Analysis of the Spatial Distribution of Karaj Urban Parks

Document Type : Research Article (Applied - Development)

Authors

1 Professor in Geography & Urban Planning, Tehran University, Tehran, Iran.

2 MSc Student of Geography and Urban Planning,Tarbiat Modarres University, Tehran, Iran.

3 MSc of Land Use Planning,Tehran University, Tehran, Iran

Abstract

Green space as one of the users of urban space has an important place in adjustment and air purification and also the leisure and beautifying the urban landscape. Today, the function of urban green space in cities is regarded as an integral part of cities. The consequences of urban development and the complexity of environmental problems make the availability of green space and its expansion inevitable forever. Hence, the attention to balance and distribute spatial distribution of urban parks as an important part of urban green space is essential, especially in big cities. In this study it is tried to analyze the status of dispersion and the distribution of urban green space with an emphasis on urban parks on 12 districts of Karaj, using geographical information system (ArcGIS). This study is descriptive- analytical and library and documentary method was used for its data collection. To this end, the research data obtained based on available sources including population and the number of ​​urban parks and their areas. Based on existing standards the per capita are determined and the urban parks in 12 district of Karaj have been adapted.  The results of the analysis of the distribution of urban parks in 12 different districts in Karaj show the imbalance in the distribution of the population areas of the parks.The regions 11 and 8 have appropriate per capita and other regions deficient in urban per capita, area as well as imbalanced distribution parks. The result of TOPSIS model indicates the high ranking of district 11 and 8 is having urban parks.

