ارزیابی فضاهای شهری برای کودکان بر اساس اصول شهر دوستدار کودک (مطالعه موردی: شهر کرمان)

نوع مقاله : مقالۀ پژوهشی (کاربردی - توسعه ای)

نویسندگان

1 استادیار جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه شهید باهنر کرمان، کرمان، ایران

2 کارشناس ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشگاه باهنر کرمان،کرمان، ایران.

چکیده

مقدمه: کودکان به عنوان قشر کم توان جامعه در فضاها و مکان هایی آموزش می یابند یا به تفریح می پردازند که نه تنها مناسب نیست، بلکه در پاره­ای موارد خطراتی را نیز در بردارد؛ و نیازمند مکان هایی مناسب و درخور نیازهای روحی و روانی کودکان هستند. بنابراین برای اینکه کودکان بتوانند در مکان های موردعلاقه خود زندگی کنند و مشارکت خود را در شهر بالا ببرند و حقوق آنها ضایع نشود، شهر دوستدار کودک مطرح شده است.
داده و روش: مقاله حاضر از نظر هدف کاربردی و از نظر روش توصیفی - تحلیلی می­ باشد. این پژوهش توصیفی- تحلیلی بوده که در گردآوری اطلاعات از روش های کتابخانه‌ای و میدانی استفاده شده است. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون های آماری در نرم افزار SPSS و مدل چندشاخصه AHP فازی استفاده شده است.
یافته‌ها: یافته های حاصل از تی تک ­نمون­ه ای برای سنجش وضعیت بعد کالبدی-فضایی مناسب سازی فضاهای شهری برای کودکان بر اساس اصول شهر دوستدار کودک در محلات مدیریت، رسالت، ادیب و ناصریه با توجه به میانگین به دست آمده  کمتر از حد مبنا (3) نشان داد که وضعیت بعد کالبدی-فضایی مناسب سازی فضاهای شهری برای کودکان بر اساس اصول شهر دوستدار کودک در این محلات در وضعیت مناسب و قابل قبولی نیست و فقط در محله شفا دارای وضعیت قابل قبولی از نظر کالبدی-فضایی قراردارد. نتایج حاصل از از مدل AHP  فازی نشان داد که  شاخص مشارکت موثر با ابزار وجود و بیان عقیده در بعد سازمانی- نهادی  با وزن نرمال 331/0 در رتبه اول و بیشترین تاثیر را در مناسب سازی فضاهای شهری برای کودکان براساس اصول شهر دوستدار کودک در شهر کرمان  دارد.
نتیجه‌گیری: نتایج حاصل از تی تک ­نمونه ­ای نشان داد که مناسب سازی فضاهای شهری برای کودکان بر اساس اصول شهر دوستدار کودک در شاخص های هویت بخشی تاریخی، فرهنگی و مذهبی، مشارکت مؤثر با ابزار وجود و بیان عقیده با کسب میانگین کمتر از حد مبنا در وضعیت نامطلوبی قرار دارند. نتایج حاصل از این پژوهش لازم می­ داند که به کودکان در شهر کرمان احترام گذاشته شود و در برنامه­ریزی­های شهری نظرات آن­ ها اعلام شود تا فضاهایی مناسب و  موردپسند آن­ ها ایجاد شود.

