Intermediate development planning in Region 3 of Kerman city with a sustainable development approach

Document Type : Research Article (Applied - Development)

Authors

1 Associate Professor of Geography and Urban Planning, Shahid Bahonar University of Keman, Kerman, Iran

2 Associate Professor of Climatology, Shahid Bahonar University of Kerman, Kerman, Iran.

3 Master of Geography and Urban Planning, Shahid Bahonar University of Kerman, Kerman, Iran.

Abstract

Introduction: Intermediate development refers to the redevelopment of vacant, abandoned or unused land, as well as land that has not been optimally used compared to adjacent land uses. The horizontal growth and expansion of cities has led to the fact that the lands inside the cities are not used optimally and these lands are empty or abandoned or turned into unrelated uses. The size of the cities has increased while there is a possibility of development within the urban context. The purpose of the research is to identify and feasibility of the development of intermediate in the 3rd urban area of Kerman.
Data and Method: This research is applied in nature and descriptive-analytical in terms of method. Data collection is based on library and field method. Shannon's entropy has been used to check the extent of urban expansion, and GIS Arc software has been used to prepare and produce maps.
Results: In this research, the land use of the 3rd district of Kerman city has been investigated and analyzed, the lands that are capable of urban use have been identified. It has been said that in case of intermediate development, this empty capacity can be used for urban development.
Conclusion: The results of Shannon's entropy model show that during recent years, the physical development of Kerman city has been scattered and non-dense, the existing capacities of unused wasteland (interspaces) and incompatible uses (workshops, abandoned and military) which Within the four regions, there are three regions that were considered as intermediate development priorities for sustainable development.

