ORIGINAL_ARTICLE
برنامه ریزی پابرجا مبتنی بر سناریونویسی در حوزۀ گردشگری اجتماعی پایدار (مطالعۀ موردی: شهر میبد)
تبیین موضوع: رشد سریع صنعت گردشگری که ناشی از رشد شتابنده درآمد در این حوزه در دهههای اخیر از یک سو و تغییر مستمر و عدم قطعیت بالای حوادث مؤثر در این بخش از سوی دیگر، لزوم بهره گیری از روشهای نوین آینده پژوهی و برنامه ریزی کلان و بلندمدت را بیش از پیش نمایان ساختهاست. لذا هدف اصلی این پژوهش، تدوین سناریوهای آینده گردشگری میبد و آزمون پابرجایی راهبردهای گردشگری اجتماعی پایدار می باشد. روش: در پژوهش حاضر، ترکیبی از روشهای دلفی، پویش محیطی PEST و تحلیل اثرات متقابل استفاده شدهاست. پارامترهای کلیدی گردشگری اجتماعی پایدار تجمیع شده و با استفاده از پرسشنامه تحلیل اثرات متقابل با نظر خبرگان عدم قطعیتهای کلیدی شناسایی شدند. سپس با استفاده از عدم قطعیتهای کلیدی سه سناریو با نامهای میبد طلایی (خوشبینانه)، آینده قابل پیش بینی (مناسب) و رکود (بدبینانه) تدوین گردید. یافته ها: پیشینه تاریخی و جاذبه های منحصر به فرد، مدیریت تخصصی، برنامه ریزی سیستمی و سیاست خارجی و روابط بین الملل از تأثیرگذارترین پارامترها و شهر جهانی زیلو، امکانات خدماتی و رفاهی قابل رقابت، کیفیت شبکه راههای زمینی و هوایی و ارتقاء فناوری در گردشگری، از تأثیرپذیرترین پارامترها، تغییرات نرخ ارز متغیر اهرمی ثانویه، کنترل بازار وآداب و رسوم و مراسمات آیینی متغیر مستقل، سرمایهگذاری در بخش گردشگری به عنوان متغیر هدف شناخته شدهاست. همچنین ظرفیت سازی برای گردشگری در عصر ارتباطات و انسجام اجتماعی به عنوان متغیرهای تنظیمی در گردشگری اجتماعی پایدار میبد شمار میرود. نتیجه گیری: نتایج کسب شده از تجزیه و تحلیل و ارزیابی راهبردهای گردشگری اجتماعی پایدار بیانگر این موضوع است که تعدادی از راهبردها تنها در یک یا دو سناریو، مفید و قوی ملحوظ می شوند و در بقیه دچار ضعف هستند. بنابراین لحاظ کردن راهبردهای چند وجهی که بتواند در موقعیت های متفاوت، پاسخگوی موقعیت باشند، لازم و ضروری به نظر میرسد.
https://jusg.uk.ac.ir/article_2369_0ae34819d5475990a6429c268a21fa73.pdf
2019-09-23
1
17
10.22103/JUSG.2019.1988
سناریونگاری
پابرجایی
تحلیل اثرات متقابل
گردشگری اجتماعی پایدار
شهر میبد
محمد حسین
سرایی
msaraei@yazduni.ac.ir
1
دانشیار جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه یزد، یزد، ایران
LEAD_AUTHOR
یحیی
علیزاده شورکی
alizadeh0352@yahoo.com
2
دانشجوی دکتری جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه یزد، یزد، ایران
AUTHOR
ادیبی فتح، طاهر؛ رعدی، زینب؛ جمالی، کیوان؛ مهدی، کلهر (1396). ارائهراهبرد توسعهگردشگریشهریبااستفادهازمدلSOAR(نمونهموردی:شهرستان آستارا)، کنکره ملی مدیریت و برنامه ریزی شهری نوین، تهران، دانشگاه تهران،
1
اسماعیل زاده، حسن؛ یعقوب اسماعیل زاده (1396). شناساییمولفههایتاثیزگذاروتاثیزپذیزگزدشگزیپایداردرشهزهایساحلی )مطالعهموردی: بندرانزلی(، فصلنامهی علمی-پژوهشی فضای جغزافیایی؛ دانشگاه آزاد اسلامی واحد اهر، 7 (60)، 55-77.
2
پوراحمد، احمد؛ حسینی سیاه گلی، مهناز؛ صفدری مولان، امین (1395). ارزیابی شاخصهایتوسعهیایداریگردشگریدرجوامعمیزبان(نمونه: شهرساری(، مجله آمایش جغرافیایی فضا، 6 (21)، 172- 152.
3
تقوایی، مسعود؛ حسینی خواه، حسین (1396). برنامهریزی توسعه گردشگری مبتنی بر رویکرد آیندهپژوهی و سناریونگاری (مطالعه موردی: شهر یاسوج)، مجله برنامهریزی و توسعه گردشگری، 6 (23)، 75-59.
4
حافظ نیا، محمدرضا؛ (1387). مقدمهای بر روش تحقیق در علوم انسانی، تهران. سازمان مطالعه و تدوین کتب علوم انسانی دانشگاهها، چاپ چهاردهم.
5
رالسون، بیل؛ ویلسون، ایان (2006). راهنمای برنامه ریزی سناریویی، راهبرد سازی در دوران عدم قطعیت. ترجمه مسعود منزوی، تهران. مرکز آینده پژوهی علوم و فناوری دفاعی.
6
زالی، نادر؛ عطریان، فروغ (1395). تدوین سناریوهای توسعة گردشگری منطقه ای براساس اصول آیندهپژوهی (مورد مطالعه: استان همدان)، مجله آمایش سرزمین، 8 (1)، 107-131.
7
سازمان میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی؛ (1398). گزارش وضعیت گردشگری سالانه.
8
شاطریان، محسن؛ غلامی، یونس؛ میرمحمدی، محمد (1396). ارزیابیشاخصهای توسعهگردشگرییایدارشهری(مطالعهموردی: شهرکاشان(،نشریه تحقیقات کاربردی علوم جغرافیایی، 17 (64) ، 214-196.
9
ضیایی، محمود؛ عبا سی، دیاکو (1397). چالشهاورویکردهایتوسعهگردشگری یایدار: ازنظریهتاعمل،برنامهریزیوتوسعهگردشگری، 6 (24)، 37-8.
10
فاهی، لیام؛ راندال، رابرت (1998). آموختن از آینده، سناریوهای آیندهنگاری رقابتی. ترجمه مسعود منزوی، تهران: مرکز آینده پژوهی علوم و فناوری دفاعی.
11
کورنیش، ادوارد (2004). آیندهپژوهی پیشرفته. ترجمه سیاوش ملکیفر، تهران: اندیشکده صنعت و فناوری(آصف).
12
ملک زاده، ندا؛ بزاززاده، مهدی؛ رفیعیان، مجتبی (1395). شناسایی و تحلیل عوامل کلیدی موثر بر توسعه شهری با رویکرد آیندهنگاری (مطالعه موردی: کلان شهر کرج)، مجله جغرافیا و توسعه فضای شهری، 3 (2)، 35-52.
13
A'azami, A.M,. Heshmati,. A., Soleimani,. A.H. Ali, B (2016). impact of tourism on rural sustainable development (case study: Rijab village, Dallahoo, Kermanshah). Journal of eritage and Tourism, 1(1), pp: 23-42.
14
Aqueveque, C., Bianchi, C. (2017). Tourism Destination Competitiveness of Chile: A Stakeholder Perspective. Tourism Planning & Development, 8316(October), 1–20. https://doi.org/10. 1080/21568316. 2016.1272482.
15
Ayikoru, M. (2015). Destination competitiveness challenges: A Ugandan perspective. Tourism Management, 50, 14–158. https://doi.org/10.1016/j.tourman.2015.01.009.
16
Bishop, P.; Hines, A. Collins, T. (2007). “The Current State of Scenario Development: An Overview of Thchniques” Foresight, 9(1), pp. 5-25.
17
Chermack, T.J. (2011). Scenario Planning in Organizations, San Francisco: Bk business book.
18
Chermack, T.J. Lynham, S.A. Ruona, W.E.A. (2001). A Review of Scenario Planing Literature”, Future Research Quarterly, pp. 7-31.
19
GEP, Global Economic Perspectivrs, World Bank, available at: http://www.worldbank.org/en/publication/global-economic-prospects.
20
Carlisle, Sheena, Johansen, Aleksander and Kun, Martin (2016), Strategic foresight for (coastal) urban tourism market complexity: The case of Bournemouth, Tourism Management 54 (2016) 81-95.
21
Dupeyras, A., Maccallum, N. (2013). Indicators for Measuring Competitiveness in Tourism: A GUIDANCE DOCUMENT. OECD Tourism Papers, 2013/02, 1–62.
22
Godet, M. (2006), Creating Futures: Scenario Planning as a Strategic Management Tool, France: Economica publish.
23
Godet, M. Roubelat, F. (1996). Creating the Future: the Use and Misuse of Scenarios. Technological Forcasting and Social change, 29(2), pp. 164-171.
24
Gois Liu,. et al., (2012). Improving Tourism Policy Implementation – The Use of Hybrid MCDM Models, Tourism Management, Vol. 2, No. 33, PP. 413-426.
25
Hong, Ju (2014). Study on Urban Tourism Development Based on Experience Economy In Shanghai, International Journal of Business and Social Science Vol. 5 No, PP 59-63.
26
Marsh, B (1998). Using Scenarios to Identify, Analyze, and Manage Uncertainty. In: Fahey, L. Randall, R. Learning from the Future, John Wiley & Sons, New York, pp. 39–53.
27
Schoemaker, P.J. H. (1995). “Scenario Planning: A Tool for Strategic Thinking”, Sloan Management Review, 37(2), pp. 25-40.
28
Ogato, G. S (2014). Planning for sustainable tourism: challenges and opportunities for ecotourism development in Addis Ababa, Ethiopia American Journal of Human Ecology, 3(2), 20-26.
29
Scearce, Diana and Katherine Fulton (2004). What If? The Art of ScenarioThinking for Nonprofits, New York: Global Business.
30
Sofeska, Emilija, (2016). relevant factor in sustainable urban development of urban.
31
Turner, R. (2016). Travel & Tourism: Economic Impact 2016 World. World Travel and Tourism Council, (2016), 20.
32
Varum, C.A. Melo, C. (2010). “Directions in Scenario Planning Literature – A Review of the Past Decades”, Futures, No. 42, pp. 355-369.
33
Walker, W. E. Haasnoot, M. Kwakkel, J. H. (2013). “Adapt or Perish: A Review of Planning Approaches for Adaptation under Deep Uncertainty”, Sustainability, 5(3), pp. 955-979.
34
WTO, (2015), Indicators of Sustainable Development for Tourism Destinations: A Guidebook, World Tourism Organization (WTO), Madrid.
35
ORIGINAL_ARTICLE
تحلیل جغرافیایی محرک های مهاجرت بازگشتی در روستاهای پیرامون شهر زاهدان
تبیین موضوع: مهاجرت معکوس یا مهاجرت بازگشتی از شهر به روستا پدیده مطلوبی است که به خاطر پیامدهای مطلوب اجتماعی- اقتصادی و مکانی- فضایی آن؛ در دهه اخیر اهمیت زیادی برای برنامهریزان یافته است. هدف تحقیق حاضر ارزیابی وضعیت مهاجرت معکوس در روستاهای پیرامون شهر زاهدان و محرکهای آن است. روش: مقاله حاضر از نظر هدف کاربردی و از نظر روش توصیفی- تحلیلی میباشد. برای گرداوری داده ها از روش میدانی با ابزار پرسشنامه کارشناسان استفاده شد. جامعه نمونه شامل دهیاران، معتمدین و روسای شورای روستاهاست. برای ارزیابی وضعیت مهاجرت معکوس از مدل تجزیه و تحلیل نسبت (MOORA) و برای تحلیل محرکها نیز از مدل رگرسیون و همبستگی استفاده شد. یافتهها: یافتههای حاصل از مقایسه نسبی روستاهای پیرامون شهر زاهدان از نظر وضعیت مهاجرت معکوس نشان میدهد روستای منزلاب، چانعلی، خیراباد پایین به ترتیب بهترین وضعیت را داشتهاند. نتیجه مدل رگرسیون نشان داد 6 مولفه 62 درصد از تغییرات مهاجرت معکوس را پیشبینی میکنند. براساس نتایج آزمون رگرسیون، عوامل نهادی، اقتصادی و انسانی محرک های اصلی مهاجرت معکوس هستند. نتایج: مهاجرت معکوس به روستاهای پیرامون زاهدان با نرخ متفاوتی در حال وقوع بوده و تداوم و تقویت این روند مستلزم برنامهریزی مطلوب برای ارتقای کیفیت نهادی، کارایی مسئولین و تامین زیرساخت های اساسی روستاهای مذکور میباشد.
https://jusg.uk.ac.ir/article_2483_a579fbc95a30f8ae63dfceae1a25e31c.pdf
2019-09-23
19
38
10.22103/JUSG.2019.1989
پراکنش فضایی
تحولات اجتماعی- اقتصادی
مهاجرت معکوس
روستاهای پیرامونی
شهر زاهدان
ابوذر
پایدار
aboozarpaidar@gep.usb.ac.ir
1
استادیار جغرافیا و برنامه ریزی روستایی، دانشگاه سیستان و بلوچستان، زاهدان، ایران
LEAD_AUTHOR
حاجی نژاد، علی؛ فتاحی احدالله؛ پایدار، ابوذر (1394). کاربرد مدلها و فنون تصمیم گیری در جغرافیا، با تاکید بر برنامه ریزی روستایی، شهری و گردشگری. انتشارات جهاد دانشگاهی، چاپ اول.
1
افراخته، حسن؛ منافی آذر، رضا؛ ولایی، محمد (1395). اﺛﺮات ﻣﻜﺎﻧﻲ- ﻓﻀﺎﻳﻲ ﻣﻬﺎﺟﺮت ﺑﺎزﮔﺸﺘﻲ در شهرستان ﻣﻴﺎﻧﺪوآب. مجله پژوهش و برنامهریزی روستایی، سال 5، شماره 1، پیاپی 13، صص 98-83.
2
مهاجرانی، علیاصغر؛ روستا، زهرا (1393). بررسی مهاجرت معکوس و تاثیر ان بر توسعه اقتصادی- اجتماعی و تغییرات فرهنگی و سیاسی روستاهای تنکابن و رامسر (1390-1385). مطالعات جامعه شناختی شهری، سال 5، شماره 13، صص 194-167.
3
ربانی، رسول؛ طاهری، زهرا؛ روستا، زهرا (1390). بررسی علل انگیـزههـای مهـاجرت معکوس و تأثیر آن بر توسعه اجتماعی و اقتصادی در روستاهای اطراف شهرستانهای تنکابن و رامسر. مجله پژوهش و برنامه ریزی شهری اصفهان، سال دوم، شماره 5، صص 82-67.
4
ﻣﻄﻴﻌﻲ ﻟﻨﮕﺮودی ﺳﻴﺪﺣﺴﻦ؛ ﻗﺪﻳﺮی ﻣﻌﺼﻮم ﻣﺠﺘﺒﻲ؛ رﺿﻮاﻧﻲ ﻣﺤﻤﺪرﺿﺎ؛ ﻧﻈﺮی، ﻋﺒﺪاﻟﺤﻤﻴﺪ؛ ﺻﺤﻨﻪ، ﺑﻬﻤﻦ (1390). ﺗﺎﺛﻴﺮ ﺑﺎزﮔﺸﺖ ﻣﻬﺎﺟﺮان ﺑﻪ روﺳﺘﺎﻫﺎ در ﺑﻬﺒﻮد ﻣﻌﻴﺸﺖ ﺳﺎﻛﻨﺎن (ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﻣﻮردی: ﺷﻬﺮﺳﺘﺎن آق قلا). ﭘﮋوﻫﺸﻬﺎی ﺟﻐﺮاﻓﻴﺎی اﻧﺴﺎﻧﻲ (ﭘﮋوﻫﺶ ﻫﺎی ﺟﻐﺮاﻓﻴاﻳﻲ)، دوره 43، شمار 78، صص 122-101.
5
ﻏﻼﻣﻲ ﺑﺎﻏﻲ، ﺳﻌﻴﺪ (1384). ارزﻳﺎﺑﻲ اﺛﺎر اﻗﺘﺼﺎدی و اﺟﺘﻤﺎﻋﻲ ﻣﻬﺎﺟﺮت روﺳﺘﺎﻳﻲ و ﻣﻬﺎﺟﺮت ﻣﻌﻜﻮس (ﺑﺮرﺳﻲ ﻣﻮردی ﻃﺮح ﺑﺎزﮔﺸﺖ ﻣﻬﺎﺟﺮان اﺳﺘﺎن ﻫﻤﺪان ﻃﻲ ﺳﺎﻟﻬﺎی 1382-1379). ﭘﺎﻳﺎن ﻧﺎﻣﻪ ﻛﺎرﺷﻨﺎﺳﻲ ارﺷﺪ ﺑﻪ راﻫﻨﻤﺎﻳﻲ دﻛﺘﺮ اﺑﺮاﻫﻴﻢ ﻋﺒﺎﺳﻲ، دانشکده جغرافیای دانشگاه ﺗﻬﺮان.