کلیدواژه‌ها


اسماعی ل­زاده، حسین؛ یدالله ­نیا، حسن. (1397). تحلیل عملکرد مدیریت شهری با تأکید بر رویکرد حکمروایی خوب (مطالعۀ موردی: شهر بوشهر). فصلنامه جغرافیا و روابط انسانی. 1(3)، 680-666.
اکبری، غضنفر. (1395). سرمایه اجتماعی و حکمرانی شهری. مجله تحقیقات جغرافیایی، 1(21)، 154- 135.
برک­پور، ناصر. (1386). حکمروایی شهری و مبانی نظری و ضرورت شکل ­گیری آن در ایران. جستارهای شهرسازی، شمارۀ 20-19.
جعفری­فرد، جعفر؛ صابری، حمید؛ اذانی، مهری؛ خادم ­الحسینی، احمد. (1399). واکاوی شاخص­ های حکمروایی خوب شهری (مطالعۀ موردی: شهر کهنوج)جغرافیای اجتماعی شهری. 7(1)، 291-273. Doi .10.22103/JUSG.2020.2015
حسین ­پور، بهنام. (1400). بررسی عوامل مؤثر بر میزان مشارکت شهروندان در مدیریت شهری (مطالعۀ موردی: شهر قیر). پایان­نامۀ کارشناسی ارشد، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد مرودشت.
رفیعیان، مجتبی؛ حسین ­پور، علی. (1395). حکمرانی خوب شهری از منظر نظریات شهرسازی. تهران:  انتشارات طحان.
زیاری، کرامت ­الله؛ یدالله ­نیا، هاجر؛ یدالله ­نیا، حسین. (1399). بررسی عملکرد مدیریت شهری با تأکید بر شاخص­ های حکمروایی خوب از منظر شهروندان (مورد مطالعه: شهر ساری). فصلنامه پژوهش و برنامه ­ریزی شهری. 40، 1-16.
سرایی، محمدحسین؛ شاه ­کرمی، نعمت؛ انیژ، حجت؛ کمانداری، محسن. (1393). ارزیابی و تحلیل مدیریّت شهری با تأکید بر شاخص‌های حکمروایی مطلوب شهری (مطالعۀ موردی: شهر خرم آباد). جغرافیای اجتماعی شهری (مطالعات نواحی شهری سابق). 1(1)، 61-43.  Doi:10.22103/JUAS.2015.1771
سعید نیا، احمد. (1393). کتاب سبز شهرداری ­ها: مدیریت شهری. سازمان شهرداری­ ها و دهیاری­ های کشور: تهران.
شاهینی ­فر، مصطفی؛ چاره ­جو، فرزین. (1397). ارزیابی شاخص­ های مؤثر در تحقق حکمروایی خوب شهری در کلانشهر کرمانشاه. فصلنامه جغرافیا و فضای توسعه شهری. 12، 219-201.
شماعی، علی؛ آدینه­وند، علی­اصغر؛ حاجی­زاده، مریم. (1391). ارزیابی عملکرد شهرداری­ها بر اساس حکمروایی خوب شهری (مطالعۀ موردی: شهر یاسوج). فصلنامه مطالعات مدیریت شهری. 4(11) 69-56.
شمس، مجید؛ هاشمی­ بیستونی، محمدرضا. (1399). اولویت­ بندی شاخص­ های حکمروایی خوب شهری از دیدگاه شهروندان در شهر بیستون. فصلنامه جغرافیا و مطالعات محیطی. 29، 93-80.
مسلمی ­مهنی، یوسف؛ افضلی، رسول؛ صدقی، نغمه. (1399). بررسی ارتباط بین گرایش به دولت الکترونیک و تحقق حکمرانی خوب در شهر کرمان.  جغرافیای اجتماعی شهری 7(2)، 40-27.   Doi: 10.22103/JUSG.2020.2017
نوبری، نازک؛ رحیمی، محمد. (1389). حکمرانی خوب شهری یک ضرورت تردیدناپذیر. دانش شهر، 1(2)، 97-76.
Burris, S., Hancock, T., Lin, V., Herzog, A. (2012). Emerging Strategies for Healthy Urban Governance.  Journal of Urban Health: Bulletin of the New York Academy of Medicine. 84(1), 154-163.
Emanouel, A. (2016). Towards an understanding of governance: the emergence of an idea and its implications for urban research in developing.
Kioe, Sh. (2014). Yap Good Urban Governancein Southeast Asia. SAGE Publications, Environment and Urbanization.
Ranald Mack, N.  (2018). Metropolitan Urban Governance pproaches and Models: Some Implications for Indian Cities. Third international conference on Pub-lic policy and Management on .Urban Governance and Public-Private Partnerships. Held at the Indian Institute of Management – Bangalore on August 4-6.
United Nation (2020).