رحمانی، نیره؛ پورکریمی، جواد؛ دیالمه، نیکو؛ خنیفر، حسین. (1397). مروری سیستماتیک بر رهبری حکمت‌محور: یک مطالعه فراترکیب. فصلنامه مدیریت سازمان‌های دولتی، شماره 1، 40-27.
شمس، شهابالدین؛ حسینی، ابوالحسن؛ خورشیدیان، رادمان. (1395). تحلیل و ارزیابی کاربرد روش تحلیل سلسلهمراتبی فازی در اولویتبندی سناریوهای توسعه گردشگری روستایی (مطالعه موردی: استان مازندران). مجله برنامهریزی و توسعه گردشگری، 5(18)، 158-178.
قالیباف، محمدباقر؛ شعبانی فرد، محمد. (1390). ارزیابی و اولویتبندی جاذبه‌های گردشگری برای توسعه گردشگری شهری بر اساس مدل‌های تصمیم گیری چند متغیره (مطالعه موردی: شهر سنندج). فصلنامه تحقیقات جغرافیایی، شماره 26، 173-198.
قنبری، سیروس؛ دهقان، محمدحسین؛ میرکی اناری، حسین. (1394). عوامل مؤثر بر توسعه کارآفرینی در گردشگری روستایی. مطالعات مدیریت گردشگری، 32، 1-20.
کمالی، یحیی. (1396)،
روش‌شناسی فراترکیب و کاربرد آن در سیاستگذاری عمومی. فصلنامه سیاست، 47 (3)، 721-736.
10.22059/jpq.2017.62861
مافی، عزت الله؛ سقایی، مهدی. (1383). مدل ترکیبی برای توسعه فضایی گردشگری روستایی مطالعه موردی: منطقه ترکمن صحرا. فصلنامه جغرافیا و توسعه ناحیهای، شماره 3، 165-187.
مانیان، امیر؛ رونقی، محمد حسین. (1394). ارائه چارچوب جامع پیادهسازی بازاریابی اینترنتی با استفاده از روش فراترکیب. فصلنامه مدیریت بازرگانی، 7 (4)، 901-92. Doi:10.22059/jibm.2015.570
مثنوی، محمدرضا. (1390). اکوسیستم شهری پایدار، پارادایم یا پارادوکس؟ ضرورت بازنگری در رابطه شهر و محیطزیست. فصلنامه منظر، 3 (16)، 59-63.
موحد، علی؛ دولتشاه، صدیقه. (1390). بررسی ظرفیتهای گردشگری در راستای توسعه گردشگری شهری در شهر خرم آباد. فصلنامه آمایش جغرافیایی فضا، شماره 1، 87-102.
نوربخش، سید مرتضی؛ اکبرپور سراساکانرود، محمد. (1389). نقش گردشگری شهری در توسعه اقتصادی شهرهای بزرگ. مجله اقتصاد شهر، 2 (1)، 20-34.
References
Abdollahzadeh, Gh., & Sharifzadeh, A. (2012). Rural resident’s perceptions toward tourism development: a study from Iran. International Journal of Tourism Research, 16(2), 126-136.
Batala, L.K., Regmi, K., & Sharma, G. (2017). Cross border co-operation through tourism promotion & cultural exchange: A case study along Nepal and China (T.A.R.) OBOR—prospective, Open Journal of Business and Management, 5(1), 105-118.
Blamey, R. (2001). Principles of ecotourism. In D. Weaver (ed.) The Encyclopedia of Ecotourism (pp. 5–22). Wallingford: CABI.
Blangy, S., Mehta, H. (2006). Ecotourism and ecological restoration. Journal for Nature Conservation. 14. 233-236. 10.1016/j.jnc.2006.05.009.
Buckley, Ralf & Cater, Carl & Linsheng, Zhong & Chen, Tian. (2008). SHENGTAI LUYOU: Cross-Cultural Comparison in Ecotourism. Annals of Tourism Research. 35. 945-968. 10.1016/j.annals.2008.07.002.
Carneiro, M.J., & Eusébio, C. (2015). Host-tourist interaction and impact of tourism on residents’ Quality of Life. Tourism & Management Studies, 11(1), 25-34.
Chirgwin, S., & Hughes, K. (1997). Ecotourism: The participants’ perceptions. Journal of Tourism Studies 8 (2), 2–7.
Cobbinah, P. (2015). Contextualising the meaning of ecotourism. Tourism Management Perspectives, 16, 179–189
Fennell, D., & Weaver, D. (2005) The Ecotourium Concept and Tourism-Conservation Symbiosis. Journal of Sustainable Tourism, 13 (4), 373-390.
Dodds, R., & Joppe, M. (2001). Promoting urban green tourism: The development of the other map of Toronto. Journal of Vacation Marketing, 7 (3), 261-267.
Fennell, D. (1999) Ecotourism: An Introduction. New York: Routledge.
Fennell, D. (2002). Ecotourism Programme Planning. Wallingford: CABI.
Fleisher, A., & anat, T. (2005). does rural tourism benefit from agriculture?. tourism management, v. 27.
Gibson, A., Dodd, R., Joppe, M., & Jamieson, B. (2003). Ecotourism in the city? Toronoto’s green tourism association. International Journal of Contemporary Hospitality Management, 15(6), 324–327.