6
ﻟﻮﻛﺎس، دﻳﻮﻳﺪ؛ ﻣﻴﺮ، ﭘﺎول (1381). درآﻣﺪی ﺑﺮ ﻣﻄﺎﻟﻌﺎت ﺟﻤﻌﻴﺘﻲ. ﺗﺮﺟﻤﻪ ﺣﺴﻴﻦ ﻣﺤﻤﻮدﻳﺎن، اﻧﺘﺸﺎرات داﻧﺸﮕﺎه تهران.
7
ﻇﺎﻫﺮی، ﻣﺤﻤﺪ (1390). ﺗﺤﻠﻴﻠﻲ ﺑﺮ ﺗﺎﺛﻴﺮات ﻣﺘﻘﺎﺑﻞ ﻓﻀﺎﻳﻲ ﻛﻼﻧﺸﻬﺮ ﺗﺒﺮﻳﺰ و روﺳﺘﺎﻫﺎی ﺧﻮاﺑﮕﺎﻫﻲ ﭘﻴﺮاﻣﻮن ﺑﺎ ﺗﺎﻛﻴﺪ ﺑﺮ ﻣﻬﺎﺟﺮت ﻣﻌﻜﻮس و ﻋﻮاﻣﻞ ﺗﺎﺛﻴﺮ ﮔﺬار ﺑﺮ آن. ﻓﺼﻠﻨﺎﻣﻪ ﺗﺤﻘﻴﻘﺎت ﺟﻐﺮافیایی، ﺳﺎل 26، ﺷﻤﺎره ﺳﻮم، پیاپی 102، صص 63-41.
8
براهوئی اول، مهدی (1395). بررسی نقش شهر زاهدان در تحولات کالبدی-فضایی روستاهای پیرامون (مورد: روستاهای بخش مرکزی شهرستان زاهدان). پایان نامه کارشناسی ارشد رشته جغرافیا و برنامهریزی روستایی، به راهنمایی جواد بذرافشان، دانشکده جغرافیا و برنامهریزی محیطی، دانشگاه سیستان و بلوچستان.
9
شاریه، ژان برنار (1373). شهرهاوروستاها. ترجمه سیروس سهامی، چاپ اول، نشر نیکا، مشهد.
10
روشه، گی (1384). تغییرات اجتماعی. ترجمه دکتر منصور وثوقی، چاپ 17، نشر نی، تهران.
11
دیانی، لیلا؛ طاهرخانی، مهدی؛ رکنالدین افتخاری، عبدالرضا (1387). زمینه یابی اسکان مجدد مهاجران روستایی: مطالعه موردی مهاجران زیر پوشش کمیته امداد خمینی شهرستان پاکدشت. مجله روستا و توسعه، دوره 11، شماره 2، صص 142-119.
12
Brauers, WKM., Ginevicius, R., Podvezko, V (2010). Regional development in Lithuania considering multiple objectives by the MOORA method. Techno Econ Dev Econ, Vol 16, No 4, Pp 613–640.
13
Brauers WKM., Zavadskas, EK (2009). Robustness of the multi-objective MOORA method with a test for the facilities sector. Techno Econ Dev Econ, Vol, 15 No 2, Pp 352–375.
14
Dey, B., Bairge, B., Sarker, B., Sanyal, S (2012). A MOORA based fuzzy multi-criteria decision making approach for supply chain strategy selection, International Journal of Industrial Engineering Vol 3, No 4, pp. 649–662.
15
Farrell, M., Mahon, M., McDonagh, J (2012). The rural as a return migration destination, European Countryside, Vol 4, No 1, pp. 31-44.
16
Hees, P., Siciliano, J (1996). Management Responsibility for performance, New York: McGraw- Hill.
17
Karande, P., Chakraborty, S (2012), Application of multi-objective optimization on the basis of ratio analysis (MOORA) method for materials selection. Journal of Urban and Environmental Engineering, Vol 9, No 4, Pp 65-83.
18
Pacione, M (1985). rural geography, Harpper & row publishers.
19
Stockdale, A., Catney, G (2014). A life course perspective on urban-rural migration: the importance of the local context, Journal Population, Space and Place, Vol 20, No 1, Pp 83-98.
20
Thongyou, M (2014). Perceptions on Urbanization Impact on the Hinterlands: A Study of Khon Kaen City, Thailand. Published by Canadian Center of Science and Education, Asian Social Science, Vol 10, No. 11, Pp 33-41.
21
Wang, ZiCheng., Yang, WeiGuo (2013). Self-employment or wage-employment? On the occupational choice of return migration in rural China. Journal China Agricultural Economic Review, Vol5, No 2, Pp. 231-247
22
Wang, Wenfie Winnie (2004). Urban-rural return labor migration in China: a case study of Sichuan and Anhui provinces. Department of Geography UCLA.
23
Wirth, L (1938). Urbanism as Way of Life. American Journal of Physiology, Vol 44, No 1, Pp 1–24.
24
Yankson, P.W (2004). Decentralisation and poverty reduction: the role of district assemblies in Ghana. Paper presented at the NUFU Workshop on Poverty. Legon, Ghana, 6-8 October 2005.
25
Zali, Nader., Hatamzadeh, Sajjad., Azadeh, Seyed Reza., Ershadi Salmani, Taravat (2013). evaluation of new towns construction in the around of tehran megacitiy, Journal of Urban and Env ironmental Engineering, Vol 7, No 1, Pp.15-23.
26
Zhongdong, Ma (2001). Urban labour-force experience as a determinant of rural occupation change: evidence from recent urba - rural return migration in China, Environment and Planning A, Vol 33, No 2, Pp 237 – 255.
27
ORIGINAL_ARTICLE
ارزیابی توسعۀ پارکهای جیبی با رویکرد مشارکت شهروندان در محلات شهری (مطالعۀ موردی: محلات زیباشهر و امیرکبیر شهر زنجان)
تبیین موضوع: بی تردید فضای سبز و پارک های شهری را باید در زمره اساسی ترین عوامل پایداری جیات طبیعی و انسانی در شهرنشینی امروز به شمار آورد که اگر به طور صحیح برنامه ریزی شوند، در سالم سازی جسم و روح انسان تاثیرات مطلوبی خواهند داشت. بر همین اساس یکی از وظایف اساسی و مهم برنامه ریزان شهری، تخصیص بهینه زمین به کاربری فضای سبز شهری است؛ که در این تحقیق رهیافت توسعه پارکهای جیبی از طریق مشارکت شهروندان به عنوان یکی از مؤثرترین روشها برای جبران بخشی از کمبود فضای سبز در محلات شهری پیشنهاد شده است. روش: روش تحقیق پژوهش حاضر از نظر نوع کاربردی و ماهیت آن منطبق بر روش توصیفی- تحلیلی میباشد. روش گردآوری اطلاعات به طرق کتابخانهای و مشاهده میدانی(مصاحبه ساختار یافته با ابزار پرسشنامه) صورت گرفته است. محدوده مکانی تحقیق شهرک زیباشهر و امیرکبیر شهر با( جمعیت13907 نفر) بوده و حجم نمونه برای کل محدوده مورد مطالعه 374 نفر می باشد. با توجه به نزدیکی جمعیت دو منطقه به یکدیگر، برای هر دو محدوده نمونه یکسان در نظر گرفته شده لذا برای هر محله 187 پرسشنامه توزیع گردید. برای تحلیل داده ها نیز از آزمون تک نمونه ای T، آزمون تحلیل واریانس و روش تحلیل مسیر با کمک نرم افزار SPSS بهره گرفته شده است. یافتهها: یافته های تحقیق نشان داد که ضریب تاثیر شاخص ها بر توسعه پارک های جیبی در محله زیباشهر برابر 26.98 و در محله امیرکبیر برابر 25.5 است. از طرفی، مطابق تحلیل مسیر، مولفه سمن ها با اثر کل 0.507 و مولفه احساس تعلق با اثر کل 0.432 بیشترین تاثیر را بر توسعه پارک های جیبی در محدوده مورد مطالعه داشته است. نتایج: آنچه از نتایج پژوهش در محلات زیباشهر و امیرکبیر محرز گردید امر مشارکت در محلههای زیباشهر و امیرکبیر برای توسعه چنین فضاهایی از کششپذیری بالایی برخوردار بوده و می تواند مامنی برای بازآرایی آن در راستای خلق و توسعه پاکت پارک ها باشد.
https://jusg.uk.ac.ir/article_2342_89e4d298929384db5ecc81448b5ab6d5.pdf
2019-09-23
39
54
10.22103/JUSG.2019.1991
پارک جیبی
مشارکت شهروندان
توسعه پایدار
شهر زنجان
محسن
احدنژاد روشتی
ahadnejad@znu.ac.ir
1
دانشیار جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه زنجان، دانشگاه زنجان، زنجان، ایران
AUTHOR
محمدتقی
حیدری
mt.heydari@znu.ac.ir
2
استادیار جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه زنجان، دانشگاه زنجان، زنجان، ایران
LEAD_AUTHOR
صادق
عزیزی
m.sadegh.azizi0919@gmail.com
3
دانشجوی کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه زنجان، زنجان، ایران
AUTHOR
ایران نژادپاریزی، محمدحسین؛ جمیلیان، مهدیه؛ (1390). بوستان و فضای سبز شهری. انتشارات دانشگاه یزد، 416 ص.
1
بهبهانی، هما (1373). ارزیابیازپارکهایتهرانتاتعیینالگو. فصلنامة علمی و آموزشی فضای سبز، شمارة هشتم،صص22-25.
2
بهرام سلطانی، کامبیز (1390). مبانی معماری فضای سبز شهری.چاپ اول، انتشارات وزارت مسکن و شهر سازی و دبیر خانه شورای عالی شهرسازی و معماری ایران.
3
بهزاد، داود (۱۳۸۴). تحلیل نظری سرمایه اجتماعی در پیشگیری از آسیبها اجتماعی. مجموعه مقاله های نخستین سمپوزیوم سرمایه اجتماعی و رفاه اجتماعی، چاپ اول، انتشارات دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی، ص ۸۳-۱۰۱.
4
بوزان، باری (۱۳۷۸). مردم، دولتها و هراس. مترجم: پژوهشگران پژوهشکده مطالعات راهبردی،تهران: پژوهشکده مطالعات راهبردی، 432 ص.
5
پاکزاد، جهانشاه (1381). میزگرد نقش فضاهای شهری در تأمین امنیت اجتماعی. انتشارات سازمان شهرداریها، سال چهارم، شماره چهل و یکم.
6
حسینعلی، حسن (1388). گذری بر تاریخ زنجان. چاپ اول، انتشارات دانش؛ 96ص.
7
حسینی، سیدعلی (۱۳۸۰). روشهای مشارکت شهروندان در طرحهای توسعه شهری، شهررشت. پایان نامه دکتری جغرافیا و برنامهریزی شهری، دانشگاه تربیت و مدرس، استاد راهنما: شادروان حسین شکوئی .
8
حسینی، فرزانه (1387). بررسی و ارائه شاخصهای کالبدی-کارکردی مؤثر بر ارتقاء امنیت فضاهای عمومی.پایان نامه دانشگاه تربیت مدرس استاد راهنما: دکتر محمد رضا بمانیان .
9
خاکپور، براتعلی؛ رفیعی، هادی؛ صالحی فرد، محمد (1389)، بررسی عملکرد مدیریت شهری در گسترش فضای سبز عمومی(پارک) با استفاده از روش تاپسیس. نشریه جغرافیا و توسعه ناحیه ای، بهار و تابستان ، شماره 14؛ صص 2-27.
10
خلدبرین، علی؛ علیا، عقیل؛ جعفری، علی (1388)، طراحی فضای سبز از دیدگاه شهروند محوری. فصلنامه جنگل و مرتع، شماره 84، صص 4- 45.
11
دهقان، علیرضا؛ غفاری، غلامرضا (۱۳۸۴). تبیین مشارکت اجتماعی - فرهنگی دانشجویان دانشگاه های علوم پزشکی شهر تهران. مجله جامعهشناسی ایران، دوره 6، شماره 1، صص 67-98 .
12
رستم خانی، پروانه؛ لقایی، حسنعلی (1383). اصول طراحی فضای سبز در محیط های مسکونی. چاپ دوم ، نشر: مرکز تحقیقات ساختمان و مسکن،168ص.
13
رفیع پور، فرامرز (۱۳۷۲). سنجش گرایش روستائیان نسبت به جهاد سازندگی و عوامل مؤثر بر آن، پژوهشی در سه استان: اصفهان، فارس و خراسان. تهران، مرکز تحقیقات روستایی، وزارت جهاد سازندگی.
14
رفیعیان، مجتبی؛ خدایی، زهرا (۱۳۸۸). بررسی شاخص ها و معیارهای مؤثر بر رضایت مندی شهروندان از فضاهای عمومی شهری. فصلنامه منظره ، دوره 18 ؛ شماره 53 ،صص 227 -248.
15
رهنما، محمدرحیم؛ مهرورز، اکرم؛ عباسزاده، غلامرضا (۱۳۹۲). تحلیل عوامل زمینه ساز مدیریت مشارکتی در شهر مشهد. فصلنامه مطالعات و پژوهش های شهری و منطقهای، سال پنجم، شماره نوزدهم،صص ۱۸-۱۶۹.
16
شهرداری زنجان (1385-۱۳9۵). آمار نامه شهرداری زنجان، فصل جمعیت.
17
طاهری، فرهاد (۱۳۸۹). تدوین ضوابط و معیارهای شهرسازی ورزش محور. پایان نامه برای دریافت درجه کارشناسی ارشد برنامه ریزی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد قزوین.
18
علویتبار، علیرضا (1382). الگوی مشارکت شهروندان در اداره امور شهرها. جلد سوم؛ انتشارات سازمان شهرداریهای کل کشور تهران؛ 184 ص.
19
علیخانی، مینو؛ آسایش، منیژه (1392). پاکت پارکها، حلقه گشمده فضاهای شهری و فضای سبز، عامل کلیدی در ایجاد شهر پایدار. اولین همایش ملی جغرافیا، شهرسازی و توسعه پایدار، اسفند ماه.
20
قدرجانی، راضیه؛ حاجیان زیدی، مهرداد (1395). پاکت پارک ها و طراحی و ضوابط مربوط به آنها در فضاهای شهری. دومین کنفرانس شهرسازی، مدیریت و توسعه شهری؛ صص 34-41.
21
قراملکی، احد فرامرز (1388). اخلاق در سازمانهای مردم نهاد. نشر:ریاست جمهوری، مرکز امور زنان و خانواده، تهران، 116 ص .
22
کلهر، سینا (۱۳۸۸). راهبردهای امنیت اجتماعی. برگرفته از سایت باشگاه اندیشه دسترسی در مورخه ۲۳ مهر ۱۳۹۲ تهران، کانون اندیشه جوان ۶.
23
ماتین، کلیف؛ شرلی، پیتر (۱۳۸۶). ابعاد سبز طراحی شهری. چاپ دوم، تهران: شرکت پردازش و برنامه ریزی شهری، 464 ص.
24
ماهری، احد (1386). بررسی نقش سازمانهای غیردولتی (NGO)، در ایجاد اعتماد اجتماعی(آذربایجان شرقی). پایان نامه کارشناسی ارشد رشته پژوهش؛دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم تحقیقات تهران.
25
محمدی، جمال؛ محمدی ده چشمه، مصطفی (1386). ارزیابیکیفینقشفضاهایسبزشهریوبهینه سازیاستفادهشهرونداناز آندر شهرکرد. نشریه محیط شناسی، سال سی و سوم،شماره44 ؛ زمستان، صفحه 95-104.
26
مدنی پور، علی (۱۳۸۱). تهران؛ ظهور یک کلانشهر. انتشارات پردازش و برنامه ریزی شهری، ۲۹۰ ص.
27
مرصوصی، نفیسه؛ رشوند، صالح (1396). تحلیل روند تغییرات دوره ای فضای سبز شهری زنجان از 1385 تا 1390 و ارائه الگوی مکان یابی بهینه. دو فصلنامه پژوهش بوم شناسی شهری، سال هشتم، شماره دوم، پیاپی 16، پاییز و زمستان؛ صص101-118.
28
مطهری، مرتضی (1383). مجموعه آثار استاد شهید مطهری. تهران، انتشارات صدرا.
29
مقیمی، سید محمد (1390). کارآفرینی در نهادهای جامعه، پژوهشی در سازمانهای غیردولتی ایران،چاپ سوم، نشر دانشگاه تهران، 415 ص.
30
مهندسین مشاور آرمانشهر (1388). مطالعات طرح تفصیلی شهر زنجان. نشر مسکن و شهرسازی استان زنجان.
31
مینایی، محمدعلی (۱۳۸۶). معرفی طرح جامع مطالعات امنیت اجتماعی. ماهنامه پژوهشگران، شمارۀ ۱۲ و ۱۳، تهران: پژوهشگاه مطالعات فرهنگی و علوم انسانی 10.
32
Borkowski, N (2015). Organizational behavior in health care. Jones & Bartlett Publishers, Sudbury: Masachusetts.
33
Jasprizza, R (2000). Small Spaces Make a Difference. Landscape Australia, Vol.21, No.4 (84), p.292-294.
