Physical Capacity Assessment of Cities Central Textures in order to Infill Development (Case Study: Minab City)

Document Type : Research Article (Applied - Development)

Authors

1 Professor of Geography and Urban Planning, University of Tehran, Tehran, Iran

2 MSc of Geography and Urban Planning, Tarbiat Modares University, Tehran, Iran

3 PhD Student of Geography and Urban Planning, University of Tehran , Tehran, Iran

4 Assistant Professor of Tarbiat Modares University, Tehran, Iran.

10.22103/juas.2016.1830

Abstract

When the physical sprawl occurs in a biological range, as an excess of physical needs of the resident’s population, it would occupy space or exceed the suburbs. It can be concluded that within the city useless, derelict, deficient, and old spaces will be formed, thus using these spaces would significantly be considered and planned. The purpose of this research is to identify the physical capacities of central part of Minab city by infill development model. This research in terms of goal is functional, and in terms of methodology is descriptive-analytical. Fuzzy Analytic Hierarchy Process technique and Simple Additive Weighting (SAW) method were used in ten questionnaires filled by urban planning experts to prepare layers in Arc GIS. In this process, 12 effective criterions were overlapped: number of the floors, building quality, population density, land use, building age, material type, parts gradation, accessibility to environmental, cultural-religious, educational centers use, and slope and distance from stream; therefore, the final capacity layouts were defined. The results show that capacity percentages of whole central tissues of Minab are minimum capacity of 18.19% including downward average capacity of 18.94% and upward average capacity of 32.64%, and maximum capacity of 30.2% that is the highest percent related to upward average capacity of 32.64% and an area of 201152.2 m².

Keywords

References

ارجمندعباسی، پریسا. (1387). امکان‌سنجی توسعۀ درون فضایی در ایران به کمک ابزار GIS (نمونۀ موردی: ده ونک). طرح نهایی کارشناسی رشتۀ شهرسازی، دانشکدۀ هنرهای زیبا، دانشگاه تهران.
 برک­پور، ناصر. بهرامی، صدیقه. (1390). قابلیت سنجی توسعۀ مجدد در بافت‌های ناکارآمد شهری (مطالعۀ موردی: محلۀ انبار نفت منطقۀ 11 تهران). فصلنامۀ مطالعات شهر ایرانی-اسلامی، شمارۀ 4، صص14-1.
پورطاهری، مهدی. (1389). کاربرد روش­های تصمیم­گیری چند شاخصه در جغرافیا. انتشارات سازمان مطالعه و تدوین کتب علوم انسانی دانشگاه­ها (سمت).
پیربابایی، محمدتقی. رضایی لیپایی، سیندخت. (1387). الگوی میان‌افزا با رویکرد ایمن‌سازی محیط در نوسازی بافت فرسودۀ شهری (نمونۀ موردی: محلۀ ساقریسازان رشت). اولین همایش بهسازی و نوسازی بافت‌های فرسودۀ شهری، مشهد مقدس.
تقوایی، مسعود. قیّومی محمدی، حمید. نصیری، یوسف. (1392). تحلیل فضایی توسعۀ فیزیکی شهر اقلید با استفاده از روش AHP. فصلنامۀ تحقیقات جغرافیایی، سال 28، شمارۀ 3، صص 52-31.
داداش­پور، هاشم. تقوایی، علی‌اکبر. قانع، عسگر. (1393). بررسی ظرفیّت توسعۀ میان‌افزا در فضاهای موقوفۀ شهری (مطالعۀ موردی: ناحیۀ 3 منطقۀ 2 شهر یزد). فصلنامۀ مطالعات شهر ایرانی- اسلامی، شمارۀ 15، صص 77-63.
رفیعیان، مجتبی. براتی، ناصر. آرام، مرضیه. (1389). سنجش ظرفیّت توسعۀ فضاهای بدون استفاده در مرکز شهر قزوین با تأکید بر رویکرد توسعۀ میان‌افزا. دو فصلنامۀ دانشگاه هنر، شمارۀ 5، 61-45.
فرشچین، امیرضا. (1389). باز توسعۀ مراکز شهری در چارچوب رویکرد توسعۀ میان‌افزای مسکونی (نمونۀ موردی: محلّه بازار تجریش). پایان‌نامۀ کارشناسی ارشد شهرسازی، دانشگاه تربیت مدرس، دانشکدۀ هنر و معماری.
فیروزی، محمدعلی. سجادیان، ناهید. صحرایی، نسا. (1391). ساماندهی بافت‌های فرسوده در راستای توسعۀ درونزا و پایدار شهری (مطالعۀ موردی: کوی یوسفی اهواز). فصلنامۀ چشم‌انداز زاگرس، شمارۀ 13، صص 130-115.
قرخلو، مهدی. داودی، محمود. زندوی، مجدالدین. جرجانی، حسن علی. (1390). مکان‌یابی بهینۀ توسعۀ فیزیکی شهر بابلسر بر مبنای شاخص‌های طبیعی، جغرافیا و توسعه. شمارۀ 33، صص 122-99.
مرکز آمار ایران. (1390). سالنامۀ آماری استان هرمزگان: سرزمین، آب ‌و هوا.
مهندسین مشاور طراحان بافت و معماری (1388). طرح بهسازی بافت مسئله‌دار شهر میناب. گزارش سطح 2، وزارت مسکن و شهرسازی.
نوجوان، مهدی و همکاران. (1390). کاربرد روش­های تصمیم­گیری چندمعیاره در برنامه­ریزی شهری و منطقه­ای با تأکید بر روش­های TOPSIS و SAW. فصلنامۀ مدیریت شهری، شمارۀ 28. صص 296-285.
Elrahman, A.S.A., (2016). Redevelopment Aspects for Brownfields Sites in Egypt. Procedia Environmental Sciences, No.34, pp.25-35.
Hudnut, William., (2001). Comment on J. TERENCE Farris’s Barriers to using urban infill development to achieve smart growt. Housing Policy Debate, volume12, Fannie Mae Foundation.
Kienitz, R., (2001). Managing Maryland’s Growth: MODELS and Guidelines for Infill Development, Maryland. Maryland Department of Planning.
Liu, Y., Van.Oort, F., Geertman, S., Lin, Y., (2014). Institutional determinants of brownfield formation in Chinese cities and urban villages. Habitat International, No.44, pp.72-78.
T.L. Ooi,. Joseph., T.T., Le, Thao., (2013). The spillover effects of infill developments on local housing prices. Regional Science and Urban Economics, No.43, pp.850-861.
Wiley, John.Sons., (2006). planning and Urban Design Standards, American Planning Association (APA).
Zhang.Chun, Lu.Bin., (2015). Residential satisfaction in traditional and redeveloped inner city neighborhood: A tale of two neighborhoods in Beijing. Travel Behaviour and Society, pp.1-13.
Journal of Urban Social Geography
Volume 3, Issue 3 - Serial Number 8
November 2016
Pages 63-78

Files

History

  • Receive Date: 12 July 2016
  • Revise Date: 23 September 2016
  • Accept Date: 19 October 2016

Share

How to cite

Statistics