Analysis of executive priorities in the realization of the model of neo-urbanism in the prominent neighborhoods of Isfahan city

Document Type : Research Article (Applied - Development)

Authors

1 PhD Student, Department of Geography, Najafabad Branch, Islamic Azad University, Najafabad, Iran.

2 Associate Professor of Department of Geography, Najafabad Branch, Islamic Azad University, Najafabad, Iran.

3 Associate Professor of Geography and Urban Planning, Payam Noor University, Tehran, Iran.

4 Associate Professor of Geography and Urban Planning, Tarbiat Modares University of Tehran, Tehran, Iran.

Abstract

Introduction: Today, urban development following the classical model of urban development has led to unstable conditions in cities and urban neighborhoods. Therefore, in recent years, the neo-urbanism movement has been formed as a new approach to urban design and planning in criticism of contemporary urban development, which has a scattered, non-human and machine-like pattern.
Data and Method: The main purpose of this research was to identify implementation priorities in order to realize the model of neo-urbanism in the prominent neighborhoods of Isfahan city (Sanbalistan, Jolfa, Khane Isfahan and Sepahan Shahr). Therefore, the method of this descriptive-analytical research was chosen. At first, a list of primary factors that play a role in urbanism were identified as research variables. In the next step, using the mutual effects analysis method and Micmac software, the degree of influence of primary factors on each other was evaluated in the form of experts' questionnaire. Finally, by using the two-dimensional analysis method and combining the impact scores and average scores, implementation priorities were determined.
Results: The findings of the research showed that in Sanbalistan neighborhood, eleven agents, Jolfa neighborhood, eleven agents, Khaneh Isfahan neighborhood, eight agents, and finally, in Sepahan Shahr neighborhood, twelve agents have executive priority to realize the new urbanism model. Among the important factors and indicators of new urbanism in the neighborhoods, we can mention suitable urban furniture at the neighborhood level, a sense of vitality and vitality in the neighborhood, regular welfare programs for the well-being and vitality of the residents, security and safety at night in some remote places, quality Special pedestrian routes are indicated.
Conclusion: Today, it is inevitable to rely on new patterns of urban planning in the planning and development of urban neighborhoods. The issue that is necessary for managers and urban planners is that each neighborhood has different characteristics and indicators and factors should be localized in each neighborhood and studied specifically. However, based on the results of the research, five factors include suitable urban furniture at the neighborhood level, a sense of vitality and vitality in the neighborhood, regular welfare programs for the well-being and vitality of the residents, security and safety at night in some remote places, the quality of special routes for pedestrians. Walking is a common priority among all the studied neighborhoods.