34
Marcus, Clare Cooper and Carolyn Francis (1998). People Places. Edition: John Wiley and Sons Inc. New York.
35
Niebuhr, R (1932). Moral Man and Immoral Socity. New York.
36
Tissot, B.N (2005). integral marene ecology:communit-based fishevy management in Hawaii. Journal of general evolution, No. 61, pp. 79-96.
37
ORIGINAL_ARTICLE
تحلیلی بر پراکنش فضایی امنیت شهروندی در شهرهای استان یزد
تبیین موضوع: در عصر حاضر که عصر فراپیچیدگی ها نام گرفته است، امنیت یکی از مسائل اساسی توسعه در جوامع انسانی محسوب میشود. به بیانی دیگر امنیت، پیشنیاز هرگونه توسعه اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی و سیاسی محسوب شده و با سطح پیشرفت جوامع در ارتباط است. و این امر بدان دلیل است که آگاهی از وضعیت امنیت ساکنان یک اجتماع نقش مؤثری در شناخت چالشها و راهکارهای توسعه یک جامعه داشته و در جهت تقویت زیرساختهای آن عمل مینماید. روش: روش تحقیق در این پژوهش از نوع توصیفی- تحلیلی است. دادههای این پژوهش از طریق مطالعه اسنادی (سالنامه آماری استان یزد؛ بخش قضایی- ناحیه انتظامی استان یزد) جمعآوری گردیده است. در این پژوهش به منظور وزندهی شاخصها از تکنیک دلفی و به منظور تحلیل دادهها از تکنیک ARAS و به منظور تحلیل فضایی از مدلIDW استفاده گردیده است. یافته ها: پژوهش نشان میدهد شهرستان میبد با مقدار 1 در بهترین سطح و شهرستان یزد با مقدار 0.431 در بدترین وضعیت از امنیت شهروندی قرار داشتهاند. به طوری که شمال غرب و جنوب منطقه مورد مطالعه از احساس امنیت نسبتاٌ متعادلی برخوردار است و بخش مرکزی استان یعنی یزد؛ تفت و بافق نسبت به دیگر شهرستان ها از تراکم کمتری برخوردار است. نتایج: پراکنش فضایی احساس امنیت شهروندی در سطح استان یزد از متغیرهای همچون میزان جمعیت، تراکمهای اداری - نظامی و وسعت پیروی نمیکند به طوری که قرار گرفتن شهر یزد در رتبه دهم از سطحبندی با بیشترین جمعیت و تراکم اداری- نظامی و واقع شدن به عنوان مرکزیت شهری استان یزد روشن کننده این امر است.
https://jusg.uk.ac.ir/article_2448_b0d43d2b80dcdd4e5a3dd7a76a1e47fa.pdf
2019-09-23
55
71
10.22103/JUSG.2019.1990
درک فضایی
احساس امنیت
شهروند
استان یزد
عیسی
پیری
isapiri@znu.ac.ir
1
استادیار جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه زنجان، زنجان، ایران.
AUTHOR
لعیا
جلیلیان
jalilianl@yahoo.com
2
دانشجوی دکتری جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه زنجان، ایران
AUTHOR
زهرا
افضلی گروه
zahra_afzali@znu.ac.ir
3
دانشجوی دکتری جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه زنجان، ایران
LEAD_AUTHOR
فاطمه
اللهقلی تبار نشلی
fatemeh.allahgholitabar@znu.ac.ir
4
دانشجوی دکتری جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه زنجان، ایران
AUTHOR
احسانی فرد، علی اصغر؛ شعاعی، حمیدرضا؛ مالکی شجاع، کیانا (1390). ارزیابی میزان احساس امنیت شهروندان در شهرهای جدید، موردپژوهی: شهر جدید اشتهارد. نشریه مدیریت شهری، دوره 11، شماره 31، صص 334-317.
1
احمدی پور، زهرا و دیگران (1390)، ارزیابی عوامل موثر بر امنیت شهر تهران در سه منطقه تهران(میدان تجریش، میدان انقلاب، میدان شوش)، مجله پلیس بوشهر، شماره 12.
2
ادیبی سعدی نژاد، فاطمه و عظیمی، آزاده (1390). تبیین امنیت در محیط شهری بر مبنای پارامترهای کالبدی و طراحی (مورد شهر بابلسر)، نشریه آمایش محیط، دوره چهار، شماره 15، صص 81-105.
3
باپیری، امیدعلی؛ کمربیگی، خلیلو درویشی، فرزاد؛(1394). بررسی میزان احساس امنیت اجتماعی و برخی عوامل مرتبط با آن (مورد مطالعه: دانشجویان استان ایلام)، مجله فرهنگ ایلام، دوره 16، شماره 47-46، صص 90-75.
4
بورژل، گی (1377). شهر امروز. مترجم: محمدسیدمیرزایی، انتشارات دانشگاه شهیدبهشتی، تهران.
5
توسلی، غلامعباس (1381). جامعه شناسی شهری. انتشارت: دانشگاه پیام نور.
6
دربان آستانه، علیرضا (1393). ارزیابی و تحلیل احساس امنیت روستاییان نواحی مرزی در استان ایلام، فصلنامه برنامهریزی فضایی، سال چهارم، شماره چهارم، صص 156-129.
7
دربان آستانه، علیرضا؛ عسگری، حشمت اله و قربانی، فاطمه (1392). تحلیل فضایی و پهنهبندی احساس امنیت روستاییان شهرستان شیروان و چرداول، فصلنامه علمی- پژوهشی دانشگاه گلستان، سال سوم، شماره نهم، 126-105.
8
رجبی پور، محمود (1382). درآمدی بر احساس امنیت در بستر امنیت عینی. نشریه دانش انتظامی، دوره 5، شماره 2.
9
زیاری، کرامت اله (1390). بررسی آسایش و امنیت در محله های شهر یزد. نشریه پژوهشهای جغرافیای انسانی (پژوهش های جغرافیایی)، دوره 43، شماره 76، صص 11-1.
10
ساروخانی، باقر، نویدنیا، منیژه؛ (1385). امنیت اجتماعی خانواده و محل سکونت در تهران، رفاه اجتماعی، سال ششم، شماره22، 106-87.
11
سبحانی، نوبخت؛ بیرانوندزاده، مریم؛گرامی طبیعی، محسن؛ صیدبیگی، صادق (1397). واکاوی فضایی احساس امنیت شهروندان در فضاهای شهری با رویکرد آیندهپژوهی (مطالعۀ موردی: شهر خرمآباد). دوفصلنامه جغرافیای اجتماعی شهری، دوره 5، شماره 2، صص 49-31
12
سبحانی، نوبخت؛ سعیدی فرد، فرانک؛ جنگی حسن، جعفری معصومه (1395). تحلیل شاخص ها و ابعاد توسعه پایدار محله ای در راستای ارتقای امنیت شهری (نمونه موردی: شهر شاهین دژ). نشریه پژوهشنامه جغرافیای انتظامی، دوره4، شماره 14، 88-51.
13
سرور، هوشنگ؛ کاشانی اصل، امیر؛ افضلی گروه، زهرا (1394). ارزیابی احساس امنیت در مناطق شهری کرمان با استفاده از مدل کوپراس، فصلنامه علمی پژوهشی پژوهشنامه جغرافیای انتظامی- شماره 12- دوره سوم- صفحات 75تا 102.
14
سلطانی، لیلا؛ بیک محمدی، حسن و حیدری، سمیه (1395). تحلیل فضایی احساس امنیت در محلات مختلف شهری در شهر قدس، پژوهشهای راهبردی امنیت و نظم اجتماعی، سال پنجم، شماره 14، صص 104-87.
15
شکویی، حسین (1373). جغرافیای اجتماعی شهرها، اکولوژی اجتماعی شهر. انتشارات جهاد دانشگاهی.
16
صادقی، نگین؛ ذبیحی، حسین؛ اسلامی، غلامرضا (1394). مقایسه تطبیقی مکانیابی فضای سوم و نقشه شناختی احساس امنیت در فضای شهری (نمونه موردی شهر اصفهان). نشریه برنامهریزی فضایی، دوره 5، شماره 2، صص 115-93.
17
کلاهچیان، محمود (1382). اپوزیسیون توده وار: تحلیلی بر بحران. پژوهشکده مطالعات راهبردی، تهران.
18
گسن، ریموند (1374). جرم شناسی نظری. مترجم: مهدی کینیا، انتشارات مجد.
19
لطفی، صدیفه؛ رحیم بردی، آنامرادنژاد؛ ساسانی پور، محمد (1393). بررسی احساس امنیت در فضاهای عمومی (مطالعه موردی کلانشهر شیراز). نشریه پژوهش و برنامهریزی شهری، دوره 5، شماره 19، صص 56-39.
20
مامفورد، لوئیز(1382). فرهنگ شهرها. مترجم: عارف اقوامی مقدم. انتشارات: مرکز مطالعاتی و تحقیقاتی شهرسازی و معماری ایران.
21
موذن جامی، محمدهادی (1378). نگاهی به آسیب شناسی امنیت ملی. نشریه مطالعات دفاعی استراتژیک، دوره 1، شماره 1.
22
موسوی، یعقوب (1387). پدیده کاهش همبستگی اجتماعی در کلانشهرها. نشریه مدرس علوم انسانی، دوره 6، شماره4، صص 112-95.
23
مویدی، محمد؛ علینژاد، منوچهر؛ نوایی، حسن (1392). بررسی نقش مولفههای منظر شهری در ارتقای سطج احساس امنیت در فضاهای عمومی شهری(نمونه موردی: محله اوین تهران). فصلنامه مطالعات امنیت اجتماعی، دوره 1، شماره 35، صص 191-159.
24
هرسیج، حسین؛ محمود اوغلی، رضا (1391). بررسی رابطه مشارکت سیاسی و احساس امنیت اجتماعی در بین شهروندان اصفهانی، پژوهشهای راهبردی امنیت و نظم اجتماعی، سال اول، شماره دوم، صص20-1.
25
Bounds, M )2004(. Urban Social Theory (City, Self and Society). New York: Oxford University Press, Social Science.
26
Brenda, S.A. Yeoh Pei L.Y (1997). Where Women Fear to Tread: Images of Danger and the Effects of Fear of Crime in Singapore. GeoJournal, 43(3): 273-286.
27
Day, K. Stump, C. Carreon, D (2003). Confrontation and Loss of Control: Masculinity and Men’s Fear in Public Space. Journal of Environmental Psychology, 558: 311–322.
28
Foster, S. Knuiman, M. Villanueva, K. Wood, L. Christian, H. Giles-Corti, B (2014). Does Walkable Neighbourhood Design Influence the Association between Objective Crime and Walking?”, International Journal of Behavioral Nutrition and Physical Activity, 11:100.
29
Gert, V.B (2005). Fearofcrime: feeling (un) safeand (in) secureinther is ksociety. Availablefrom:http://mineco.fgov.be/informations/statistics/studies/ac084_en.
30
Kim, S (2008). Concept of Societal Security and Migration Issues in Centeral Asia and Russia, CAMMIC Working Papers, No.2, p.p. 1-20.
31
Li, J., Liu, Q. & Sang, Y. (2012). Several Issues about Urbanization and Urban Safety, Procedia Engineering,43, 615 – 621.
32
Panik, B (2009). Societal Security-Security and Identity. Western Balkans Security Observer, No.13, pp.29-38.
33
Schneider, R.H., Kitchen, T (2013). Putting crime prevention through environmental design into practice via planning systems: a comparison of experience in the US and UK. Built Environment, Publisher: Alexandrine Press, 39(1).
34
ORIGINAL_ARTICLE
تحلیل و ارزیابی روند تغییرات کاربری اراضی مبارکه در راستای تحقّق توسعۀ پایدار
تبیین موضوع: توزیع فضایی مطلوب کاربریها، در برنامهریزی و مدیریت استفاده از زمین، یکی از پارامترهای بنیادین تحقق توسعه پایدار است. در عصر حاضر نیز بهواسطه افزایش جمعیت و پیشرفت تکنولوژی، ﭘﺪﻳﺪه تخریب سرزمین در قالب تبدیل بخش وسیعی از اراضی جنگلی و مرتعی به مسکونی و صنعتی، در حال گسترش است. لذا پژوهش ﺣﺎﺿﺮ از طریق دادههای دورسنجی و سیستم اطلاعات جغرافیایی، ﺑﻪ ﭘﺎﻳﺶ تغییر ﻛﺎرﺑﺮی اراﺿﻲ مبارکه در بازهی 30 ساله (1985-2015) ﭘﺮداﺧﺘﻪ است. روش: جهت دستیابی به اهداف از ﺗﺼﺎوﻳﺮ ﻣﺎﻫﻮارهای ﻟﻨﺪﺳﺖ، سنجندههای MSS (1985) و OLI (2015) اﺳﺘﻔﺎده ﺷﺪ. ﺑدﻳﻦ ﺗﺮﺗﻴﺐ که ﭘﺲ از انجام مراحل پیشپردازش شامل رفع خطاهای رادیومتریک و اتمسفری، چینش باندها، موزاییک تصاویر و ﺟﺪاﺳﺎزی ﻣﻨﻄﻘﻪ ﻣﻄﺎﻟﻌاتی؛ تصاویر ﺑﻪ روش ﺣﺪاﻛﺜﺮ اﺣﺘﻤﺎل ﻃﺒﻘﻪﺑﻨﺪی، و ﻧﻘﺸﻪ کاربری اراﺿﻲ در دو مقطع زﻣﺎنی ﺗﻬﻴﻪ ﮔﺮدﻳﺪ. سپس با استفاده از روش تفاضل تصاویر ﻣﻴﺰان و ﻣﺴﺎﺣﺖ ﺗﻐﻴﻴﺮات هر کاربری برآورد شد. یافتهها: نتایج نشان داد در سال 1985 مساحت اراضی صنعتی 16/9 کیلومترمربع بوده که در سال 2015 به 33/20 کیلومترمربع گسترش یافته است. در این دوره وسعت زمینهای کشاورزی، مراتع و جنگل بهترتیب 75/38، 18 و 45/1 کیلومترمربع (09/5، 37/2 و 19/0 درصد) کاهش داشته و در مقابل وسعت اراضی صنعتی، شهری، رها شده و بایر بهترتیب 17/11، 46/9، 14/16 و 1/7 کیلومترمربع (47/1، 24/1، 12/2 و 93/0 درصد) افزایش یافته است. نتایج: تغییر کاربری از مرتع و کشاورزی به صنعت و مسکونی به میزان 46/7 درصد در طول سه دهه از 1985 تا 2015 منجر به بهرهبرداری شدیدتر از منابع اکوسیستمی و نهایتاً باعث ناپایداری در منطقه شدهاست. بنابراین جهت اعمال مدیریت صحیح محیط، لازم است هرگونه اقدام اعم از تغییر کاربری اراضی مهار گردد تا منجر به تخریب شدیدتر اکوسیستم نشود.
https://jusg.uk.ac.ir/article_2222_d5ebe914b3ea87384dc17347904c2106.pdf
2019-09-23
73
86
10.22103/JUSG.2019.1992
کاربری اراضی
عوامل تکنوژنیک
دورسنجی
توسعه پایدار
مبارکه
عباسعلی
ولی
vali@kashanu.ac.ir
1
دانشیار گروه مهندسی علوم بیابان، دانشکده منابع طبیعی و علوم زمین، دانشگاه کاشان، کاشان، ایران
LEAD_AUTHOR
سید حجت
موسوی
hmousavi15@gmail.com
2
استادیار ژئومورفولوژی، گروه جغرافیا و اکوتوریسم، دانشکده منابع طبیعی و علوم زمین، دانشگاه کاشان، کاشان، ایران
AUTHOR
هاجر
عباسی
hajar.abbasi89@yahoo.com
3
کارشناسی ارشد بیابان زدایی، دانشکده منابع طبیعی و علوم زمین، دانشگاه کاشان، کاشان، ایران
AUTHOR
پوراحمد، احمد؛ حاتمی نژاد، حسین؛ زیاری، کرامت الله؛ فرجی سبکبار، حسنعلی؛ وفایی، ابوذر (1393). بررسی و ارزیابی کاربری اراضی شهری از منظر عدالت اجتماعی (مورد مطالعه: کاشان). آمایش سرزمین، 6 (2)، 179-208.
1
پورمحمدی، محمدرضا (1374). نیاز به زمین جهت توسعة شهری. نشریة دانشکدة علوم انسانی و اجتماعی، سال 1، شمارة 2، 64-43.
2
جعفری، محمد (1383). تدوین شرح خدمات و متدولوژی تعیین معیارها و شاخص های ارزیابی بیابان زایی در ایران. گروه خاک، دانشکده منابع طبیعی، دانشگاه تهران.
3
ﭼﻴﺖ ﺳﺎﺯ، وحید (1378). ﺗﻬﻴﻪ ﻧﻘﺸﻪ ﺷﻮﺭﻱ ﻭ ﻗﻠﻴﺎﺋﻴﺖ ﺧﺎﻙ ﺩﺭ ﻣﻨﻄﻘﻪ ﺷﺮﻕ ﺍﺻﻔﻬﺎﻥ ﺑﺎ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﺩﺍﺩﻩ ﻫﺎﻱ ﺭﻗﻮﻣﻲ ﻃﺒﻴﻌﻲ TM. پایان نامه کارشناسی ارشد بیابان زدایی، دانشکده منابع طبیعی، دانشگاه صنعتی اصفهان.
