احدنژاد روشتی، محسن؛ مشکینی، ابوالفضل؛ (1388). تأثیر سیاستهای عرضة زمینشهری و نقش آن در روند فرسودگی بافت قدیم شهر (مطالعة موردی: شهر زنجان). اولین همایش بافتهای فرسودة شهری، چشمانداز توسعة پایدار، ارزشها و چالشها، مشهد مقدس.
استانداری زنجان، طرح آمایش استان زنجان؛ (1390). مجموعة ده جلدی آمایش سرزمین استان زنجان. وزارت کشور، استانداری زنجان، معاونت برنامهریزی.
اکبرپور سراسکانرود، محمد؛ (1388). چیستی و چرایی مفهوم تجدید حیات شهری. نشریة مسکن و محیط روستا، شمارة 4.
بندرآباد، علیرضا؛ (1390). شهر زیست پذیر؛ جستارهای شهرسازی. تابستان و پاییز؛ شمارة 36.
جانسون، ریچارد آ؛ ویچرن، دین دبلیو؛ (1379). تحلیل آماری چندمتغیری کاربردی. مترجم: دکتر حسینعلی نیرومند، مشهد: انتشارات دانشگاه فردوسی مشهد.
حسینعلی، حسن؛ (1388). گذری بر تاریخ زنجان. انتشارات دانش.
حناچی، پیروز؛ (1378). مرمت شهری در شهرهای تاریخی ایران. رسالة دکتری، گرایش معماری، دانشکدة معماری، هنرهای زیبا، دانشگاه تهران.
حیدری، تقی؛ کلانتری، محسن؛ (1393). آسیبشناسی بافت تاریخی شهرها در برابر بزهکاری با تاکید بر بازار سنتی زنجان. نشر آذر کلک.
خراسانی، محمد امین؛ (1392). سنجش و ارزیابی مؤلفههای زیستپذیری در سکونتگاههای روستایی پیرامون شهری (بررسی موردی: شهرستان ورامین). توسعة روستایی، دورة 5، شمارة 1، بهار و تابستان.
زنگانه، احمد؛ (1392). زوال شهری. انتشارات: جهاد دانشگاهی، واحد خوارزمی.
ساسانپور، فرزانه؛ علیزاده، سارا؛ (1397). قابلیتسنجی زیستپذیری مناطق شهری ارومیه با مدل Raslpi. نشریة تحقیقات کاربردی علوم جغرافیایی، سال 18، شمارة 84، بهار.
سلیمانی مهرنجانی، محمد؛ تولائی، سیمین؛ (1395). زیستپذیری شهری: مفهوم، اصول، ابعاد و شاخصها. پژوهشهای جغرافیای برنامهریزی شهری، دورة4 ، شمارة 1، بهار.
شاهوی، سیروان؛ (1393). ارتقای کیفیت زندگی در مناطق فرسودة شهری (آموزههای پروژه لودا). نشر: شرکت عمران و بهسازی شهری ایران.
شعبانی، شاهین؛ (1388). تحلیل اطلاعات فوتشدگان تصادفهای جادهای با روش آنالیز خوشهای. پژوهشنامة حمل و نقل، سال 6، شمارة 2، تابستان.
عبداللهی، علیاصغر؛ حسنزاده، مرتض؛ (1395). شناسایی و اولویتبندی شاخصهای سازندة برنامهریزی شهری در زیستپذیری شهری (مطالعة موردی: مناطق چهار گانة شهر کرمان). نشریة مطالعات نواحی شهری دانشگاه شهید باهنر کرمان، سال 3، شمارة 4، پیاپی 9، زمستان.
علیاکبری، اسماعیل؛ اکبری، مجید؛ (1396). مدلسازی ساختاری - تفسیری عوامل مؤثر بر زیستپذیری کلانشهر تهران. نشریة برنامهریزی و آمایش فضا، دورة 21، شمارة 1، بهار.
مهندسین مشاور آرمانشهر؛ (1388). مطالعات وضع موجود بافت فرسودة شهر زنجان. ادارة کل راهوشهرسازی استان زنجان.
موسوی، میرنجف؛ زارع، علیرضا؛ (1396). تحلیل اثرات رشد پراکندهرویی شهری بر زیستپذیری محلات شهری (مطالعة موردی: شهر مراغه)، نشریة پژوهش و برنامهریزی شهری، سال 8، شمارة 31، زمستان 1.
موسیکاظمیمحمدی، سید مهدی؛ (1378). ارزیابی توسعة پایدار شهری در توسعة شهری (شهر قم). رسالة دکتری، دانشگاه تربیت مدرس تهران.
ویلر، استفن. ام؛ (1393). برنامهریزی برای پایداری آحاد جامعة زیستپذیر، متعادل و اکولوژیک. ترجمة: دکتر محمود جمعهپور، نشر علوم اجتماعی.
یاریحصار، ارسطو؛ (1390). سنجش و ارزیابی پایداری سکونتگاههای روستایی حوزة کلانشهری و ارائة مدل استراتژیک توسعة پایدار (مطالعة موردی: حوزة روستایی کلانشهر تهران). رسالة دکتری، دانشگاه تهران.
Barnett, J., (2014). Do Not Define Urban Design too narrowly. Journal of Urban Design, 19(1), pp: 49-52.
Batey, P.,(2000).Urban Regeneration in Britain: Progress, Principles and Prospects. International symposium on Regeneration of City Down Town.
Dadashpour, Hashem., (2017). Evaluating the Livable Capacity of Urban Neighborhoods in Tehran: A Case Study of Harandi, Takhti and Kosar Neighborhoods. Journal of Geography and Urban Space Development Vol.3, No.2 (2016-2017) - S.N.5.
Glaeser, E., Gyourko, J., (2005). Urban decline and durable housing. Journal of Political Economy, Vol.113, No.2, pp: 345-375.
Kashef, Mohamad, (2017).Urban livability across disciplinaryand professional boundaries. ALHOSN University, Abu Dhabi 38772, United Arab Emirates,www.elsevier.com/locate/foar.
Merriam, Webster.,(2016). Livability. http://www.merriamwebster.com. 19 July.
Rapoport, Amos.,(1990). Vernacular Architecture, in Turan M., (eds.). Current Challenges in the Environmental Social Sciences, Avebury, Aldershot, England.
www.livablecities.org
)