Keywords

Main Subjects

References

اجزاء شکوهی، محمد؛ صباغی آبکوه، شیرین؛ خزاعی نژاد، فروغ. (1400) سنجش پایداری شاخص های فضایی-کالبدی محلات راه آهن و رضاشهرِ مشهد با رویکرد شهرگرایی جدید. تحقیقات کاربردی علوم جغرافیایی، 21(62)،  157-181.
اذانی، مهری؛ احمد آبادی، سمیه. (1388)، تاثیرگذاری شهرهای جدید پیوسته در ساماندهی مادر شهر اصفهان «مطالعه موردی: خانه اصفهان و ملک شهر»، فصلنامه فضای جغرافیایی، 9(27).
آمارنامه شهر اصفهان(1399)، شهرداری اصفهان، معاونت پژوهش و فناوری اطلاعات.
آزاده، سید رضا؛ وارثی، حمیدرضا. (1398). تحلیلی بر اولویت‌های اجرایی در ارتقاء کیفیت فضاهای گردشگری شهری مطالعه موردی: شهر یزد. نشریه گردشگری شهری، 6(3)، 41-57.
باغبان، اسماعیل؛ کرکه‌آبادی، زینب. (1398). نوشهرگرایی و راهکارهای بهبود ظرفیت‌های عملکردی و سکونتی بافت‌های فرسوده شهری، مطالعه موردی بافت فرسوده شهر سمنان. فصلنامه علمی تخصصی دانش انتظامی سمنان، 9(31)، 27-48.
پورمحمدی، محمدرضا. (1389). برنامه‌ریزی کاربری اراضی شهری. مرکز مطالعه و تدوین کتب علوم انسانی دانشگاه ها(سمت) ، تهران.
حسین زاده دلیر، کریم؛ آذر، علی. (1387). ساماندهی و بهسازی محلات سنتی با استفاده از رویکرد شهرسازی جدید (نمونه موردی محله سرخاب تبریز). جغرافیا و توسعه ناحیه ای، 7(11)، 117-146؛
خلیلی، احمد؛ حیدرزاده، احسان؛ صداقت نیا، سعید. (1393). سنجش اصول رویکرد شهرسازی و ارائه راهکارهای مداخله در مقیاس واحدهای همسایگی، نمونه موردی: محله شهرک ساحلی بابلسر. مجله معماری و شهرسازی، آرمان شهر، شماره 13، 275-292.
رضایی بزنجانی، رضا؛ اذانی، مهری؛ صابری، حمید؛ مؤمنی، مهدی. (1398). تحلیل و ارزیابی راهبرد رشد هوشمند شهری در مناطق چهارگانه شهر کرمان. فصلنامه علمی و پژوهشی نگرش های نو در جغرافیای انسانی، 11(3)، 25-41.
رنجبر، فرخنده؛ زیویار، پروانه؛ سرور، رحیم. (1397). تحلیل بر تحقق پذیری اصول و معیارهای نوشهرسازی در بافتهای قدیمی شهری(مطالعه موردی: منطقه10 شهر تهران). فصلنامه علمی-پژوهشی و بین المللی انجمن جغرافیای ایران، 57(16)، 66-48
رهنما، محمدرحیم؛ بازرگان، مهدی. (1399). شناسایی محورهای دارای قابلیت پیاده مداری در کلان شهر مشهد با استفاده از روش SDA و رهیافت نوشهرگرایی. فصلنامه علمی- پژوهشی اطلاعات جغرافیایی سپهر، 29(116)، 181-203.
صفوی، سید علی، رضایی، محمود و سعادتمندی، مژگان. (1397). کاربست اصول نوشهرگرایی مطابق با شناسه‌های شهر ایرانی-اسلامی (مطالعۀ موردی: محلۀ مسکونی و قدیمی رباطکریم (رباط کهنه))، پژوهشهای جغرافیای انسانی، دوره 50، شماره 4، 929-944.
صادقی، شهرزاد. (1393). شکل گیری فضاهای نوین شهری مبتنی بر الگوی پایدار شهر اسلامی نمونه موردی : شهر بیرجند»، پایان نامه کارشناسی ارشد طراحی شهری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکز.
عظیمی، نورالدین؛ زالی، نادر؛ آزاده، سیدرضا. (1395). تحلیل الگوهای توسعۀ فیزیکی شهرهای ایران با توجه به متغیرهای جمعیتی، طبیعی و کالبدی. پژوهشهای جغرافیای انسانی، 48(3)، 461-473.
فرامرزی عوری، محمد؛ فرامرزی اصلی، مهسا؛ جمالی، سیروس؛ ستارزاده، داریوش. (1399). ارزیابی تحقق‌پذیری معیارهای نوشهرگرایی در شهرهای سنتی (مطالعه موردی بافت حاشیه‌ای و روستایی شهر‌اردبیل).  فصلنامه علمی و پژوهشی نگرش های نو در جغرافیای انسانی. 13(1)، 36-53.
کتابچی، عماد؛ حاجی پور، خلیل؛ حسین پور، محمد. (1392). بازخوانی مفاهیم نظریه های جدید شهرسازی با تاکید بر شهرسازی نوین، اولین همایش ملی شهرسازی و معماری در گذر زمان،  اولین همایش ملی شهرسازی و معماری در گذر زمان، قزوین.
مدنی پور، علی. (1387). فضای عمومی و خصوصی شهر.  ترجمه فرشاد نوریان، شرکت پردازش و برنامه‌ریزی شهری، چاپ اول ، تهران ،صفحه 288 .