4
حسینزاده دلیر، کریم؛ ملکی، حسین (1384). توسعة پایدار شهری و کاربری اراضی شهر ایلام. مجلة دانشکدة ادبیات و علوم انسانی (دانشگاه شهید چمران اهواز)، شمارة 1، 54-23.
5
رحیمی، محمد؛ دماوندی، علی اکبر؛ جعفریان، وحید (1392). بررسی کاربردهای سنجش از دور در ارزیابی و پایش تخریب سرزمین و بیابان زایی. فصلنامه اطلاعات جغرافیایی (سپهر)، دوره 22، شمارة 88، 128-115.
6
رسولی، علی اکبر (1387). مبانی سنجش از دور کاربردی با تاکید بر پردازش تصاویر ماهوارهای. چاپ اول، تبریز: انتشارات دانشگاه تبریز، 777 ص.
7
شیعه، اسماعیل (1391). مقدمهای بر مبانی برنامهریزی شهری. چاپ 31، تهران: دانشگاه علم و صنعت ایران، 226ص.
8
علوی پناه، سید کاظم (1395). کاربرد سنجش از دور در علوم زمین (علوم خاک). چاپ 5، تهران: انتشارات دانشگاه تهران، 496 ص.
9
علوی پناه، سید کاظم؛ احسانی، امیرهوشنگ؛ امیدی، پرویز (1383). بررسی بیابانزایی و تغییرات اراضـی پلایای دامغان با استفاده از داده های ماهوارهای چند زمانه و چند طیفی. مجله بیابان، دوره 9، شمارة 1، صص 154-143.
10
فاطمی، سید باقر؛ رضایی، یوسف (1391). مبانی سنجش از دور. چاپ سوم، تهران: انتشارات آزاده، 288 ص.
11
فیضی زاده، بختیار؛ جعفری، فیروز؛ نظم فر، حسین (1387). کاربرد داده های سنجش از دور در آشکارسازی تغییرات کاربری های اراضی شهری (مطالعه موردی: فضای سبز شهر تبریز). هنرهای زیبا، شمارة 34، 24-17.
12
مرادی، حمید رضا؛ فاضل پور، محمد رضا؛ صادقی، سید حمید رضا؛ حسینی، سید زین العابدین (1387). بررسی تغییر کاربری اراضی در بیابان زایی محدوده شهر اردکان با استفاده از سنجش از دور. تحقیقات مرتع و بیابان ایران، دوره 15، شمارة 1 (پیاپی30)، 1-12.
13
مشکوه، محمدعلی (1377). روشی موقت برای ارزیابی و تهیه نقشه بیابان زایی (سازمان خواربار و کشاورزی ملل متحد و برنامه زیست ملل متحد). ترجمه، تهران، موسسه تحقیقات جنگلها و مراتع. 114 ص.
14
Ayhan. A., Metin, T. (2010). Spatial and temporal analysis of forest cover changes in the Bartin region of northwestern Turkey. African Journal of Biotechnology, 9(35), 5676-5685.
15
Barrow, C.J. (1994). Land degradation: development and breakdown of terrestrial environments. The Quarterly Review of Biology, 67(3), 395-396.
16
Duanyang, X., Chunlei, L., Xiao, S., Hongyan, R. (2014). The dynamics of desertification in the farming-pastoral region of North China over the past 10 years and their relationship to climate change and human activity. Catena. 23, 11-22.
17
Haiying, Y., Joshi, P.K., Daas. K.K., Chaunial, D.D., Melick, R., Xuefei, Jianchu, X.U. (2007). Land use/cover change and environmental vulnerability analysis in Birahi Ganga sub-watershed of the Garhwal Himalaya, India. Association for Tropical Biology and Conservation annual meeting. Tropical Ecology, 48(2), 241-250.
18
Jabbar, M.R., Chen, X. (2006). Land degradation assessment with the aid of geo-information techniques. Earth Surface Processes and Landforms. 31(6), 777-784.
19
Kachhwaha, T.S. (1985). Temporal Monitoring of forest land for change detectives and forest cover mapping through satellite remote sensing techniques. Proceedings of the 6th Asian Conference on Remote Sensing. November 21-26, Hyderabad, India, pp: 276-281.
20
Munkhnasan, L., Jong-Yeol, L., Woo-Kyun, L., Eun-Jung, L., Moonil, K., Chul-Hee, L., Hyun-Ah, C., So-Ra, K. (2015). Assessment of land cover change and desertification using remote sensing technology in a local region of Mongolia. Advances in Space Research, 57, 64-77.
21
Mushtak, T., Jabbar, X.Z. (2011). Eco-environmental change detection by using remote sensing and GIS techniques: a case study Basrah province, south part of Iraq. Journal of Environmental Earth Sciences, 64, 1397-1407.
22
UNEP, (1992). World Atlas of Desertification. Edward Arnold, London.
23
Yuea, Y.M., Wanga, K.L., Zhang, B., Jiao, Q.J., Liu, B., Zhang, M.Y. (2012). Remote sensing of fractional cover of vegetation and exposed bedrock for karst rocky desertification assessment. Procedia Environmental Sciences, 13, 847-853.
24
Zhang, Q., Wang, J., Peng, X., Gong, P., Shi, P. (2002). Urban built-up land change detection with road density and spectral information from multi-temporal Landsat TM data. International Journal of Remote Sensing, 23(15), 3057-3078.
25
ORIGINAL_ARTICLE
بررسی عوامل مؤثر در عدم شکلگیری جوامع مختلط در شهرهای ایران: تحلیلمحتوا
تبیین موضوع: همبستگی اجتماعی و عدم تمایز میان افراد بر اساس ویژگیهای اقتصادی – اجتماعیشان از جمله مهمترین اهداف اسلام است که امروزه تحت عناوینی همچون جوامع مختلط و تنوع در محیطهای شهری، نمود پیدا کرده است. علیرغم اهمیت این موضوع، جوامع شهری هماکنون با پدیدۀ جدایی جغرافیایی و جامعهشناختی بین گروههای مختلف ساکن در شهر و پیامدهای ناشی از آن از جمله فقر، محرومیت، فاصله اجتماعی، فردگرایی، بیهویتی، بیکاری، بدنامسازی و کاهش تعاملهای بینگروهی و افزایش تعاملهای درونگروهی مواجه هستند؛ لذا شناسایی دلایل عدم شکلگیری جوامع مختلط در شهرهای کشور، میتواند ضمن تحقق انگاره اسلام، زمینههای لازم برای شکلگیری این جوامع که بهعنوان سیاست ضدجدااُفتادگی شناخته میشوند را فراهم سازد. روش: پژوهش حاضر بر آن است تا با استفاده از روش تحلیل محتوا کمی و با استناد به نتایج مستخرج از 37 پژوهش که در میان سالهای 1372-1395 انجام شدهاند دلایل عدم شکلگیری جوامع مختلط را در شهرهای ایران مورد بررسی قرار دهد. یافتهها: یافتهها نشان میدهند که به صورت کلی چهار عامل اقتصادی–اجتماعی، ترجیحات شخصی، بازار زمین و مداخلات و تصمیمات دولتی در عدم شکلگیری جوامع مختلط و بروز جدااُفتادگیهای جغرافیایی و جامعهشناختی دخیل هستند که سهم عوامل اقتصادی–اجتماعی و مداخلات دولتی بیشتر از سایرین است. همچنین با بررسی رابطۀ همبستگی بین عوامل چهارگانه مشاهده میشود که این مداخلات و سیاستهای دولتی است که با تأثیراتی که بر زندگی مردم دارند آنها را به جدایی بر اساس ویژگیهای اقتصادی و اجتماعیشان مجبور میکنند. توزیع نامتعادل کالاها و خدمات، سیاستهای تبعیضی و عدم رسیدگی به روستاها و بروز پدیده مهاجرت از جمله مهمترین عوامل بروز جدااُفتادگی هستند که میتوان نقش دولت را در آنها دید. نتایج: بنابراین مهمترین چالش پیش روی شکلگیری جوامع مختلط در شهرهای ایران را میتوان مداخلات و تصمیمات دولتیای دانست که ضمن اثرگذاری بر عوامل اقتصادی – اجتماعی و بازار زمین و مسکن، شهرها و شهروندان را نیز تحت تأثیر خود قرار دادهاند.
https://jusg.uk.ac.ir/article_2356_2287c47f6af111f8ecd7d7cf8c2350da.pdf
2019-09-23
87
108
10.22103/JUSG.2019.1993
جوامع مختلط
جدااُفتادگی شهری
عامل اقتصادی – اجتماعی
مداخلات دولتی
تحلیل محتوا
محمدرضا
پورجعفر
pourja_m@modares.ac.ir
1
استاد تمام طراحی شهری، دانشگاه تربیت مدرس، دانشکده هنر و معماری، تهران، ایران
AUTHOR
مجتبی
رفیعیان
rafiei_m@modares.ac.ir
2
دانشیار برنامهریزی شهری، دانشگاه تربیت مدرس، دانشکده هنر و معماری، تهران، ایران
AUTHOR
محمد
قضائی
mohammad.ghazaie@modares.ac.ir
3
دانشجوی دکتری شهرسازی، دانشگاه تربیت مدرس، دانشکده هنر و معماری، تهران، ایران
LEAD_AUTHOR
اخلاقی، آمنه.، یوسفی، علی.، صدیق اورعی، غلامرضا (1393). دلایل جداییگزینی مهاجرین افغانستانی در محلهی گلشهر مشهد. دومین کنفرانس ملی جامعه شناسی و علوم اجتماعی. تهران: دانشگاه تهران، 1-19.
1
اژدری، ابوالقاسم.، تقوایی، علیاکبر.، ظهیرنژاد، عارف (1394). بررسی جداییگزینی اجتماعی- فضایی گروههای تحصیلی و شغلی در کلانشهر شیراز. مطالعات شهری، 16، 67-80.
2
اعظم آزاده، منصوره (1382). چگونگی جداییگزینی سکونتی در شهر تهران. فصلنامه علمی و پژوهشی علوم انسانی، شمارۀ 44 و 45.
3
افراخته، حسن.، عبدلی، اصغر (1388). جداییگزینی فضایی و نابهنجاریهای اجتماعی بافت فرسوده، مطالعه موردی: محله باباطاهر شهر خرم آباد. نشریه تحقیقات کاربردی علوم جغرافیایی، 10، 53-81.
4
افروغ، عماد (1376). فضا و نابرابری اجتماعی: مطالعه جداییگزینی فضایی و تمرکز فقر در محلههای مسکونی تهران. پایان نامه دکتری رشته جامعه شناسی: دانشگاه تربیت مدرس.
5
امیرفخریان، مصطفی (1392). بررسی الگوی جدایی گزینی گروههای قومی در شهر مشهد. مشهد: مدرسة جغرافیا.
6
بابایی اقدم، فریدون.، اسفندیاری خلوت، ظهراب (1392). تحلیلی بر نحوه جداییگزینی اکولوژیکی در محلات شهر شاهین دژ مطالعات موردی: محلات کشتارگاه و شهرک جانبازان. همایش قومیت و فرهنگ ایران اسلامی. تبریز: دانشکده علوم تربیتی و روان شناسی،921-930.
7
بابایی اقدم، فریدون.، عطار، محمدامین.، روشن رودی، سمیه.، مطیع دوست، ابوذر (1394). سنجش جداییگزینی اکولوژیکی شهری با استفاده از شاخص های اندازه گیری تک گروهی (مطالعه موردی: شهر تکاب). پژوهشهای جغرافیای انسانی،47(3)،477-491.
8
بحری مقدم، عباس.، یوسفی فر، شهرام (1392). عوامل اجتماعی-فرهنگی در شکلگیری محله در شهر ایرانی-اسلامی و کارکردهای آن. تاریخ و تمدن اسلامی، شماره 17، 101-116.
9
برتو،آلن (1383). ساختار فضایی شهر تهران از دیدگاه آلن برتو. جستارهای شهرسازی، 10 و 11، 102-103.
10
بزی، خدارحم.(1385). بررسی آثار و پیامدهای فرهنگی، اقتصادی و اجتماعی حضور مهاجرین افغان در شهر زابل . چشم انداز جغرافیایی، 3، 23-36.
11
پاکزاد، جهانشاه.(1390). سیر اندیشهها در شهرسازی 3. تهران: انتشارات آرمانشهر.
12
جواهری، حسن.، حاتمی نژاد، حسین.، زیاری، کرامتالله.، وراحمد، احمد (1393) . جداییگزینی اجتماعی شهر کامیاران؛ تحلیل بر شاخص های ناهمسانی و انزواگرایی فضایی. جغرافیا و آمایش شهری - منطقه ای، 16، 1-18.
13
حاتمی نژاد، حسن.، فرهودی، رحمتالله.، محمدپور جابری، مرتضی (1387). تحلیل نابرابری اجتماعی در برخورداری از کاربریهای خدمات شهری مورد مطالعه: شهر اسفراین. پژوهشهای جغرافیای انسانی، 65، 71-85.
14
حاجی نژاد، علی.، احمدی، علی (1389). تأثیرات گردشگری بر جداییگزینی فضایی قیمت زمین در شهر بانه. همایش منطقه ای توریسم و توسعه یاسوج: دانشگاه آزاد اسلامی واحد یاسوج، 1-18.
15
حاجی نژاد، علی.، یغفوری، حسین.، پایدار، ابوذر.، سنجری، امیرارسلان (1394). بررسی تأثیرات جدایی گزینی اکولوژیک بر امنیت پایدار اجتماعی مطالعه موردی شهر عنبر آباد . پژوهشنامه جغرافیای انتظامی، 10، 35-60.
16
حافظی، علیرضا (1396). بررسی لحاظ شدن مؤلفههای تربیت دینی در مجلات رشد کودک: مطالعهای بر اساس تحلیل محتوا. تربیت اسلامی، 12(24)، 139-150.
17
حبیبی، سیدمحسن (1384). از شار تا شهر. چاپ ششم. تهران: انتشارات دانشگاه تهران.
18
داداش پور، هادی.، علیزاده، بهرام.، رستمی ، فرامرز(1393). جایگاه عدالت فضایی در نظام برنامه ریزی شهری ایران. راهبرد توسعه، 43، 181-206.
19
درستی، امیرعلی.، ایدر ، نبیالله.، و باقری، مژده (1385). آسیب پذیری پیرامون شهرها. فصلنامه دانشگاه آزاد اسلامی واحد شوشتر،2، 157-184.
20
ربانی، رسول.، و طاهری، زهرا.(1386). تحلیل بر علل اجتماعی شکل گیری حاشیه نشینی در شهر اصفهان مطالعه ی موردی منطقه ارزنان و دارک. فصلنامه دانشگاه آزاد اسلامی واحد شوشتر، 3، 75-110.
21
روستا، مجید(1389). پروژه صبر: نقش مؤلفههای اجتماعی در تحقق نوسازی شهری . ماهنامه منظر، 10، 26-30.
22
روستایی، شهریور.، احد نژاد روشتی، محسن.، اصغری زمانی، اکبر.، و زنگنه، علی (1391). توزیع فضایی فقر شهری در شهر کرمانشاه. فصلنامه علمی - پژوهشی رفاه اجتماعی، 45، 71-92.
23
رهنما، محمدرحیم (1377). جداییگزینی فضایی-مکانی شهری (مورد بافت قدیمی شهر مشهد). مجله دانشکده ادبیات مشهد، شماره اول و دوم، 201-218.
24
زیاری، کرامتالله (1382). تأثیر فرهنگ در ساخت شهر با تأکید بر فرهنگ اسلامی . مجله جغرافیا و توسعه، 95-108.
25
سجادیان، ناهید (1384). بررسی عوامل مؤثر در ایجاد و تحولات نواحی حومهای شهر تهران . مجله دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه شهید چمران اهواز، 1، 55-72.
26
صالحی فر، محمد (1383). شهر و اکولوژی اجتماعی . ادبیات و زبانها: گلستانه، شهر و شهر ، 57(3)، 20-21.
27
صفابخش، محسن (1372). الگوهای اسکان جمعیت. مطالعات جامعه شناختی، 6، 193-236.
28
ضیغمی، رضا.، باقری نسامی، معصومه.، حق دوست اسکوئی، فاطمه.، یادآور نیکروش، منصوره (1387). تحلیل محتوا. پرستاری ایران، 21(53)، 41-52.
29
عظیمی، نورالدین (1380). تغیییرات ساختار شهری در تبریز . فضای جغرافیایی، 4، 1-23.
30
قدیری، محمود.، رکن الدین افتخاری، عبدالرضا.، شایان، سیاوش.، و پرهیزکار، اکبر(1390). تبیین تمرکز اجتماعی – فضایی آسیب پذیری شهر تهران در برابر زلزله. برنامه ریزی و آمایش فضا، 16(3)، 31-54.
31
قضایی ، محمد.، پاکشیر، عبدالرضا.، لطفی، سهند.، سلطانی، علی.، گلی، .علی (1395). بررسی جداییگزینیهای شهری گروههای مختلف جمعیتی شهر مشهد با تأکید بر ویژگیهای سکونت. فضای جغرافیایی، 56، 33-51.
