حافظ نیا، محمّدرضا. (۱۳۹۰). مقدمه ای بر روش تحقیق در علوم انسانی. تهران: انتشارات سمت.
رضایی، محمّدرضا. (۱۳۸۹). تبیین تاب آوری اجتماعات شهری به منظور کاهش اثرات سوانح طبیعی زلزله (مطالعه موردی: کلانشهر تهران). رساله دکتری جغرافیا و برنامه ریزی شهری.
سازمان آمار و فناوری اطلاعات کرمان واحد GIS. (۱۳۹۰).
صالحی، اسماعیل. آقابابایی، محمّدتقی. سرمدی، هاجر. فرزادبهتاش، محمّدرضا. (۱۳۹۰). بررسی میزان تاب آوری محیطی با استفاده از مدل شبکه علیّت. مجلّه محیط شناسی، شماره ۵۹.
عینالی، جمشید. ( ۱۳۸۹). ظرفیت سازی برای کاهش اثرات سوانح طبیعی (زلزله) در مناطق روستایی (مطالعه موردی: شهرستان خدابنده). رساله دکتری جغرافیا و برنامه ریزی روستایی، به راهنمایی مهدی پورطاهر.
فرزاد بهتاش، محمّدرضا. کی نژاد، علی. پیربابایی، محمّدتقی. عسگری، علی. (۱۳۹۲). ارزیابی و تحلیل ابعاد و مؤلفه های تاب آوری کلان شهر تبریز. نشریه هنرهای زیبا معماری و شهرسازی، دورۀ ۱۸، شمارۀ ۳.
مرکز آمار ایران، سرشماری سال ۱۳۸۵ و ۱۳۹۰.
معاونت برنامه ریزی استانداری کرمان. (۱۳۹۰). ویژگی های استان کرمان از دیدگاه تقسیمات کشوری و جمعیتی سال ۱۳۹۰.
Ainuddin, S., Routray, Jayant.Kumar., (2012). Community resilience framework for an earthquake prone area in Baluchistan. Int J of Disaster Risk Reduction, No,2, pp: 25-36.
Bhandari, R.B., Okada, N., Yokomatsu, M., Ikeo, H., (2010). Building a Disaster Resilient Community through Ritual Based social Capital: A Brief Analysis of Finding from the Case Study of Kishiwada, Annuals of Disaster Prevntion. Kyoto Univ. No,۵۳B, www.dpri.kyotou.ac.jp/no53/ronbunB/a53b.
Bruneau., et al., (2003). A framework to quantitatively assess and enhance the seismic resilience of communities. Earthquake Spectra No,19 (4).
Carpenter, S., Walker, B., Anderies, J.M., Abel, N., (2001). From metaphor to measurement: resilience of what to what. journal of Ecosystems, No,4(8).
Cutter, L., Burton, C., Emrich, C., (2010). Disaster Resilience Indicators for Benchmarking Baseline Conditions, Homeland Security and Emergency Management, 7.
Cutter, S.L., (2008.). A place-based model for understanding community resilience to natural disasters. journal of Global Environmental Change, pp:1-9. doi:10,1016/j.gloenvcha.
Geldermann, J., Zhang, K. & Rentz, O., (2003). Multi-criteria group decision support for integrated technique assessment. journal of French-German Institute for Environmental Research (DFIU).
Herreria, E., et al., (2006). Assessing dependence on water for agriculture and social resilience. Canberra: Bureau of Rural Sciences.
Klein, R.J., N.Thomalla, F., (2003). Resilience to natural hazards: how useful is this concept. Environmental Hazards5 (1–2).
Mayunga, J.S., (2007). Understanding and Applying the Concept of Community Disaster Resilience: A capital-based approach. A draft working paper prepared for the summer academy for social vulnerability and resilience building, pp: 22 - 28 July 2007.
Moor, J., (2001). Cities at risk. Habitat Debate, No,7(4).
UN/ISDR., (2005). Hyogo framework for 2005-2015: Building the resilience of the nations and communities to disasters. www.unisdr.org/wcdr/intergover/official-docs/Hyogoframework action-English .pdf, accessed, January 04, 2005.
)