Higham, J., & Luck, M. (2002). Urban ecotourism: a contradiction in terms. Journal of Ecotourism, 1(1), 36–51.
Higham, J. (2007). Critical issues in ecotourism, understanding a complex tourism phenomenon. edited by James Higham, 439 pages.
Hvenegaard, C. (1994). Ecotourism. the journal of tourism studies, vol 15. No 2.
James, G., Hosier, A., & Woo, G. (2002). Using Cluster-Based Economic Strategy to Minimize Tourism Leakages [Z], Research Report Submitted to Global Economic Development Practice (GEDP), San Francisco, California, Pp 1-59.
Kry, S., Sasaki, N., Datta, A., Abe, I., Ken, S., Tsusaka, T. (2020). Assessment of the changing levels of livelihood assets in the Kampong Phluk community with implications for community-based ecotourism. Tourism Management Perspectives. 34. 100664. 10.1016/j.tmp.2020.100664.
Lawton, L. J., & Weaver, D. B. (2001). Modified spaces. In D. B. Weaver (Ed.), The encyclopedia of ecotourism (pp. 73–92). Oxon, UK New York, NY: CABI Pub.
Maas, J., Verheijl, R.A., Groenewegenl, P., de Vries, S., Spreeuwenberg, P. (2006). Green space, urbanity, and health: how strong is the relation?. J Epidemiol Community Health 2006, 60(6), pp587-592, doi:10.1136/jech.2005.043125.
Mehta, H., Báez, A. L., & O'Loughlin, P. (Eds.). (2002). International ecolodge guidelines. North Bennington, VT, USA: The Ecotourism Society.
Mic, M., & Eagles, P. (2018). Cooperative branding for mid-range ecolodges: Costa Rica case study. Journal of Outdoor Recreation and Tourism. 25. 10.1016/j.jort.2017.12.001.
Okech, R. N. (2009). Developing urban ecotourism in Kenyan cities: A sustainable approach. Journal of Ecology and Natural Environment Vol. 1(1), pp. 001-006.
Okech, R.n. (2009). Developing urban ecotourism in Kenyan cities: A sustainable approach. Journal of Ecology and Natural Environment Vol. 1(1), pp. 001-006.
Orams, M. (1997). The effectiveness of environmental education: Can we turn tourists into ‘greenies’?. Progress in Tourism and Hospitality Research 3, 295–306.
Planeta. (2004). Urban Ecotourism Declaration. Retrieved december 16, 2013, from http://www.planeta.com/ecotravel/tour/urbandeclaration.html.
Pornprasit, P., & Rurkkhum, S. (2019). Performance evaluation of community-based ecotourism: A case study in Satun province. Thailand. Journal of Ecotourism, 18, 42–59.
Quezada-Sarmiento, P.A., Macas-Romero, J.D., Román, C., & Martin, J.C. (2018). A body of knowledge representation model of ecotourism products in southeastern Ecuador. Heliyon, 4.
Rezvani, M. (2007). Development of rural tourism with a sustainable tourism approach. Tehran University Press.
Ricklefs, R. E. (2001). The Economy of Nature. fifth edition. W. H. Freeman and Company, New York.
Roseland, M. (1997). Dimensions of the eco-city. Cities, 14(4), 197-202.
Sabbaghi, H. R., & Tabibian, M. (2015). Definition Expression on the Concept of Urban Ecotourism through Theoretical Review of Related Challenges. Journal of Environmental Studies, 41(1), 257-273. (in Persian)
Serra, G. (2007). Ecotourism in the PALMYRA Desert. SYRIA A Feasibility Study.
Sriarkarin, S., & Lee, C. H. (2018). Integrating multiple attributes for sustainable development in a national park. Tourism Management Perspectives, 28, 113-125.
Taghvaie, M., & Safarabadi, A. (2011). The role of urban management in achieving sustainable development of urban tourism in the city of Kermanshah. Journal of Arid Regions Geographic Studies, 2(4), 35-52. (in Persian)
TIES. (The International Ecotourism Society). (2015). The definition (Online). Available :http;//www.ecotourism.org/what-is-ecotourism.
Weaver, D.B. (2008). Ecotourism, Milton. Queensland: Wiley Australia.
Weaver, D., & Lawton, L. (2007
). Twenty Years On: The State of Contemporary Ecotourism Research. Tourism Management.
Volume 28, Issue 5, 1168-1179.
Worldwide Ecolodges. (2017). Ecolodge Types and Definitions. Available from (⟨http:// worldwideecolodges.com/wp/ecolodge-exp-2⟩).(Accessed 2020).
Yoon, Y., Gursoy, D., & Chen, J. (2011). An investigation of the relationship betweentourism impacts and host communities' characteristics. An International Journal of Tourism and Hospitality Research, 29–44.
Kusler, J. A. (1991). Ecotourism and resource conservation: Introduction to issues. Ecotourism and resource conservation: A collection of papers, 1, 2-89.
Lindberg, K. (1991). Policies for maximizing nature tourism's ecological and economic benefits (pp. 20-21). Washington, DC: World Resources Institute.
)