32
قضایی، محمد (1393). تبیین جداییگزینی شهری و سنجش رابطه آن با محنتزدگی شهری در مناطق 10 و 11شهرداری مشهد. شیراز: پایان نامه کارشناسی ارشد رشته شهرسازی دانشگاه شیراز؛ استاد راهنما: دکتر عبدالرضا پاکشیر، اساتید راهنما: دکتر سهند لطفی و دکتر علی سلطانی.
33
کاظمی تاری، تقی.، رهنمایی، محمدتقی.، و علی اکبری، اسماعیل (1394). پیامدهای امنیت اجتماعی توزیع جغرافیایی اقلیت های دینی در تهران. فصلنامه علمی - پژوهشی و بین المللی انجمن جغرافیای ایران، شماره 45، 77-91.
34
کاویانی راد، مراد (1386). ناحیهگرایی سیاسی در ایران: مطالعه موردی بلوچستان. فصلنامه مطالعات راهبردی، 35، 89-122.
35
لطیفی، غلامرضا.، صفری چابک، ندا (1393). بازآفرینی مفهوم محله در شهرهای ایرانی اسلامی بر پایه اصول نوشهرگرایی . فصلنامه علمی پژوهشی مطالعات شهری، شماره 7، 3-12.
36
محمدزاده، مهین (1388).جداییگزینی فضایی در شهر مشهد(با تأکید بر جدایی گزینی مسکونی درآمدی). دانشکده ادبیات و علوم انسانی دکتر علی شریعتی، دانشگاه فردوسی مشهد: پایان نامه کارشناسی ارشد رشته جامعه شناسی.
37
مدنیپور، علی (1381). تهران ظهور یک کلانشهر. ترجمه: حمید زرآزوند. تهران: شرکت پردازش و برنامهریزی شهری
38
مشکینی، ابوالفضل.، رحیمی، حجتالله (1390). جداییگزینی فضایی در مادرشهرها: تحلیل بر جغرافیای اجتماعی مادر شهر تهران. مدرس علوم انسانی برنامه ریزی و آمایش فضا، 15، 87-197.
39
منشی زاده، رحمتالله.، صادقی، مظفر.، رضایی، پژمان (1390). تأثیر شهر نورآباد ممسنی بر تحول الگوی جدایی گزینی در روستاهای پیرامون . فصل نامه آمایش محیط، 15، 17-30.
40
مهدوی وفا، حبیبالله.، رضویان ، محمدتقی.، مؤمنی، مصطفی(1388). نقش اقتصاد سیاسی در ساختار فضایی تهران و پیرامون. محیط شناسی، 50، 1-14.
41
میرغلامی، مرتضی.، شکرانی دیزج، مهسا.، صدیق فر، امین.، موسویان، سیده مریم (1394). بررسی میزان امنیت مجتمعهای محصور با استفاده از روش تعیین ضریب مکانی و کانون های جرم خیز. فصلنامه علمی پژوهشی مطالعات شهری، 16، 55-66.
42
نصیری، معصومه (1385). توزیع جغرافیایی مسکن گروههای کم درآمد شهری و رابطه آن با اعتیاد: با تأکید بر شهر بابل. مطالعات اجتماعی ایران، 2، 124-139.
43
یوسفی فر، شهرام (1385). الگوهای گسترش کالبدی شهر در سده های میانه تاریخ ایران. پژوهشنامه علوم انسانی، 52، 1-32.
44
یوسفی، علی.، و ورشوئی، سمیه (1389). نابرابری اجتماعی در فضای شهری مشهد: برآوردی از نابرابریهای درآمدی و تحصیلی در نواحی شهر. مطالعات اجتماعی ایران، 12، 152-184.
45
Feitosa, F., Le, Q., Vlek, P (2011). Multi-agent simulator for urban segregation (MASUS): A tool to explore alternatives for promoting inclusive cities. Computers, Environment and Urban Systems, 104–115.
46
Feitosa, F., Wissmann, A (2006). Social-mix policy approaches to urban segregation in Europe and United States. Universtat Bonn.
47
Granovetter, M (2008). Economic action and social structure: The problem of embeddedness, in: N. W. Biggart (Ed.). Economic Sociology, 69–73.
48
Kearns, A.D.E., Mason, P (2007). Mixed Tenure Communities and Neighbourhood Quality. Housing Studies, 22(5), 661-691. doi: 10.1080/02673030701474628
49
Letki, N (2008). Does Diversity Erode Social Cohesion? Social capital and Race in British Neighbourhoods. Political Studies, 56, 99-126. Doi: 10.1111/j.1467-9248.2007.00692.x
50
Livingston, M., Kearns, A.D.E., Bailey, N (2013). Delivering Mixed Communities: The Relationship between Housing Tenure Mix and Social Mix in England’s Neighbourhoods. Housing Studies, 28, 1056-1080. doi:10.1080/02673037.2013.812723
51
Mady, Ch., Chettiparamb, A (2016). Planning in the face of “deep divisions”: A view from Beirut, Lebanon. Planning Theory. 1-23. doi: 10.1177/1473095216639087
52
Musterd, S., Andersson, R (2005). Housing mix, social mix, and social opportunities. Urban Affairs Review, 40, 761–790.
53
Nightingale, C.H (2013). The-segregation-paradoxes. Retrieved from http://www.mascontext.com/issues/17-boundary-spring-13/the-segregation-paradoxes/
54
Sabatini, F (2001). Segregacion residencial en las principles ciudades chilenas: tendencias de las tres ultimas decadas y posibles cursos do accion. EURE, 27, 21-42.
55
Smith, A (2002). Mixed-Income Housing Developments: Promise and reality. Harvard: NeighborWorks and Joint Center for Housing Studies, Harvard University.
56
Talen, E (2006). Neighborhood-Level Social Diversity: Insights from
57
Chicago. Journal of the American Planning Association, 72:4, 431-446, doi: 10.1080/01944360608976764
58
Vaughan, L (2005). The relationship between physical segregation and social marginalisation in the urban environment. World Architecture, 185, 88-96.
59
White, M.J (1983). The measurement of spatial segregation. American Journal of Sociology, 88, 1008-1018.
60
ORIGINAL_ARTICLE
ارزیابی فضایی عوامل تأثیرگذار بر آسیب پذیری اجتماعی شهرهای ساحلی (مطالعۀ موردی: شهرهای استان بوشهر)
تبیین موضوع: امروزه مناطق ساحلی و شهرهای واقع در آن به عنوان مهمترین اجزا و عناصر تشکیل دهندة نظام شهری محسوب میگردند. شهرهای ساحلی همواره در معرض آسیبهای ناشی از مخاطرات محیطی و انسانی قرار دارند و بیتوجهی به آنها، مشکلساز خواهد بود. روش: تحقیق حاضر از نظر هدف از نوع تحقیقات کاربردی است که مبتنی بر اطلاعات کتابخانهای و آماری انجام گرفته است. ابتدا عوامل مؤثر بر میزان آسیبپذیری اجتماعی شهرها مشخص گردید و سپس تمام شهرهای مورد در گروههای همگن طبقهبندی شدند و از طریق مدل GWR مورد ارزیابی فضایی قرار گرفتند. یافتهها: نتایج نشان داد که به ترتیب عوامل عدم دسترسی به منابع انرژی و سوخت، اجتماعی، کالبدی، اقتصادی، جمعیت وابسته، عدم دسترسی به منابع آب آشامیدنی سالم و شناوری جمعیت دارای بیشترین تأثیر بر آسیبپذیری اجتماعی شهرهای مورد مطالعه بودند. همچنین نتایج مدل تحلیل خوشهای مشخص نمود که شهرها در پنج خوشه طبقهبندی میشوند. نتایج: میتوان گفت که عوامل بهدست آمده تقریبا تمام دلایل زیربنایی آسیبپذیری اجتماعی را پوشش میدهد. همچنین با توجه به نتایج بهدست آمده باید بیشترین سرمایهگذاری برای رفع مشکل آسیبپذیری در زمینه عدم دسترسی به انرژی و منابع سوخت صورت پذیرد، زیرا آسیبپذیری خانوارها بیشتر در این زمینه است. همچنین به دلیل وضعیت اجتماعی – اقتصادی مشابه خانوارهای شهرهای استان بوشهر، میزان آسیبپذیری اجتماعی اکثر شهرهای این استان نزدیک به هم میباشد. در نهایت میتوان اینگونه نتیجهگیری کرد بهدلیل وضعیت نامناسب اقتصادی و اجتماعی خانوارهای ساکن در شهرهای ساحلی و همچنین وقوع مخاطرات طبیعی پر تعداد در این ناحیه، افراد ساکن این شهرها آسیبپذیری اجتماعی زیادی دارند.
https://jusg.uk.ac.ir/article_2368_8bd68eacae0e5ba579cc8d9273546c54.pdf
2019-09-23
109
127
10.22103/JUSG.2019.1994
آسیب پذیری اجتماعی
شهرهای بالای 10 هزار نفر
مدل تحلیل خوشه ای سلسله مراتبی
تحلیل عاملی
بوشهر
سعید
زنگنه شهرکی
saeed.zanganeh@ut.ac.ir
1
استادیار جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه تهران، تهران، ایران
LEAD_AUTHOR
محمد سینا
شهسواری
shahsavary_sina@ut.ac.com
2
کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه تهران، تهران، ایران.
AUTHOR
عباس
امینی زاده
aminizadeha@ut.ac.ir
3
دانشجوی دکتری جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه تهران، تهران، ایران
AUTHOR
آروین، علیرضا؛ زیاری، کرامت الله (1397). سنجش میزان آسیب پذیری اجتماعی و تاب آوری اجتماعی در برابر زلزله (نمونه موردی: منطقۀ 2 شهرداری تهران). فصلنامه امداد و نجات، 10 (37)، 44-21.
1
آستانه، علیرضا؛ بازگیر، سعید؛ شیخزاده، محسن (1396). تحلیل فضایی آسیبپذیری اجتماعی خانوارها دربرابر زلزله (مطالعه موردی: منطقۀ 6 شهر تهران). فصلنامه پژوهشهای جغرافیای انسانی، 49 (2)، 484-465.
2
انصاری، طیبه؛ توکلینیا، جمیله؛ عزیزپور، فرهاد (1396). تحلیل فضایی کیفیت محیط شهری از دیدگاه شهروندان برای کاهش مخاطرات (مطالعه موردی: منطقه 18 شهر تهران). فصلنامه مدیریت مخاطرات محیطی، 4 (1)، 61-43.
3
پژوهشگاه بینالمللی زلزلهشناسی و مهندسی زلزله، 1396.
4
پیشنمازی، پروانه (1393). کاربرد نظریه انگیزش حمایتی جاذبه ترس برای ارتقای فرهنگ ایمنی در برابر زلزله (مطالعه موردی: تأثیر زلزله اهر- ورزقان در اصلاح نگرش و رفتار مردم در برابر زلزله). فصلنامه مدیریت مخاطرات محیطی، 1 (1)، 36-25.
5
جلالیان، اسحاق؛ موسوی، میر نجف؛ باقری کشکولی، علی (1396). تحلیلی بر ساختار فضایی شهرهای استان بوشهر در راستای تدوین برنامهریزی راهبردی. فصلنامه پژوهشهای جغرافیای انسانی، 49 (1)، 53- 35.
6
داور، لیدا؛ عزیزی جلیلیان، منا؛ رفیعی، رضا؛ دانهکار، افشین (1393). پهنهبندی آسیبپذیری نوار ساحلی استان سیستان و بلوچستان بر اساس کانونهای تهدید کننده. فصلنامه محیط زیست طبیعی، 67 (3)، 300-289.
7
دیوسالار، اسد الله؛ پرهیزگار، اکبر (1384). بوم شهر و آثار آن در توسعه پایدار شهرهای ساحلی: شهر ساحلی بابلسر. فصلنامه جغرافیا و توسعه ناحیهای، 16 (4)، 41- 17.
8
دیوسالار، اسد الله؛ شیخ اعظمی، علی (1390). برنامهریزی فضایی توسعه پایدار شهرهای ساحلی نمونه موردی: شهر ساحلی نور. فصلنامه جغرافیا و توسعه، 9 (21)، 64- 43.
9
روستایی، شهریور؛ معبودی، محمد تقی (1394). تحلیل فضایی آسیبپذیری اجتماعی مناطق شهری در مقابل زلزله با استفاده از مدل (SVI )نمونه موردی: منطقه 2 شهرداری تبریز. فصلنامه ساختار و کارکرد شهری، 3 (11)، 126-105.
10
قانونی، حسین (1391). تحلیل تأثیر پراکندگی شهری بر آسیبپذیری اجتماعی و پیشنهاد سیاستهای متناسب، (نمونه موردی: نواحی شهر قزوین). پایاننامة کارشناسی ارشد رشتة جغرافیا و برنامهریزی شهری به راهنمایی دکتر اسفندیار زبردست، تهران: دانشگاه تهران.
11
قانونی، حسین؛ زبردست، اسفندیار (1398). تحلیل ارتباط پراکندهرویی شهری و آسیبپذیری اجتماعی (موردپژوهی: نواحی شهر قزوین). فصلنامه هویت شهر، 13 (1)، 25-42.
12
مرکز آمار ایران (1395). سرشماری استان بوشهر.
13
ممقانی بنابی، عباس؛ مقیمی، ابراهیم؛ یمانی، مجتبی؛ جعفر بیگلو، منصور (1396). پهنههای مخاطره آمیز شهر مراغه از نظر ژئومورفولوژیک با استفاده از روشهای ترکیبی Fuzzy، SAW، AHP. فصلنامه مدیریت مخاطرات محیطی، 4 (3)، 302-281.
14
وزارت کشور، اداره کل تقسیمات کشوری (1398).
15
Adger, W.N (1999). Social Vulnerability to Climate Change and Extremes in Coastal Social Vulnerability to Climate Change and Extremes in Coastal Vietnam, World Development, 27(2), 249–269.
16
Adger, W.N., Hallie, E., Winkels, A (2009). Nested and teleconnected vulnerabilities to environmental change, Frontiers in Ecology and the Environment, 7(3), 150–157.
17
Alwang, J., Siegel, P.B., Jørgensen, S.L., Tech, V (2001). Series Vulnerability : A View From Different Disciplines, Social Protection Discussion Paper, World Bank, 1–46.
18
Armaş, I., & Gavriş, A (2016). Census-based Social Vulnerability Assessment for Bucharest, In Environment at a Crossroads: SMART approaches for a sustainable future (Vol. 32, pp. 138–146). Bucharest.
19
Balica, S.F., Wright, N.G., Van Der Meulen, F (2012). A flood vulnerability index for coastal cities and its use in assessing climate change impacts, Natural Hazards, 64(1), 73–105.
20
Bara, C (2010). Factsheet: Social Vulnerability to Disasters, Center for Security Studies (CSS), ETH Zurich.
21
Beatriz, M., Hummell, D.L., Cutter, S., Emrich, C (2016). Social Vulnerability to Natural Hazards in Brazil, International Journal of Disaster Risk Science, 7(2), 111–122.
22
Birkmann, J (2007). Risk and vulnerability indicators at different scales: Applicability, usefulness and policy implications, Environmental Hazards, 7(1), 20–31.
23
Bogardi, J.J., Villagrán, J.C., Birkmann, J., Renaud, F., Sakulski, D., Chen, X., Kaplan, M (2005). Vulnerability in the context of climate change, An International Workshop Holmen Fjord Hotel, Asker, near Oslo.
24
Borden, K., Schmidtlein, M., Emrich, C., Piegorsch, W., Cutter, S (2007). Vulnerability of U.S. Cities to Environmental Hazards, Journal of Homeland Security and Emergency Management, 4(2), 1–21.
25
Box, P., Bird, D., Haynes, K., King, D (2016). Shared responsibility and social vulnerability in the 2011 Brisbane flood, Natural Hazards, 81(3), 1549–1568.
26
Chakraborty, J., Tobin, G., Montz, B (2005). Population Evacuation: Assessing Spatial Variability in Geophysical Risk and Social Vulnerability to Natural Hazards, Natural Hazards Review, 6(1), 23–33.
27
Cutter, S.L., Boruff, B.J., Shirley, W.L (2003). Social Vulnerability to Environmental Hazards, Social Science Quarterly, 84(2), 242–261.
28
Emrich, C.T (2005). Social Vulnerability in US Metropolitan Areas: Improvements in Hazard Vulnerability Assessment by University of South Carolina.
29
Fekete, A (2009). Validation of a social vulnerability index in context to river-floods in Germany,Natural Hazards and Earth System Science, 9(2), 393–403.
30
Gallopín, G (2007). Linkages between vulnerability, resilience and adaptive capacity, In Formal Approache to Vulnerability (pp. 1–55). Potsdam.
31
Hochrainer, S., Mechler, R (2011). Natural disaster risk in Asian megacities, A case for risk pooling? Cities, 28(1), 53–61.
32
Holand, I., Lujala, P., Rød, J. K (2011). Social vulnerability assessment for Norway: A quantitative approach, Norsk Geografisk Tidsskrift,Norwegian Journal of Geography, 65(1), 1–17.
33
Hufschmidt, G., Crozier, M., Glade, T (2005). Evolution of natural risk: research framework and perspectives, Natural Hazards and Earth System Science, 5(3), 375–387.
