اجزاء شکوهی، محمد. کمانداری، محسن. (1394). سنجش میزان رضایت از کیفیت زندگی در منطقۀ چهار شهر کرمان. مطالعات جامعه‌شناختی شهری. سال پنجم. شمارۀ چهاردهم، صص 25-52.
آذر، عادل. غلامزاده، رسول. قنوایی، مهدی. (1391). مدلسازی مسیری ساختاری در مدیریت، کاربرد نرمافزار Smart PLS. تهران. انتشارات نگاه دانش.
آراسته، مجتبی. (1389). بررسی و مقایسه تطبیقی کیفیت فضاهای عمومی در سکونتگاههای خودرو؛ نمونه موردی: محلات اسلام‌آباد و ده ونک تهران. مجله پژوهشهای برنامه‌ریزی شهری. سال اول. شماره اول. صص 107-130.
جاجرمی، کاظم. ابراهیم کلته. (1385). سنجش وضعیت شاخصهای کیفیت زندگی از نظر شهروندان؛ مطالعۀ موردی گنبد قابوس. مجلۀ جغرافیا و توسعه. شمارۀ 8. صص 18-6.
حاتمینژاد، حسین. شاهی اردبیلی، حکمت. (1381). کیفیت زندگی: رفاه انسانی و عدالت اجتماعی. فصلنامه اطلاعات سیاسی- اقتصادی. (185) و (186). صص 173- 160.
حسینزاده، داوود. میرزایی، سابینا. (1386). کیفیت زندگی کاری و تأثیر آن بر بهرهوری 20 – 17. فصلنامۀ مدیریت. سال هجدهم. شمارۀ 123.
داداشپور. هاشم. علیزاده، بهرام. رفیعیان، مجتبی. (1389). بررسی و تحلیل رابطه امنیت تصرف قانونی و عرفی با میزان مشارکت خانوارها در طرح بهسازی در محله اسلام‌آباد تهران. مطالعات و پژوهشهای شهری منطقهای. سال دوم. شماره هفتم. صص 91-112.
زبردست، اسفندیار. بنی عامریان، مهسا. (1389). بررسی ارتباط میان شاخصهای عینی و ذهنی بعد خدمات عمومی کیفیت زندگی شهری در شهر جدید هشتگرد. فصلنامه نامه معماری و شهرسازی. 2 (3)، صص 22- 5.
سالاریسردری، فرضعلی. حیدری مقدم، مصطفی. سبحانی، نوبخت. عارفی، اعظم. (1393). بررسی مؤلفههای کیفیت زندگی در فضاهای شهری (مطالعه موردی: شهر لامرد). فصلنامه پژوهشهای منظر شهر. 1 (2)، صص 91- 53.
شاهرخیساردو، صالح. نوری پور، مهدی. (1393). بررسی وضعیت کیفیت شاخصهای کیفیت زندگی در مراکز شهرستانهای جیرفت. فصلنامه اقتصاد فضا و توسعه روستایی.
عبادی، سعید حسین. روستایی، شهریار. یاپگ غروی، محمد. (1393). سنجش کیفیت زندگی در سکونتگاههای غیررسمی (نمونۀ موردی: محدودۀ شرق کال عیدگاه سبزوار). فصلنامۀ علمی – پژوهشی نگرشهای نو در جغرافیای انسانی. سال ششم، شمارۀ سوم.
فتاحی، احداله. خراسانی، محمدامین. پایدار، ابوذر. (1391). کیفیت زندگی و توسعۀ انسانی. تهران. نشر انتخاب.
لطفی، صدیقه. (1388). مفهوم کیفیت زندگی شهری، تعاریف، ابعاد و سنجش آن در برنامه‌ریزی شهری. فصلنامه جغرافیای انسانی. 1 (4)، صص 65-80.
مهندسین مشاور سرآوند. (1384). طرح بهسازی اسلام‌آباد.
میربهشت مقام، حمیده سادات. شیخی، محمد. مدیری، آتوسا. (1392). سنجش میزان انطباق‌پذیری ویژگی‌های اسلام‌آباد ده ونک (منطقه 2 تهران) با مشخصه‌های اسکان غیررسمی بر مبنای مدل تحلیل شبکه (ANP)، فصلنامه پژوهشهای اجتماعی. سال ششم. شماره نوزدهم. صص 107-132.
نیوویرث. رابرت. (2005). شهرهای در سایه میلیاردها محله حاشیه‌نشین در دنیای جدید شهری. مترجمان احمد پوراحمد. ابوالفضل مشکینی. ژیلا سجادی. کیومرث حبیبی. انتشارات دانشگاه تهران.
Das, A. (2015). slum upgrading with community-managed micro fi nance : towards progressive planning in indonesia. Habitat International. 47. 256–266.
El Din, H. S., Shalaby, A., Farouh, H. E., & Elariane, S. A. (2013). Principles of urban quality of life for a neighborhood. HBRC Journal, 9(1), 86-92.
Husmann, C. (2016). marginality as a root cause of poverty : identifying marginality hotspots in ethiopia. World Development, 78, 420–435.
Lee, Y. J. (2008). Subjective quality of life measurement in Taipei. Building and Environment, 43(7), 1205-1215.
Megone, C. (1990). The quality of life: Starting from Aristotle. In Quality of life: Perspectives and policies. pp. 28-41.
Okurut, K., & Charles, K. J. (2014). Household demand for sanitation improvements in low-income informal settlements: A case of East African cities. Habitat international, 44, 332-338.
Olthuis, K., Benni, J., Eichwede, K., & Zevenbergen, C. (2015). Slum upgrading: Assessing the importance of location and a plea for a spatial approach. Habitat International, 50, 270-288.
Santos, L. D., & Martins, I. (2007). Monitoring urban quality of life: The Porto experience. Social Indicators Research, 80(2), 411-425.
)