محمدی دوست، سلیمان؛ خانی زاده، محمد علی؛ زیلایی، شهباز. (1395). امکان سنجی بکارگیری اصول نوشهرگرایی در بازآفرینی پایدار محلات ناکارآمد و مسأله دار شهری با تأکید بر رشد هوشمند (مورد پژوهی: بخش مرکزی شهراهواز). فصلنامه علمی - پژوهشی برنامه ریزی منطقه ای، 6(24)، 215-230.
نظری، اعظم. (1396). ارزیابی اصول نوشهرگرایی در محلات مرکزی شهرکاشان، پایان نامه کارشناسی ارشد، دانشکده منابع طبیعی و علوم زمین گروه جغرافیا و اکوتوریسم.
واتسون، دونالد؛ آلن ج، پلاتوس؛ رابرت جی، شیبلی. (1389). مجموعه استانداردهای طراحی شهری؛ مترجم کیانوش ذاکر حقیقی، انتشارات مرکز مطالعات و تحقیقات شهرسازی و معماری ایران، چاپ اول، تهران، ص 863.
Elshater, A. (2018). Towards a refined new concept of new urbanism in Egypt. Asian Journal of Environment-Behaviour Studies, 3(8), 205-220.
Cambra, P., Moura, F.)2020(. How does walkability change relate to walking behavior change? Effects of a street improvement in pedestrian volumes and walking experience. Journal of Transport & Health, 16, 1-18.
Howell, N. A., Tu, J. V.(2019). Moineddin, Rahim., Chen, Hong., Chu, Anna.,
Jie Gao 1, Yan Song, Jiang Zhou 4 and Dingxin Wu. (2021). Locating New Urbanism Developments in the U.S.: Which Cities Have New Urbanism and Why? Fabrizio Battisti and Luca Salvati,
Foster, S., Hooper, P., Knuiman, M., Bull, F., Giles-Corti, B. (2016). Are liveable neighbourhoods safer neighbourhoods? Testing the rhetoric on new urbanism and safety from crime in Perth, Western Australia. Social science & medicine, 164, 150-157.
CNU & HUD. (2000). Principles for inner city neighborhood design.
Charles, B. (2000). ‘new urbanism and the city: potential applications and implications for distressed inner-city neighborhoods’ Housing Policy Debate 11(4), 761–801.
Grant, J. (2006). planning the Good Community: New Urbanism in theory and Practice, London & New York. Routledge.
Grant, J., Tsenkova, S. (2012). New Urbanism and Smart Growth Movements. International Encyclopedia of Housing and Home, 120–126.
Garde, A.(2021). New Urbanism: Past, Present, and Future. Department of Urban Planning and Public Policy, University of California at Irvine, Irvine, CA 92697–7075, 5(4), 453–463.
Heins, M. (2015). Finding Common Ground between New Urbanism and Landscape Urbanism. Journal of Urban Design, 0:3, 293-302,
Marshall, S. (2005). Streets & Patterns. New York, Spon Press.
Monika Maria Cysek-Pawlak, Marek Pabich. (2021). Walkability – the New Urbanism. principle for urban regeneration.
Rendal, E. )1999.( Charter of the New Urbanism. Congress of New Urbanism. Real Estate Literature, 10)1(, 147.
Rahnama, M. R., Roshani, P., Hassani, A., & Hossienpour, S. A. (2012). Use principles of new urbanism approach in designing sustainable urban spaces. International Journal of Applied Science and Technology, 2(7), 195-203.
Shaftoe, H. (2012). Convivial urban spaces: Creating effective public places. Routledge.
Kim, J., Larsen, K. (2017). Can new urbanism infill development contribute to social sustainability? The case of Orlando, Florida. Urban Studies, 54(16), 3843-3862.

Files

History

  • Receive Date: 17 July 2022
  • Revise Date: 21 November 2022
  • Accept Date: 28 January 2023

Share

How to cite

Statistics