34
Janssen, M., Schoon, M., Ke, W., Borner, K (2005). Scholarly networks on resilience, vulnerability and adaptation within the human dimensions of global environmental change, Global Environmental Change, 16(3), 240–252.
35
Kakanyo, D., Gobopamang, L., Kannan, N (2019). Measuring social vulnerability to natural hazards at the district level in Botswana, Journal of Disaster Risk Studies, 1(11), 1–11.
36
Kleinosky, L. R., Yarnal, B., Fisher, A (2007). Vulnerability of hampton roads, Virginia to storm-surge flooding and sea-level rise, Natural Hazards, 40(1), 43–70.
37
Nicholls, R. J., Cazenave, A (2010). Sea-level rise and its impact on coastal zones, Science, 328(5985), 1517–1520.
38
Salazar, R. C. A., Díaz, B. Y., Pinzón, R. (2013). A Counting Multidimensional Poverty Index in Public Policy Context: the case of Colombia, OPHI Working Paper 62.
39
Snoussi, M., Ouchani, T., Niazi, S (2008). Vulnerability assessment of the impact of sea-level rise and flooding on the Moroccan coast: The case of the Mediterranean eastern zone, Coastal and Shelf Science, 77(2), 206–213.
40
Yi Ming, W., Ying, F., Cong, L., Hsien Tang, T (2004). The assessment of vulnerability to natural disasters in China by using the DEA method, Environmental Impact Assessment Review, 24(4), 427–439.
41
Zou, Lele, Thomalla, F (2008). The Causes of Social Vulnerability to Coastal Hazards in Southeast Asia, Geographical, Stockholm Enviroment Institute.
42
ORIGINAL_ARTICLE
تحلیلی بر شاخص های مؤثر بر احساس عدم امنیت در بافت های فرسوده شهری (مطالعۀ موردی: بافت فرسودۀ شهر دوگنبدان)
تبیین موضوع: امنیت یکی از ارکان اساسی دستیابی به یک جامعه سالم و داشتن شهرهای پایدار میباشد. از جمله تبعات فضاهای فرسوده در شهرها، کاهش امنیت و مهمتر از آن کاهش احساس امنیت در بین شهروندان میباشد، بررسی این فضاها و ارزیابی اثرات آنان بر احساس امنیت شهروندان ضروری است. هدف اصلی این پژوهش، شناسایی و تحلیل عوامل مؤثر در ایجاد احساس امنیت در بافت محلات فرسوده شهر دوگنبدان میباشد. روش: نوع تحقیق، کاربردی و توصیفی ـ تحلیلیاست. شیوه جمعآوری اطلاعات نیز اسنادی پیمایشی است. حجم نمونه شهروندان بر اساس جدولکرجشس و مورگان 389 نفر بدست آمده است و برای جامعه کارمندان ادارات 120 نفر و با روش نمونهگیری تصادفی انتخاب شدند. داده های مورد نیاز به شیوه پیمایشی بااستفاده از پرسشنامه جمعآوری و با روشهای آماری توصیفی و استنباطی (آزمونتی) با بهرهگیری از نرمافزار SPSS تجزیه و تحلیل شد. یافتهها: نتایج حاصل از دادههای بدست آمده از جامعه آماری کارمندان حاکی از نقش برجسته عامل مدیریت شهری که بالاترین میزان میانگین 4.54 را به خود اختصاص داده و کمترین میزان میانگین 4 و 4.20 که به ترتیب متعلق به ضعف عدالتاجتماعی و قوانین موجود در جامعه میباشند. همچنین اطلاعات بدست آمده از شهروندان در این منطقه حاکی از نقش مؤثر عامل ضعف عدالت اجتماعی دارای بالاترین میزان میانگین 4.14 و در رتبه بعدی نقاط کور و غیرقابل تردد با امتیاز 4.07 و کمترین میزان میانگین 3.45 که متعلق به قوانین موحود در جامعه میباشند. نتایج: مقایسه بین پژوهشهای گذشته و پژوهش حاضر نشان میدهد که، از بین پژوهشهای صورت گرفته دربارهموضوع امنیت اجتماعی در فضاهای شهری، نتایج پژوهش کیانی و همکاران (1392) که تحلیل و اولویت بندی راهبردهای امنیت محیطی فضاهای شهر زابل می باشد همراستا میباشد. بیشترین و بالاترین اولویت جهت توجه به مسائل امنیت محیطی فضاهای شهر زابل مربوط به کارکرد فرهنگی ـ اجتماعی (با امتیاز نرمال شده 0.539 در خوشه عملکردی / کارکردی مؤثر بر امنیت فضاهای شهری) فشردگی بافت با امتیاز نرمال شده 0.353 در هر خوشه می باشد.
https://jusg.uk.ac.ir/article_2257_5c3501d94c16283d6705fbfc475a3ebb.pdf
2019-09-23
129
144
10.22103/JUSG.2019.1995
فضای شهری
بافت فرسوده
امنیت اجتماعی
شهر دوگنبدان
محمد
حاصل نژاد
ohammadhaselnezhad@gmail.com
1
دانشجوی دکتری جغرافیا و برنامه ریزی شهری، واحد یاسوج، دانشگاه آزاد اسلامی، یاسوج، ایران
AUTHOR
علی
شمس الدینی
ali.shamsoddini@yahoo.com
2
استادیار گروه جغرافیا و برنامه ریزی شهری، واحد مرودشت، دانشگاه آزاد اسلامی، مردشت، ایران
LEAD_AUTHOR
محمد رضا
رضایی
rezaeimohammadreza20@yahoo.com
3
استادیار گروه جغرافیا و برنامه ریزی شهری، واحد مرودشت، دانشگاه آزاد اسلامی، مردشت، ایران
AUTHOR
امانپور، سعید (1397). سنجش رابطه بین توسعه شهری و احساس امنیت اجتماعی شهروندان (مورد مطالعه: کلان شهر اهواز). پژوهش نامه جغرافیای انتظامی، سال 6، شماره 22، صص 136-111.
1
پوراحمد، احمد؛ مهدی، علی؛ مهدیان بهمنمیری، معصومه (1392). امنیت شهری، فضاهای عمومی بررسی و سنجش سطح امنیت پارک های شهری در منطقه 2 شهر قم. نشریه پژوهش های راهبردی امنیت و نظم اجتماعی، سال 2، شمارۀ 1، پیاپی 5، ، صص 24-1.
2
جیکوبز، جین (1386). مرگ و زندگی شهرهای بزرگ آمریکایی. ترجمـه: حمیدرضـا پارسـی و آرزو افلاطـونی، تهران: انتشارت دانشگاه تهران.
3
حاجی احمدی همدانی، آذین؛ ماجدی، حمید؛ جهانشاهلو، لعلا (1394). بررسی معیارهای تاثیرگذار بر افزایش میزان فعالیت زنان در فضاهای شهری (مطالعه موردی: محله پونک). فصلنامه مطالعات شهری، شماره 14.
4
حسینی، حسین (1386). احساس امنیت: تأملی نظری بر پایه یافتههای پژوهشی. مجلۀ امنیت، سال 5، شمارۀ 4، صص 51-7.
5
خبرگزاری دانشجویان ایران ایسنا (1395).
6
رضوان، علی؛ فتحی، منصور (1391). بررسی عوامل مرتبط با احساس ناامنی در محلات شهری، در ناحیه 3 منطقه 17 شهرداری تهران. فصلنامه رفاهاجتماعی، سال 12، شمارۀ 45، صص 410- 387.
7
رهنمایی، محمدتقی؛ پورموسوی، موسی (1385). بررسی ناپایداری امنیتی کلانشهر تهران بر اساس شاخصهای توسعه پایدار شهری. مجله پژوهشهای جغرافیایی، شمارۀ 57، صص 193-177.
8
سایت استانداری کهگیلویه و بویراحمد (1397).
9
سپانلو، ابوالفتح (1388). درسهای مشهد: تجربهای در معاصرسازی پهنههای شهری فرسوده. چاپ اول، جلد اول، انتشارات کندر: تهران.
10
سقایی، محسن؛ فتاح، فاطمه؛ پاکنژاد، میترا (1396). تحلیلی بر تأثیر فضاهای شهری بر امنیت اجتماعی زنان (مطالعۀ موردی: شاهین شهر). پژوهشهای مکانی ـ فضایی، شمارۀ 5، صص 60-42.
11
شاطریان، محسن؛ سهرابزاده، مهراب؛ سادات حبیبی، نرجس (1395). سنجش احساس امنیت اجتماعی زنان در فضاهای عمومی شهرهای جدید نمونه موردی: پرند). فصلنامه مطالعات امنیت اجتماعی، شماره 48.
12
عظیمی نورالدین؛ کرمی، نجمه؛ عطابخش، فاطمه (1396). بررسی نقش عوامل اجتماعی و کالبدی بر احساس امنیت شهروندان در شهر رشت. فصلنامه معماری و شهرسازی آرمان شهر، شمارۀ 19.
13
علیخواه، فردین؛ نجیبیربیعی، مریم (١٣٨٥). زنان و ترس از جرم در فضاهای شهری. فصلنامه رفاه اجتماعی، سال 5، شمارۀ ٢٢.
14
عماری، حسن؛ قلیچ، مرتضی (1392). درآمدی بر فضای بی دفاع شهری. چاپ اول، نشر تیسا: تهران.
15
فرهادیخواه، حسین؛ پوراحمد، احمد؛ آروین، محمود؛ سیدعلیپور، سیدخلیل (1396). تأثیر فضاهای بیدفاع بر احساس امنیت شهروندان (مورد مطالعه: محله بازار تهران). فصلنامه جغرافیا، سال 15، شمارۀ 54.
16
قاسمی، فاطمه (1392). تأثیر محیطهای شهری بر امنیت روانی زنان در شهر اهواز (نمونۀ موردی: کیانپارس، امانیه و حصیرآباد). پایاننامه کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامهریزی شهری، دانشگاه شهید چمران اهواز.
17
قرایی، فریبا؛ راد جهانبانی، نفیسه؛ رشیدپور، نازیلا (1389). بررسی و سنجش حس امنیت در مناطق مختلف شهری». مجله آرمانشهر. شماره 4. صص 32-17.
18
کیانی، اکبر؛ سالاری، فرضعلی؛ بیرانوندزاده، مریم؛ درویشی، هدایت الله (1392). تحلیل و اولویت بندی راهبردهای امنیت محیطی فضاهای شهر زابل. مطالعات جغرافیایی مناطق خشک، سال 4، شمارۀ 13، صص 126-107.
19
لحمیان، رضا (1397). ارزیابی اثرات بافت کالبدی در افزایش امنیت فضاهای شهری(مطالعه موردی: محلات شهر امیرکلا). فصلنامه نگرش های نو در جغرافیای انسانی، سال 10، شماره 2.
20
محمدی، جمال و مرادی پادوک،(1392). بررسی احساس امنیت زنان در مناطق مختلف شهری،نمونه موردی مناطق 5 و 13 اصفهان. فصلنامه مطالعات جامعه شناختی شهری، سال 3، شماره 9.
21
مختاری چلچه، صادق (1394). تحلیل اثربخشی توسعه بر امنیت منطقهای (مطالعۀ موردی: استان خوزستان). پایاننامۀ کارشناسی ارشد، رشته جغرافیا و برنامهریزی روستایی. اهواز: دانشگاه شهید چمران.
22
مولائی هشجین، نصرالله؛ عظیمی، نورالدین؛ مولائی هشجین، مهسا (1394). احساس امنیت بر مبنای شاخص های کالبدی در شهر رشت مطالعه تطبیقی بافت فرسوده و جدید محله استادسرا. فصلنامه جغرافیا، سال 13، شماره 47.
23
نوربخش، سیدمرتضی؛ اکپرپور، محمد (1394). بهرهگیری از سرمایه اجتماعی در جهت امنیت و احیای بافت فرسوده. فصلنامه انتظام اجتماعی، سال 7، شماره 3.
24
نوروزی، فیضاله؛ فولادی سپهر، سارا (1388). بررسی احساس امنیت اجتماعی زنان 29-15 ساله شهر تهران و عوامل اجتماعی مؤثر بر آن. نشریه راهبرد. دوره 1، شماره 53.
25
هاشمیانفر، سیدعلی و همکاران. (1392). بررسی تـاثیر سـرمایهی اجتمـاعی بـر احسـاس امنیـت در بـین سـاکنان مجتمـع هـای مسکونی در شهر اصفهان در سال 1392. نشریه مطالعات جامعهشناختی شهری. شماره 8، صص 163-1.
26
Bonds, Michael (2004). Urban Social Theory. Oxford University Press.
27
Carmona, M (2010). Public places, urban spaces: the dimensions of urban design.Routledge.
28
Cohen, L., Felson, M (1979). Social Change and Crime Rate Trends: A Routine Activity Approach. American Sociological Review, 44: 588-608.
29
Kevin, Lynch (2005). The Dictionary of Urbanism. Streetwise Press.
30
Lawton, M.P (1997). Measures of Quality of Life and Subjective Well-being. Generations, 21: 45– 47.
31
Li, J., Liu, Q., Sang, Y (2012). Several Issues about Urbanization and Urban Safety.Procedia Engineering, 43: 615 – 621.
32
Shabani, M., Malekinia, M., Ehtesham, S (2012). Investigation of physical security indices for women’s presence in urban space. Urban and Regional Studies and Research, 5(17): 119-136.
33
ORIGINAL_ARTICLE
سنجش و ارزیابی تحقق پذیری فضایی خدمات شهری (مطالعۀ موردی: مناطق نه گانۀ شهر شیراز)
تبیین موضوع: ارزیابی کاربری اراضی شهری منعکس کننده تصویری گویا از منظر و سیمای شهر و همچنین چگونگی تخصیص فضای شهری به کاربریهای موردنیاز شهر در طی زمان و در جهت رسیدن به اهداف توسعه شهر میباشد. هدف اصلی این مقاله ارزیابی تحققپذیری کاربریهای خدماتی شهر شیراز در طرح جامع و تفصیلی و بررسی عوامل مؤثر در تحقق و عدم تحقق آن میباشد. روش: روش تحقیق توصیفی- تحلیلی است. بدین صورت که ابتدا با بهرهگیری از منابع اسنادی- کتابخانهای، مفاهیم مرتبط با کاربری اراضی مورد بررسی و سپس با استفاده از روشهای آماری میزان تحققپذیری کاربریهای خدماتی طرح تفصیلی در مناطق شهر شیراز تجزیه و تحلیل شده است. جهت دستیابی به اهداف تحقیق در این پژوهش از نرم افزار GIS و EXCEL، روش آنتروپی و بهرهگرفته شده است. در نهایت با استفاده از رتبه بندی مناطق از لحاظ تحقق پذیری سرانه کاربری های خدماتی مناطق نسبت به سرانه پیشنهادی طرح جامع1368، صورت گرفته است. یافتهها: نتایج نشان میدهد که سرانه کاربریهای خدماتی طرح جامع شهر شیراز پس از گدشت بیش از دو دهه تحقق پیدا نکرده است و تحلیل مدل وزنی گویای این است که مناطق 4،2،6 بیشترین پایداری محیطی و مناطق 1و7و5 کمترین آن را داشته اند که این امر بیانگر پراکنش فضایی نامناسب و ناعادلانه کاربریهای خدماتی در سظح مناطق شهر شیراز است. نتایج: تحلیل کاربریها با شاخصهای ظرفیت و عدالت اجتماعی حاکی از آشفتگی کمی و کیفی در کاربریهای نواحی نه گانه شهر شیراز است.
https://jusg.uk.ac.ir/article_2379_9565ed240c47e842ebd360edae4bfb94.pdf
2019-09-23
145
167
10.22103/JUSG.2019.1996
تحقق پذیری
کاربری های خدماتی
روش آنتروپی
مدل جمع وزنی
شهر شیراز
جهان بین
میرزایی
jahanbinmirzaei@gmail.com
1
دانشجوی دکتری شهرسازی، واحد یاسوج، دانشگاه آزاد اسلامی، یاسوج، ایران
AUTHOR
یعقوب
پیوسته گر
peyvastehgar@gmail.com
2
استادیار گروه شهرسازی و معماری، واحد یاسوج، دانشگاه آزاد اسلامی، یاسوج، ایران
LEAD_AUTHOR
حسین
کلانتری
h_kalantari2005@yahoo.com
3
استاد جهاد دانشگاهی، عضو گروه برنامهریزی و مدیریت شهری، پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات اجتماعی، تهران، ایران
AUTHOR
آقاجان، سلطان (1374). ارزیابی طرح جامع قم. پایان نامه کارشناسی ارشد تهران، دانشکدۀ هنرهای زیبا، تهران.
1
بهروان، هوشنگ (1377). بررسی عملکرد طرح های جامع شهری،مورد شهر مهاباد، پایان نامه کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری، تهران، دانشگاه تربیت معلم.
2
پاپلی، یزدی، محمد حسین (1383). عدالت اجتماعی و توسعه کاربرد فلسفه ایدئولوژی در آمایش سرزمین، فصلنامه تحقیقات جغرافیایی، شمارۀ 74، صص 19- 6.
3
پور احمد، احمد؛ حاتمینژاد، حسین؛ حسینی، سیدهادی (1385) . آسیب شناسی طرح های توسعه شهری در کشور، فصلنامه پژوهش های جغرافیایی، شمارۀ 58، تهران.
