Spatial Analysis of Environmental Quality of Urban Deteriorated Areas (Case Study: District 11 of Tehran Municipality)

Document Type : Research Article (Applied - Development)

Authors

1 Associate professor of Geography and Urban Planning, Faculty of Geography Sciences, Kharazmi University, Tehran, Iran

2 MSc of Geography and Urban Planning, Faculty of Geography Sciences, Kharazmi University, Tehran, Iran

10.22103/juas.2016.1851

Abstract

The quality of the urban environment is social, cultural, economic and physical-spatial urban environment that reflects the satisfaction or dis-satisfaction of the citizen of urban environment. Hence, the quality of the environment change and evolve over time due to technological advances and standards in relation to human needs. This study aimed to analyze space environmental quality and to enhance the quality of environmental indexes in nineteen deteriorated urban areas of District 11 of Tehran Municipality. The research method is descriptive–analytical. ArcGIS and Excel software and Topsis model were utilized. Data collection is based on 27 indicators of physical, social, economic and cultural. The research findings indicate that by ranking the areas based on TOPSIS technique Abbasi, Anbar (warehouse), Rah-Ahan (railway station), Razi Park, Helal-Ahmar (Red-Crescent), Khoramshahr areas are considered as areas with poor environmental quality. Eskandari and Jomhouri areas were considered as desirable residential areas. By analyzing the dimensions and indicators of the areas of district 11 it is indicated that these areas have the worst physical situation and the best cultural and social situations in the district.

Keywords

Main Subjects

References

پاکزاد، جهانشاه. (1385). مفاهیم و مبانی نظری فرآیند طراحی شهری. تهران: انتشارات دانشگاه علم و صنعت.
پوراحمد، احمد. (1394). سنجش کیفیت زندگی در قلمرو بافت فرسوده شهری (مطالعۀ موردی: منطقۀ 9 شهر تهران. مجلۀ پژوهش و برنامه‌ریزی شهری، سال 6، شمارۀ 21، صص 18-1.
پورطاهری، مهدی. رکن­الدین­افتخاری، عبدالرضا. فتاحی، احدالله. (1390). ارزیابی کیفیت زندگی در نواحی روستایی (مطالعۀ موردی: دهستان خاوه شمالی در استان لرستان). فصلنامۀ پژوهش­های جغرافیای انسانی. دورۀ 43، شمارۀ 76، صص 31-13.
تقوایی، علی­اکبر. معروفی، سکینه. ارزیابی تأثیر کیفیّت محیط شهری بر روابط اجتماعی شهروندان (مطالعۀ موردی: محلۀ آبکوه شهر مشهد). فصلنامۀ نقش جهان، دورۀ 3،  شمارۀ 1­، صص 54-43.
تولایی، نوین. (1386). شکل شهر منسجم. تهران:  انتشارات امیرکبیر.
رفعیان، مجتبی، تقوایی، علی‌اکبر. اورنگ، ملاحت. (1386). درآمدی بر بازسازی پس از سانحه و الزامات ارتقای کیفیت محیط سکونتی. مرجع دانش.
شماعی، علی. پوراحمد. احمد. (1384). بهسازی و نوسازی شهری از دیدگاه علم جغرافیا. جلد اول، تهران: انتشارات دانشگاه تهران.
عسکری­زاده، زهرا. (1387). سنجش میزان کیفیّت محیط در بافت بافت‌های فرسودۀ بازسازی شدۀ شهری (مطالعۀ موردی: پروژۀ نواب). پایان­نامۀ کارشناسی ارشد شهرسازی به راهنمایی مجتبی رفیعیان، دانشکده هنر و معماری، دانشگاه تربیت مدرس.
علیجانی، بهلول. (1391). فرهنگ واژگان مخاطرات محیطی. جلد اول، تهران: انتشارات قطب مخاطرات محیطی دانشگاه خوارزمی.
کاکاوند، الهام. ­براتی، ناصر. امین­زاده­گوهرریزی، بهرام. (1392). سنجش تطبیقی تصویر ذهنی شهروند و شهرساز به مفهوم کیفیّت محیط شهری مطالعۀ موردی: بافت فرسودة شهر قزوین. فصلنامۀ باغ نظر، سال 10، شمارۀ 25­، صص 112-101.
گلکار، کوروش. (1380). مؤلفه­های سازنده کیفیّت طراحی شهری. دانشکدۀ معماری و شهرسازی دانشگاه شهید بهشتی، نشریۀ صفّه، شمارۀ 32.
فکوهی، ناصر. (1383) انسان شناسی شهری. تهران: نشر نی.
مرکز آمار ایران. (1391). سرشماری عمومی نفوس و مسکن سال 1390.
Carp, Frances., T.Zawadesk, Rich., Shokrkon, Hossein., (1976). Demensions of enviromental quality. Enviroment & behavior, Vol.8, No.2, pp: 239-246.
Fisher, Claude., (1976). The Urban Experience. New York, Colombia University Press.
Ge, J., Kazunori, Hokao., (2006). Research on Residential Lifestyles in Japanese Cities from the viewpoints of residential preference, residential choice and residential satisfaction. Landscape and Urban Planning, Vol.78, No.3, pp: 78-165.
Hall, Tim., (2005). Urban geography. Routledge, London and New York, 3rd edition.
Johnson., (1997). Meanings of environmentalterms. Journal of Environmental Quality, No.26, pp: 581-589.
Kaili, Dou., (2003). Fuzzy Evaluation of Urban Environmental Quality.
Kamruzzaman, M.A., Hossain, E., Islam, N., Sarwar, I., (2007). Urban Environmental Qulality Mapping; A Perception Study On ChittagongMetropolitan City. Kathmandu university Journal of Science, Engineering and Technology, No.1(5).
Lansing, J.B., R.W. Marans., (1969). Evaluation of Neighborhood. Journal of the American Institute of Planners, No.35, pp: 195-199.
Lynch, K., (1981). A Theory of good city form. Cambridge, MA: MIT Press.
Marans, R.W., Couper, M., (2000). Measuring thequality of community life: a program forlongitudinal and comparative internationalresearch. Proceedings of the Second International Conference on Quality of Life in Cities, Vol.2. Singapore.
Pourtaheri, Mehdi., Rukna-Adin.Eftekhari Abdo-Reza., Fatahi, ahad., (2010). Quality of Life in Rural Areas (Case Study: North Favh District).
Van.Kamp, I., Leidelmeijer, K., Marsman, G., deHollander, A., (2003). Urban environmentalquality and human well-being towards aconceptual framework and demarcation ofconcepts: A literature study. Journal of Landscape and Urban Planning, Vol.65, pp: 5-18.
Van.Poll, Ric., (1997). The pevceived quality of urban environment a multi- attvibute evaluation. University of Groningen.

Files

History

  • Receive Date: 08 December 2015
  • Revise Date: 04 March 2016
  • Accept Date: 11 April 2016

Share

How to cite

Statistics