Keywords

Main Subjects


ایران نژادپاریزی، محمد حسین. بشری، حسین. باقری، حسین. نائینی، محمدرضا. (۱۳۸۸). ارزیابی کمّی و کیفی فضای سبز شهر قم و ارائه راهکارهای رسیدن به وضعیت مطلوب. سوّمین همایش ملی فضای سبز و منظر شهری، تهران، صص ۹۸-۸۸.
 پاپلی یزدی، محمدحسین. رجبی سناجردی، حسین. (۱۳۸۹). نظریه های شهر و پیرامون. چاپ پنجم، تهران: انتشارات سمت.
 پوراحمد، احمد. اکبرپور، محمد. ستوده، سمانه. (۱۳۸۸). مدیریت فضای سبز شهری منطقه ۹ شهرداری تهران. پژوهش های جغرافیای انسانی، شماره ۶۹، صفحات ۵۰-۲۹.
 پورمحمدی، محمدرضا. (۱۳۹۰). برنامه ریزی کاربری اراضی شهری. چاپ هفتم، تهران: انتشارات سمت.
 حاتمی نژاد، حسین. محمدپور، صابر. منوچهری، ایوب. حسام، مهدی. (۱۳۹۰). بررسی و پیشنهاد معیار و استاندارد برنامه ریزی توسعه فضای سبز شهری (مطالعه موردی: منطقه ۱۲ تهران). فصلنامۀ تحقیقات جغرافیایی، سال ۲۶، شمارۀ ۳، پیاپی ۱۰۲، صص ۵۰-۲۵.
 رهنمایی، محمدتقی. شاه حسنی، پروانه. (۱۳۹۰). فرآیند برنامه ریزی شهری درایران. چاپ هشتم، تهران: انتشارات سمت.
زیاری، کرامت الله. (۱۳۸۹). برنامه ریزی کاربری اراضی شهری. چاپ دوم، تهران: انتشارات دانشگاه تهران.
 زیاری، کرامت الله. مهدنژاد، حافظ. فریاد، پرهیز. (۱۳۸۸). مبانی و تکنیک های برنامه ریزی شهری. چاپ اول، چابهار: انتشارات دانشگاه بین المللی چابهار.
 زیاری، کرامت الله. واحدیان، لیلا. پرتون، زیبا. (۱۳۹۱). تحلیلی بر بحران زیست محیطی و توزیع فضای سبز شهر تهران. نشریه مطالعات و پژوهش های شهری و منطقه ای، سال۴، شمارۀ ۱۴، صص ۱۱۴-۱۰۱.
 سازمان پارک ها و فضای سبز شهرداری کرج (۹۲-۱۳۹۱).
 سعید نیا، اجمد. (۱۳۸۳). کتاب سبز شهرداریها. جلد نهم (فضای سبز شهری). نشر تهران: شهرداریی ها.
سعیدی، عباس. (۱۳۸۷). دانشنامه مدیریت شهری و روستایی. چاپ اول، تهران: انتشارات سازمان شهرداری ها و دهیاری های کشور.
 سعیدی رضوانی، نوید. (۱۳۷۵). شهرداری ها و اوقات فراغت شهروندان. تهران: مرکز مطالعات و برنامه ریزی شهری تهران.
 شهرداری مشهد، (۱۳۹۲)، بولتن آماری شهرداری های کلانشهرهای کشور. معاونت برنامه ریزی و توسعه، مدیریت آمار، فنّاوری و تحلیل اطلاعات.
 شیعه، اسماعیل. (۱۳۸۹). مقدمه ای بر مبانی برنامه ریزی شهری. چاپ ۲۸، تهران: انتشارات دانشگاه علم و صنعت.
عسگری، علی. تقوایی، علی اکبر. معروفی، سکینه. (۱۳۹۱). برنامه ریزی شهری سالم. چاپ دوم، تهران: انتشارات سازمان شهرداری و دهیاری های کشور.
 فرهودی، رحمت الله. مداحی، ژیلا. (۱۳۸۹). بررسی کارکردهای مناطق شهری مورد مطالعه: شهر کرج. فصلنامۀ جغرافیای انسانی، سال دوم، شمارۀ سوم، صص ۱۳۶-۱۲۴.
 قربانی، رسول. (۱۳۷۶). ضرورت و تدوین استراتژی فضای سبز شهری. نشریه دانشکده ادبیات و علوم انسانی تبریز، سال ۴۰، شمارۀ ۱۶۵.
 لطفی، صدیقه. مهدی، علی. محمدپور، صابر. (۱۳۹۳). بررسی پراکنش، استانداردها و محاسبۀ سرانۀ فضای سبز شهری بر اساس مدل بهرام سلطانی- موردشناسی: منطقه یک شهر قم. فصلنامۀ جغرافیا و آمایش شهری - منطقه ای، شمارۀ ۱۰، صفحات ۱۸-۱.
 مرکز آمار و اطلاعات شهرداری کرج (۱۳۹۰). آمار نامه شهرداری کرج.
 مرکز آمار و اطلاعات شهرداری کرج (۱۳۹۲). آمار نامه شهرداری کرج.
 هاشمی، سیّد محمود. (۱۳۸۶). کاربرد سیستم اطلاعات جغرافیایی در تجزیه و تحلیل تغییرات مکانی - زمانی فضای سبز شهری. مجموعه مقالات سوّمین همایش ملّی فضای سبز و منظر شهری، ویژه نامه شمارۀ ۲۴.
 Bayrne, J., Sipe, N., (2010). Green and open space planning for urban consolidation - A review of the literature and best practice. Urban Research Program, Issues Paper 11, Griffith University.
Rangwala, SC., (1998). Town planning charatar publishing house. India.
 Stobart, J., (2002). Culture versus commerce: societies and spaces for elites in eighteenth-century Liverpool. Journal of Historical Geography, No,78, pp: 471-485.
Taylor, D.E., (1999). Central Park as a model for social control: Urban parks, social class and leisure behavior in Nineteenth-Century America, Journal of Leisure Research, No,31, pp: 420-477.
 Waley, P., (2005). Parks and landmarks: planning the Eastern Capital along western lines. Journal of Historical Geography, No,31, pp.1-16