4
ثابتیمنش، احمد (1381). ارزیابی طرح جامع شهر کرمانشاه با تاکید بر ابعاد فضایی – کالبدی، پایان نامه کارشناسی ارشد جغرافیا وبرنامه ریزی شهری، تهران، دانشگاه تربیت معلم.
5
حاتمینژاد، حسین (1392). سنجش الگوی توزیع فضایی خدمات شهری در منطقه 5 شهر تهران به کمک مدل آنتروپی و ویلیا مسون، فصلنامه تحقیقات جغرافیایی، سال 29، شمار ه سوم، شماره پیاپی114، مشهد.
6
حسنزاده دلیر، کریم؛ ملکی، سعید (1386). بررسی تغییرات کاربری اراضی شهری در طرح جامع و تفصیلی شهر ایلام طی دهه 82-1372 ، مجله جغرافیا و توسعه ناحیهای، شماره هشتم، مشهد، 58- 32.
7
حکمتنیا، حسن (1390). تحلیل توزیع فضایی خدمات عمومی شهری با استفاده از روش استاندارد سازی داده ها، تاکسونمی عددی و مدل ضریب ویژگی(مطالعه موردی : شهر اردکان)، فصلنامه پژوهش های جغرافیای انسانی، شماره77، تهران، 178- 165.
8
رستمی، مسلم؛ شاعلی، جعفر (1388). تحلیل توزیع فضایی خدمات شهری در شهر کرمانشاه، فصلنامه چشم انداز جغرافیایی، 4 (9)، رشت، 40- 29.
9
رضایی، رحیم (1379). ارزیابی جغرافیایی طرح جامع شهر مرند، پایان نامه کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری تهران، دانشگاه تهران.
10
رهنما، محمدرحیم (1387). پژوهشی پیرامون طرح های تفصیی شهری با تاکید بر کاربری های آموزشی و بهداشتی، درمانی مشهد، انتشارات جهاد دانشگاهی مشهد.
11
رهنمایی، محمدتقی؛ شاهحسینی، پروانه (1383). فرایند برنامه ریزی شهری ایران، سازمان مطالعه و تدوین کتب علوم انسانی دانشگاهها (سمت)، تهران.
12
زریبافیان، مسعود (1372). ارزیابی طرح جامع سنندج، پایان نامه کارشناسی ارشد شهرسازی، تهران، دانشکده هنرهای زیبا، دانشگاه تهران.
13
زنگیآبادی، علی (1393). ارزیابی عوامل اثر گذار بر عدم تحقق پذیری طرح های جامع شهری در ایران و چالشهای مربوط به آن (مطالعه موردی: محور تاریخی – فرهنگی منطقه 6 شهر تبریز). مجله پژوهش و برنامه ریزی شهری، 5 (18)، مرودشت، 124- 111.
14
سعیدنیا، احمد، (1383). کتاب سبز( راهنمای شهرداری ها)، جلد پنجم (طراحی شهری ایران)، انتشارات سازمان شهرداریها و دهیاریهای کشور، چاپ اول، تهران، ص 86.
15
سعیدنیا، احمد (1382). کاربری زمین شهری، کتاب سبز شهرداریها، جلد دوم، انتشارات سازمان شهرداریها و دهیاریهای کشور، چاپ اول، تهران، ص96.
16
شریفی، عبدالنبی (1385). عدالت اجتماعی و شهر، تحلیلی بر نابرابری منطقه ای در شهر اهواز، رساله دکتری جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشکده جغرافیا، دانشگاه تهران.
17
شفیعی، حسن (1379). ارزیابی طرح جامع اصفهان. پایان نامه کارشناسی ارشد شهرسازی، دانشکده هنر و معماری، دانشگاه شیراز، ص 27.
18
شکوهی بیدهندی، محمدصالح؛ خلیجی، کیوان (1388). مروری بر دلایل عدم تحقق طرح های جامع نمونه موردی: طرح جامع ششهر بانه. مجله فضای جغرافیایی، 10 (35)، اهر، 98- 75.
19
شکوئی، حسن (1382). اندیشه های نو در فلسفه جغرافیا. جلد اول، تهران: انتشارات گیتا شناسی،ص355.
20
شماعی، علی؛ عبداللهی، مهدی؛ حاجی نژاد، صادق (1392). ارزیابی تحقق پذیری مولفه های توسعه فضایی – کالبدی طرح جامع شهر بیجار. فصلنامه پژوهش های جغرافیای برنامه ریزی شهری، 2 (2)، 252-276.
21
غمامی، مجید (1383). گزیده مطالعات طرح راهبردی توسعه کالبدی مجموعه شهری. تهران، نشر مرکز مطالعات و تحقیقات شهرسازی و معماری ایران.
22
قربانی، رسول (1375). ارزیابی طرح جامع ارومیه. پایان نامه کارشناسی ارشد شهرسازی، تهران، دانشکده هنر های زیبا، دانشگاه تهران.
23
قربانی، رسول؛ جام کسری، محمد؛ میرزبکی، ملیحه (1392). ارزیابی میزان انطباق مکانی در فرایند اجرای طرح های جامع شهری (مطالعه موردی، طرح جامع شهر بناب). نشریه جغرافیا و برنامهریزی، 18 (49)، 216-191.
24
کلانتری، علی (1385). طرح های توسعه ی شری در دست اندازه سوء مدیریت ها، گفتکو با جلیل اللهیان رئیس نهاد تهیه کننده طرح جامع تهران نشریه شهر و ساختمان، شماره4، تهران.
25
کلایه، محمود (1373). ارزیابی طرح جامع اسلام شهر. پایان نامه کارشناسی ارشد شهرسازی، تهران، دانشکده هنرهای زیبا، دانشگاه تهران.
26
مرصوصی، نفیسه (1383). تحلیل فضایی عدالت اجتماعی در شهر تهران. ماهنامه پژوهشی آموزشی شهرداری ها، تهران، انتشارات سازمان شهرداریها، شماره 65، ص91.
27
مزیتی، منوچهر، (1378). برنامه ریزی تکثیر گرا. برنامه ریزی وکالتی، ماهنامه شهرداری، شماره 1و2، تهران، 44- 20.
28
مهندسین مشاور شارمند (1378) ، شیوه های تحقیق طرح های توسعه شهری. یررسی تجارب تهیه و اجرایی طرح های توسعه شهری در ایران، انتشارات سازمان شهرداریهای کشور ،جلد دوم
29
مهندسین مشاور شارمند (1379). شیوه های تحقیق طرح های توسعه شهری، جلد دوم: تدوین شیوه های مناسب تهیه طرح های شهری در ایران، انتشارات سازمان شهرداری های کشور ایران، تهران.
30
وارثی، حمید رضا؛ قنبری، محمد؛ پور قیومی، حسین (1389). ارزیابی میزان تحقق پذیری طرح جامع شهر جدید بیالود (جمعیت- اشتغال- مسکن). مجله جغرافیا و برنامه ریزی محیطی، 23 (4)، تبریز، 28- 2.
31
هاروی، دیوید(1376). عدالت اجتماعی و شهر. ترجمه فره حسامیان و همکاران، تهران: انتشارات شرکت پردازش و برنامه ریزی شهری، چاپ اول، ص354.
32
هال، پیتر (1381). برنامه ریزی شهری و منطقه ای. ترجمه جلال تبریزی، انتشارات پردازش و برنامه ریزی شهری، تهران.
33
Afrugh, E (1998). Space and Social Inequality; Present a Model for Space Separable Chooses and it is Consequences. Edition1, Tehran, Tarbiat Modaress University Press.
34
Ali Akbari, E (2004). Urban Development and Scial Pathology in iran. journal of Geographical Researchm No.48, pp49-69.
35
Barabdi, M (2005). The ABC of City. Edition1, Tehran, Municipality and Rural District; s Governing Organization Press.
36
Gharkhloo, M., Sharifi, A (2004). Creation, Physical Development & Social – economic Situation of Bored Towns (Case Study: Ein Sector 2 ahvaz). journal of Geographical.
37
Gra, R (2002). Scial Accounting Project and Accounting Organization and Society Privileging Engagement. Imaaging New accounting Organizations and Society.
38
Harvey, D (1996). Gustice Nature and Geography of Difference, Blakwell Publishers Oxford, AUK.
39
Harvey, D (2000). Social Justic and City, Translated by Mohammdreza Haeri & Behrooz Monadizadeh, Process and Urban Planning Press.
40
Jajrami, K., Kelteh, E (2006). Comparision of Indexes of Qualities of Civil Living from the Citizens Point of View (Case study: Gonbad Ghaboos), Journal of Geography and Development.Vol.14, No8.pp6-18.
41
Mcfarlane, C (2011). Assemblage and critical urbanism. City 15.2,204-24
42
Miller, D (1999). Principles of Social Justice. Harvd College, USA.
43
Minuchin, L (2012). A lineal city in the Pampas polities. Materialization and revolution in Wladimiro Acosta’s vision for Buenos Aires Antipode 44(4), 911-931.
44
Smith, D, M., Life quality (2002). Human welfare and Social justice, Translated by Hosein Hataminezhad & Hekmat Shah Ardabili, Political & Economic Ettela’at,17 ear, No.185-186, pp.160-173.
45
Tretter, E.M (2012). Contesting Sustainability: SMART Growth and Redevelopment of Austin’s Eastside. International Jounal of Urban and Regional Research Vol.37 (1), pp.297-310.
46
Ying longa Yizhen, G., Haoying, H (2012). Spatiotemporal heterogeneity of urban planning implementation effectiveness: Evodence from five urban madter plans of Beijing. Landscap and Urban Planning, Vol.108, No.2-4, pp.103-111.
47
Zhu, Q (2013). Master plan, plan adjustment and urban development reality under China’s market transition: A case study of Nanjing. Cities, Vol.30, pp.77-88.
48
ORIGINAL_ARTICLE
سنجش عوامل مؤثر بر رضایت مندی از مساکن گروه های کم درآمد شهری (مطالعۀ موردی: مسکن مهر شهرضا)
تبیین موضوع: مسکن مهر، بزرگترین طرح دولتی برای تأمین مسکن بوده، و با توجه بر نقش تعیینکننده قیمت زمین در قیمت مسکن، این طرح اقدام برای حذف این متغیر نموده تا از این طریق علاوه بر کنترل قیمت مسکن باعث تسهیل دسترسی اقشار آسیبپذیر به مسکن مناسب شود. روش: هدف از پژوهش حاضر، سنجش عوامل موثر بر رضایتمندی از مساکن گروههای کم درآمد شهری که به صورت موردی در مساکن مهر شهرضا انجام شده، است. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل تمامی ساکنان مساکن مهر شهرضا میباشد (2400 = N). با استفاده از جدول بارتلت و همکاران (2001)، 145 خانوار (سرپرست خانوار) به روش نمونهگیری تصادفی از بین خانوارهای ساکن در مساکن مهر مورد نظر انتخاب شد. . ابزار مورد استفاده در این پژوهش شامل پرسشنامهی محقق ساختهای است. تحلیل دادهها از طریق تحلیل همبستگی و الگویابی معادلات ساختاری و با استفاده از نرمافزارهای SPSS و Smart PLS انجام شده است. یافتهها: مدلسازی معادلات ساختاری نشان داد، مولفههای سیاست و برنامهریزی (701/0= γ، 15/14 = t)، اصول طراحی (421/0= γ، 26/6 = t)، تعامل همسایگان (282/0= γ، 05/3 = t) تبیین کنندهی 66 درصد از تغییرات واریانس رضایتمندی از مساکن مهر شهرضا هستند. نتایج:جهت انجام اقدامات لازمه به منظور افزایش رضایتمندی اقشار کم درآمد شهری از مساکن مهر لازم است به مواردی مانند سیاست و برنامهریزی در این زمینه، اصول طراحی و موارد مربوط به تعاملات با همسایگان توجه نمود.
https://jusg.uk.ac.ir/article_2383_fb2672dd813924e0e9b7595efc387463.pdf
2019-09-23
169
186
10.22103/JUSG.2019.1997
رضایت مندی
مسکن
گروه های کم درآمد شهری
مسکن مهر
شهرضا
رحیم
جافری
liajam1375@gmail.com
1
دانشجوی دکتری شهرسازی دانشگاه آزاد اسلامی واحد امارات متحده عربی
AUTHOR
میرنجف
موسوی
m.mousavi@urmia.ac.ir
2
استاد گروه جغرافیا، دانشکده ادبیات، دانشگاه ارومیه، ارومیه، ایران.
LEAD_AUTHOR
علی
مصیب زاده
a.mosayyebzadeh@urmia.ac.ir
3
استادیار گروه شهرسازی، دانشکده معماری شهرسازی و هنر، دانشگاه ارومیه، ارومیه، ایران
AUTHOR
آجیلیان ممتاز، شیوا.، رفیعیان، مجتبی؛ آقاصفری، عارف (1395). اصول، ابعاد و متغیرهای رضایتمندی سکونتی در برنامهریزی مسکن مهر مطالعه موردی: شهرک مهرگان. فصلنامه مطالعات شهری، 5 (19)، 36-27.
1
آجیلیان ممتاز، شیوا.، رفیعیان، مجتبی؛ آقاصفری، عارف (1396). بررسی عوامل مؤثر بر رضایتمندی سکونتی از پروژههای مسکن اقشارکم درآمد (مورد پژوهشی: مسکن مهر قرقی (شهرک مهرگان)). نشریه انجمن علمی معماری و شهرسازی ایران، 1 (13)، 257-247.
2
دفتر برنامهریزی مسکن (وزارت مسکن و شهرسازی) (1391). مسکن مهر: رویکرد نو در بخش مسکن. فصلنامه اقتصاد مسکن، شماره دو، 20-1.
3
رضایی، محمدرضا؛ کماییزاده، یعقوب (1391). ارزیابی میزان رضایت مندی ساکنان از مجتمع های مسکن مهر (مطالعه موردی: سایت مسکن مهر فاطمیه شهر یزد). فصلنامه مطالعات شهری، 2 (5)، 26-13.
4
رفیعیان، مجتبی؛ عسگری، علی؛ عسگریزاده، زهرا (1388). سنجش میزان رضایتمندی سکونتی ساکنان محله نواب. پژوهشهای جغرافیای انسانی، 47 (67)، 68-53.
5
رفیعیان، مجتبی؛ مسعودیراد، ماندانا؛ رضائی، مریم (1393). سنجش میزان رضایتمندی ساکنان از کیفیت سکونتی مسکن مهر، موردشناسی: مهرشهر زاهدان. مجله جغرافیا و آمایش شهری ـ منطقهای، 4 (12)، 150-135.
6
زنگنه، مینا.؛ قهرمانی، مریم؛ گودرزی سروش، خلیل (1396). سنجش میزان رضای تمندی ساکنان از کیفیت سکونتی مسکن مهر در شهر همدان. مطالعات محیطی هفت حصار، 6 (22)، 44-31.
7
سید عباسزاده، میر محمد.؛ امانی ساری بگلو، جواد.؛ خضری آذر، هیمن؛ پاشوی، قاسم (1391). مقدمهای بر مدلیابی معادلات ساختاری به روش PLS و کاربرد آن در علوم رفتاری با معرفی نرمافزارهای Smart PLS، Visual PLS و PLS-Graph. ارومیه، انتشارات دانشگاه ارومیه.
8
کرمی، اسلام؛ محمدحسینی، پریسا (1397). بررسی تأثیر اجتماعپذیری فضاهای عمومی بر پایداری اجتماعی مجتمعهای مسکونی، نمونه موردی: مجتمعهای مسکن مهر اردبیل. فصلنامه مطالعات شهری، 7 (26)، 56-43.
9
نسترن، مهین؛ رعنایی، احد (1389). تحلیلی بر مفهوم مشارکت و کار گروهی در پروژه های آماده سازی اراضی مسکن مهر. نشریه معماری و شهرسازی آرمانشهر، 3 (4)، 123-111.
10
نوری، محمدجواد؛ اسدپور، کاوه (1395). تبیین عوامل مؤثر بر میزان رضایتمندی سا کنان مسکن مهر از وضعیت سکونت مطالعه موردی: شهر دهاقان. فصلنامه مطالعات شهری، 1 (18)، 75-63.
11
Abdul Mohit, M., Azim, M (2012). Assessment of Residential Satisfaction with Public Housing in Hulhumale, Maldives. Social and Behavioral Sciences, 50, 756 – 770.
12
Abdul Mohit, M., Nazyddah, N (2011). Social housing programme of Selangor Zakat Board of Malaysia and housing satisfaction. Journal of Housing and the Built Environment, 26(1) 1: 43–164.
13
Azimi, N., Esmaeilzadeh, Y (2017). Assessing the relationship between house types and residential satisfaction in Tabriz, Iran. International Journal of Urban Sciences, 21(2): 1-19.
14
Bartlett, J. E., Kotrlik, J. W., Higgins, C. C (2001). Organizational research: Determining appropriate sample size in survey research. Information Technology, Learning, and Performance Journal, 19(1): 43- 50.
15
Buys, L., Miller, E (2012). Residential satisfaction in inner urban higher-density Brisbane, Australia: Role of dwelling design, neighbourhood and neighbours. Journal of Environmental Planning and Management, 55(3): 319–338. http://dx.doi.org/10.1080/09640568.2011.597592.