Keywords


آیینی، محمد. (1388). هرم بازآفرینی و مشارکت مردم، معیار ارزیابی برنامه ­های توسعه درون ­زای شهری. نشریه هویت شهر، 3 (5).
آروین، محمود. (1396). ارزیابی زمین ­های بایر به منظور توسعة میان­ افزا (نمونه موردی: شهر اهواز). مجله آمایش جغرافیایی فضا، 7 (26)، 182-163.
احدنژاد، محسن؛ احمدی، لیلا؛ شامی، اصغر؛ حیدری، تقی. (1392). بررسی روند توسعه درون شهری با تأکید بر تغییرات تراکم و کاربری اراضی(نمونه موردی: بافت فرسوده شمالی شهرزنجان). فصلنامه علمی پژوهشی دانشگاه گلستان، سال سوم.
بابایی، جواد. (1395). کاربرد اصول توسعة میان ­افزا در بهبود بافت شهری در قلعه آبکوه مشهد. سومین کنفرانس علمی- پژوهشی افق ­های نوین در علوم جغرافیا و برنامه ­ریزی معماری و شهرسازی، انجمن توسعه و ترویج علوم و فنون بنیادین.
پورموسوی، سید موسی. (1393). شناسایی اصول و راهکارهای اجرایی توسعة میان ­افزا در شهر تهران به عنوان یکی از ابعاد توسعة شهری پایدار. نشریه مطالعات توسعة اجتماعی ایران، 6 (4)، 57-37.
پور محمدی، محمد رضا. (1388). برنامه ­ریزی کاربری اراضی شهری. چاپ پنجم، تهران، انتشارات سمت.
داداش پور، هاشم؛ عادلی، زینب. (1394). سنجش ظرفیت­ های تاب­آوری در مجموعۀ شهری قزوین. فصلنامه علمی پژوهشی مدیریت بحران، شماره هشتم.
خزایی، م؛ رضویان، م، ت. (1398). بافت فرسوده فرصت یا تهدید مدیریت شهری، (نمونه موردی: بافت‌فرسوده شهر نهاوند). آمایش محیط، 12 (46) 126-101
جلیز، غلامرضا؛ حسین­زاده دلیر، کریم؛ نظم فر، حسین. (1401). تحلیلی بر نقش راهبردهای توسعه میان‌افزا در بازآفرینی بافت‌های فرسوده شهری (نمونه موردی: منطقه 8 کلانشهر تبریز). نشریه تحقیقات کاربردی علوم جغرافیایی، 22 (67).
زارعی، مجید؛  ترکمن­ها، فائزه. (1394). سنجش میزان توسعه شهر قزوین با سیاست های توسعه درونی شهر. شماره23.
زیاری،کرامت الله. (1395). ظرفیت ­سنجی کالبدی بافت مرکزی شهرها به منظور توسعة میان­افزا (مطالعه موردی: شهر میناب). نشریة مطالعات نواحی شهری، 3 (8)، 74-63.
سیف­الدینی، فرانک. (1393). بسترها و چالش­ های اعمال سیاست رشد هوشمند شهری( نمونه موردی: خرم آباد لرستان). فصلنامة جغرافیا و برنامه­ریزی شهری چشم­انداز زاگرس، 6 (79)، 79-57.
سنگی، الهام. (1392). سنجش مطلوبیت سکونتی در توسعة میان­ افزای شهری با استفاده از مدل تصمیم ­گیری منطق فازی (نمونه موردی: منطقه 19 شهرداری تهران). فصلنامة آرمان شهر، 6 (11)، 361-349.
سعیدی، عباس. (1388). دانشنامه مدیریت شهری و روستایی. تهران، سازمان شهرداری­ها و دهیاری­ها.
صرافی، مظفر. (1384). سیری در مباحث توسعه فضایی با نگاهی ویژه بر طرح آمایش سرزمین. دفتر برنامه ریزی منطقه­ای، سازمان برنامه و بودجه، تهران.
عزیزی، محمدمهدی. (1385). نقش و جایگاه تراکم ساختمانی در توسعه شهری. مجموعه مقالات اولین سمینار ساخت و ساز در پایتخت.
علی‌اکبری، اسماعیل. (1396). عرصه‌های درون‌افزای شهری و کارآمدی سیاست رشد درون‌افزای کلان شهر تهران. پژوهش‌های جغرافیایی برنامه‌ریزی شهری، 5 (2).
علی­الحسابی، مهران. (1389). توسعة پایدار شهری در ایران با محوریت استفاده از ساختارهای میان ­افزای شهری. نخستین همایش توسعة شهری پایدار، ص41.
مفیدی، مجید؛ افتخاری مقدم، علی. (1389). توسعه پایدار شهری دیدگاه ها و اصول اجرایی آن در کشورهای درحال توسعه. فصلنامه بین ­المللی ساخت شهر، 6 (12).
مختاری، رضا. (1392). تحلیل الگوی رشد هوشمند شهری در مناطق چهارده­گانه اصفهان براساس مدل­های برنامه­ریزی منطقه­ای. نشریة مطالعات و پژوهش­های شهری و منطقه­ای، 5 (19).
نوریان، فرشاد، نتاج، آزاده. (1395). بررسی معیارهای ظرفیت ­سنجی توسعه مجدد در محدوده بافت قدیم بابل. نشریه هنرهای زیبا - معماری و شهرسازی، 21 (3).
نظریان، اصغر. (1385). پویایی نظام شهری ایران. انتشارات مبتکران، چاپ اول، تهران.
Anderson, c., Richards, L., Baxley, r. (2005). infill development: barriers and in centers Truckee meadows Regional Planning Agency.
Peter, N., Stephen, G. (2014). understanding infill:Towards New policy and Practice for Urban Regeneration in the established suburbs of Australia’s cities. journal urban policy’s and Research, volume 32, 2014- Issue 2
Svoray et al, Pua Bar. (Kuitiel), Tsafra Banner. (2005). Urban Land use allocation in a Mediterranean Ecotone. Habitat Heterogeneity Model incorporated in a GIS using a Multi Criteria Mechanism. Journal of Landscape and Urban Planning, Volume 72, 337-351.
Sneddon, J. (2005). Environmental amenities, urban sprawl, and community characteristics. Journal of Environmental Economics and Management 52.