125, pp.234–244.
Wüstemann, H., Kalisch, D., Kolbe, J (2017). Access to urban green space and environmental inequalities in Germany. Landscape and Urban Planning, Vol.164, pp.124-131.
Xiao, Y., Wang, Z., Li, Z., Tang, Z (2017). An assessment of urban park access in Shanghai–Implications for the social equity in urban China. Landscape and Urban Planning, Vol.157, pp.383–393.
)