16
Chaskin, R. J., Joseph, M. L (2011). Social interaction in mixed-income developments: Relational expectations and emerging reality. Journal of Urban Affairs, 33(2): 209–237.
17
Etminani-Ghasrodashti, R., Majedi, H., Paydar, M (2017) Assessment of Residential Satisfaction in Mehr Housing Scheme: A Case Study of Sadra New Town, Iran. Housing, Theory and Society, 34(3): 323-342. DOI: 10.1080/14036096.2017.1298536
18
Fleury-Bahi, G., Félonneau, M.-L., Marchand, D (2008). Processes of place identification and residential satisfaction. Environment and Behavior, 40(5): 669-682.
19
Galster, G., Hesser, G (1981). Residential Satisfaction: Compositional and Contextual Correlates. Journal of Environment and Behavior, 13(6): 735-58.
20
Hur, M., Morrow-Jones, H (2008). Factors that influence residents' satisfaction with neighborhoods. Environment and Behavior.
21
Jian, G., Kazunori, H (2006). Research on residential lifestyles in Japanese cities from the viewpoints of residential preference, residential choice and residential satisfaction. Landscape and Urban Planning, 78(3): 165-178.
22
Lee, S. M., Conway, T. L., Frank, L. D., Saelens, B. E., Cain, K. L., Sallis, J. F (2017). The relation of perceived and objective environment attributes to neighborhood satisfaction. Environment and Behavior, 49(2): 136-160.
23
Li, Z., Wu, F (2013). Residential satisfaction in China's informal settlements: A case study of Beijing, shanghai, and Guangzhou. Urban Geography, 34(7): 923–949. http://dx.doi.org/10.1080/02723638.2013.778694.
24
Lovejoy, K., Handy, S., Mokhtarian, P (2010). Neighborhood satisfaction in suburban versus traditional environments: An evaluation of contributing characteristics in eight California neighborhoods. Landscape and urban planning, 97(1): 37-48.
25
Mohan, J., Twigg, L (2007). Sense of place, quality of life and local socioeconomic context: evidence from the survey of English housing, 2002/03. Urban studies, 44(10): 2029-2045.
26
Mohit, A. M., Ibrahim, M., Rashid, R. Y (2010). Assessment of residential satisfaction in newly designe d public low-cost housing in Kuala Lumpur, Malaysia. Habitat International, 34(1): 18-27.
27
Muyeba, S., Seekings, J (2012). Homeownership, privacy and neighbourly relations in poor urban neighbourhoods in Cape Town, South Africa. South African Review of Sociology, 43(3): 41–63.
28
Parkes, A., Kearns, A., Atkinson, R (2002). What makes people dissatisfied with their neighbourhoods? Urban Studies, 39(13): 2413–2438.
29
Ramezanpour, M., Nourtaghani, A (2018). Affordability Principles in Low-Income Housing Based on Residents` Perspective (Case Study: Babolsar Mehr housing). International Journal of Architectural Engineering & Urban Planning, 28(1): 1-13.
30
Riazi, M., Emami, A (2018). Residential satisfaction in affordable housing: A mixed method study. Cities, 82: 1-9.
31
Rioux, L., Werner, C (2010). Residential satisfaction among aging people living in place. Journal of Environmental Psychology, 31(2): 158-169.
32
Schwartz, A.F (2006). Housing Policy in the United States: An Introduction. Routledge, Taylor & Francis group.
33
Tucker, R., Abass, Z (2018). Residential satisfaction in low-density Australian suburbs: The impact of social and physical context on neighborhood contentment. Journal of Environmental Psychology. 56: 36-45. doi: 10.1016/j.jenvp.2018.02.005.
34
Zhang, Y., Van den Berg, A. E., Van Dijk, T., Weitkamp, G (2017). Quality over Quantity: Contribution of Urban Green Space to Neighborhood Satisfaction. International journal of environmental research and public health, 14(5): 535-547.
35
ORIGINAL_ARTICLE
مدلسازی ساختاری تحرک اجتماعی بین نسلی مهاجرین افغانستانی (مطالعۀ موردی: شهر کاشان)
تبیین موضوع: امروزه بحث مهاجرت و مسائل مربوط به آن از اهمیت زیادی در برنامه ربزی شهری برخوردار است، یکی از مسائلی که مهاجران با آن مواجه هستند تحرک اجتماعی می باشد، هدف پژوهش حاضر ارزیابی وضعیت تحرک اجتماعی بین نسلی مهاجرین افغانستانی در شهر کاشان است. روش: روش پژوهش- توصیفی تحلیلی میباشد، حجم نمونه با استفاده از نرمافزار Sample Power با سطح اطمینان 95 درصد و خطای احتمالی 5 درصد 150 نفر نمونه از جمعیت 20هزار نفری مهاجران افغانستانی شهر کاشان محاسبه گردید. برای تجزیهوتحلیل توصیفی و استنباطی دادهها از آزمون آماری T-Test در نرمافزار SPSS و جهت تبیین و مدلسازی اثرات نیز از مدلسازی معادلات ساختاری در نرمافزار AMOS استفاده گردید. یافتهها: نتایج حاصل از آزمون T نشانگر معنیدار بودن شاخصهای تقدیرگرایی، اعتماد اجتماعی و سرمایه فرهنگی در تحرک اجتماعی می باشد. تحلیل یافتههای منتج از مدلسازی معادلات ساختاری بیانگر این است که از بین شاخصهای موردسنجش، شاخص سرمایه فرهنگی ذهنی اکتسابی بیشترین بار عاملی را با وزن 0.98 در رتبه اول به خود اختصاص داده است. عامل سرمایه فرهنگی ذهنی پس از ذهنی اکتسابی با بار عاملی 0.85 در رتبه دوم قرارگرفته است. عاملهای سرمایه فرهنگی عینی، تقدیرگرایی و اعتماد اجتماعی نیز با بارهای عاملی 0.82، 0.26- و 0.22- در مرتبههای بعدی قرارگرفتهاند. نتایج: بنابراین پس از تحلیل جزئیتر شاخصهای مذکور میزان اعتماد به خویشاوندان، میزان مطالعه کتاب، میزان آشنایی با زبانهای خارجی ،ورزش کردن، تلاش کردن هرکس برای رسیدن به آنچه میخواهد در تحرک بین نسلی مهاجرین افغانستانی در شهر کاشان تشخیص داده شد.
https://jusg.uk.ac.ir/article_2344_3319ddeb31f8b54c1eff491d06e96aec.pdf
2019-09-23
187
204
10.22103/JUSG.2019.1998
مهاجرین افغانستانی
تحرک اجتماعی بین نسلی
مدلسازی ساختاری
شهر کاشان
یونس
غلامی
yonesgholami@kashanu.ac.ir
1
استادیار گروه جغرافیا و اکوتوریسم، دانشکده منابع طبیعی و علوم زمین، دانشگاه کاشان، کاشان، ایران
LEAD_AUTHOR
فرشاد
فلاحتی
farshad.falahati3892@gmail.com
2
دانشجوی کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامهریزی شهری، گروه جغرافیا و اکوتوریسم، دانشکده منابع طبیعی و علوم زمین، دانشگاه کاشان، کاشان، ایران
AUTHOR
ابراهیمی، قربانعلی؛ جان علیزاده چوببستی، حیدر؛ رازقیمله، هادی (1395). بررسی تأثیر سرمایه فرهنگی بر اعتماد اجتماعی (مطالعه موردی شهروندان 18سال و بالاتر شهر تهران). فصلنامه مطالعات جامعهشناختی جوانان، 6 (21)، 44-25.
1
افراخته، حسن؛ منافی آذر، رضا؛ ولائی، محمد (1395). اثرات مکانی -فضایی مهاجرت بازگشتی در شهرستان میاندوآب. مجلّه پژوهش و برنامهریزی روستایی، 5 (13)، 83-98.
2
اکبری، امین (1383). نقش سرمایه اجتماعی در مشارکت: بررسی تأثیر سرمایه اجتماعی و سیاسی (مطالعه موردی: سقز). دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه تهران.
3
ایراندوست، کیومرث؛ بوچانی، محمدحسین؛ تولایی، روحالله (1393). تحلیل دگرگونی الگوی مهاجرت داخلی کشور با تأکید بر مهاجرتهای شهری. فصلنامه مطالعات شهری، 2 (6)، 105-118.
4
پوراحمد، احمد؛ زیاری، کرامت الله؛ زاهدی، جاوید (1393). سنجش کیفیت زندگی شهری مهاجران افغان مقیم ایران با رویکرد ذهنی (مطالعه موردی: شهر رباطکریم). پژوهشهای جغرافیایی برنامهریزی شهری، 2 (1)، 1-15.
5
زارع، بیژن؛ لطفی، مهوش (1392). تحلیل جامعهشناختی تحرک اجتماعیِ بین نسلی در شهر کرمانشاه. مجلۀ تحلیل اجتماعی، 4 (68)، 37-66.
6
زکی، علی (1391). اثر مهاجرت برساخت اجتماعی اقتصادی جوامع شهری (مطالعه موردی: مقایسه شاهینشهر با خمینیشهر). فصلنامه مطالعات شهری، 2 (2)، 112-83.
7
زنجانی، حبیبالله (1393). مهاجرت. انتشارات، سمت تهران، 263 صفحه.
8
شارع پور، محمود؛ خوش فر، غلامرضا (1381). رابطه سرمایه فرهنگی با هویت اجتماعی جوانان. نامه علوم اجتماعی، (20), 133-147.
9
شاطریان، محسن؛ گنجی پور، محمود (1389). تأثیر مهاجرت افغان ها بر شرایط اقتصادی و اجتماعی شهر کاشان. مجله پژوهش و برنامه ریزی شهری، 1 (3)، 83-102.
10
شجاعی، جواد (1384). عوامل اجتماعی روانی مؤثر بر تقدیرگرایی. پیمایش، ویژه نامه هفته پژوهش.
11
صفایی پور، مسعود (1390). روشهای مقدماتی تحلیل جمعیت. اهواز: انتشارات دانشگاه شهید چمران، 42 صفحه.
12
صفایی پور، مسعود (1390). فرهنگنامه واژگان و نظریههای مهاجرت درونشهری. اهواز: انتشارات دانشگاه شهید چمران، 43 صفحه.
13
عیسی زاده، سعید؛ مهران فر، جهانبخش (1391). مهاجرت غیرقانونی و تبعات اقتصادی آن درکشورهای میزبان (با تأکید بر مهاجران افغانی در ایران). فصلنامه راهبرد اجتماعی فرهنگی، 1 (2)، 116-97.
14
عیسی زاده، سعید؛ مهران فر، جهانبخش (1392). بررسی تأثیر مهاجرتهای بینالمللی بر سطح اشتغال و دستمزد: (موردمطالعه اقتصاد ایران). مجله تحقیقات اقتصادی، 48 (2)، 111-130.
15
غفاری، زهرا (1395). تأثیر سرمایه فرهنگی تجسم یافته (ذهنی) بر تحرک اجتماعی میان نسلی (موردمطالعه: شهروندان 30 تا 54 ساله شهر گرگان). فصلنامه توسعه اجتماعی، 11 (4)، 206-183.
16
غفاری، زهرا؛ حقیقتیان، منصور (1395). بررسی و تبیین تحرک اجتماعی میان نسلی با تأکید بر سرمایه فرهنگی عینیت یافته بوردیو (موردمطالعه: شهروندان 30 تا 54 ساله شهر گرگان). مجله علوم اجتماعی دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه فردوسی مشهد، 13 (1)، 197-2016.
17
فطرس، محمدحسین؛ شهبازی، فاطمه (1393). بررسی تحرک درآمدی در ایران طی سالهای پیش و پس از اجرای قانون هدفمندی یارانههای نقدی 1392-1363. فصلنامه مطالعات اقتصادی کاربردی ایران، 3 (12)، 201-183.
18
قریشی، فخرالسادات؛ صداقت، کامران (1388). بررسی نقش عوامل فرهنگی-اجتماعی مرتبط بر شکل گیری اعتماد اجتماعی شهروندان تبریز. جامعهشناسی کاربردی، 20 (4)، 75-102.
19
کشاورز قاسمی، حسین؛ نادرپور، بابک (1397). تبیین پیامدهای مهاجرت اتباع کشور افغانستان بر جامعه ایران (مطالعه موردی: شهر قزوین). فصلنامه جغرافیا و برنامهریزی منطقهای، 8 (3)، 289-305.
20
کیانی سلمی، صدیقه؛ بسحاق، محمدرضا (1395). تبیین اثرات جشنواره گلابگیری از دیدگاه ساکنان محلی. فصلنامه مطالعات مدیریت گردشگری، 11 (34)، 65-92.
21
کیانی، مژده (1385). کاربرد کامپیوتر در علوم اجتماعی. تهران: انشارات دانشگاه پیام نور.
22
نایبی، هوشنگ؛ معصومی راد، رضا (1392). عوامل اجتماعی مؤثر بر تحرک اجتماعی (شغلی) اعضای هیئتعلمی دانشگاه آزاد اسلامی.فصلنامه راهبرد اجتماعی و فرهنگی، 2 (7)، 103-123.
23
نایبی، هوشنگ؛ معصومیراد، رضا (1390). عوامل فرهنگی موثربر تحرک اجتماعی مردان 35 تا 64 ساله شهر تهران. فصلنامه علمی پژوهشی مطالعات جامعهشناختی، (39)، 1-34.
24
نایینی، هوشنگ (1388). آمار توصیفی برای علوم اجتماعی. تهران: انتشارات سمت،.
25
ندیمی، حمیرا (1390). تحرک شغلی مسئولان سیاسی ایران (ارائه یک مقیاس). فصلنامه مسائل اجتماعی ایران، 2 (2)، 215-185.
26
نوغانی، محسن (1383). آموزش و پرورش و بازتولید فرهنگی. رشد علوم اجتماعی.
27
Alex, Nunn., Dr. Steve, Johnson., Dr. Surya, Monro., Dr. Tim, Bickerstaffe., Sarah, Kelsey (2007). Factors influencing social mobility. University of Huddersfield Repository Department for Work and Pensions Research Report 450:1-76
28
Blau, Peter., Duncan, Otis Dudley (1967). The American Occupational Structure.New York: Wiley.
29
Breen, R (2004). Social mobility in Europe. Oxford: Oxford University Press.
30
Breen, R (2010). Social Mobility and Equality of Opportunity Geary. Lecture Spring 2010 The Economic and Social Review, 41(4): 413-428.
31
Breen, R., Goldthorpe, J. H (2001). Class, Mobility and Merit: The Experience of two British Birth Cohorts. European Sociological Review 17: 81–101
32
Giles, W (2013). Class, contention, and a world in motion.edited by Winnie lem and pauline gardiner barber: 23-40, Berghahn Books.WWW.berghahnbooks.com
33
Goldthorpe, J.H (2000). On sociology: Numbers, narratives, and the integration of research and theory. Oxford: Oxford University Press.
34
Goldthorpe, John H., Erikson, Robert (1992). The Constant Flux- a Study of Class Mobility in Industrial Societies. Oxford: Clarendon press.
35
Grare, Frederic., Maley, William (2011). The Afghan Refugees in Pakistan. Middle East Institute, pour la Recherche Strategique.
36
Jo Blanden, Robert Haveman, Timothy Smeeding and Kathryn Wilson (2014). Intergenerational mobility in the United of States and Great Britain: a comparative study parent-child pathway, 48p.
37
Koepke, Bruce (2011). The Situation of Afghans in the Islamic Republic of Iran Nine Years After the Overthrow of the Taliban Regime in Afghanistan. Middle East Institute, pour la Recherche Strategique.
38
Kronenfeld, D.A (2011). Can Afghanistan Cope withReturnees? A Look at some New Data. Middle East Institute, pourla Recherche Strategique.
39
LIPSET, S.M., Bendix, R (eds) (1954). Class, Status and Power. London: Rutledge
40
Marshall, G (1998). Dictionary of Sociology. Oxford University press.
41
Matras, J (1984). Social inequauality, stratifacathon and mobaility. Pratic, Hall, 7.
42
Payne, G.J. Roberts (2002). Opening and Closing the Gates: Recent Developments in British Male Social Mobility. Sociological Research Online 6(4), http://www.socresonline.org.uk/6/4/payne.
43
Rajarshi Majumder (2010). Intergenerational mobility in educational & occupational attainment: a comparative study of social classes in India. 1-26.
44
Rogers, E (1966). Modernization Among Peasants, New York: Holt.
45
ORIGINAL_ARTICLE
مستندنگاری تغییرات اکولوژیکی طبیعی و انسانیِ فضاهای باز شهری (مطالعۀ موردی: بافت تاریخی شهر کرمان)
تبیین موضوع: فضاهای باز شهری یکی از عوامل هویتبخش ساختار محلات تاریخی شهرها محسوب میشوند که در بسیاری از موارد، نادیده گرفته شدن ارزشهای ساختاری و معنایی آنها باعث از هم گسیختگی بافت تاریخی در پی طرحهای توسعهای شده است و این امر به وضوح در مرکز تاریخی شهر کرمان مشاهده میشود. از آنجا که مطالعات مدوّن و مستندی پیرامون فضاهای باز و عمومی در قلمرو پژوهش (بافت قاجاری شهر کرمان) صورت نگرفته و خطر تخریب و دگرگونی تمامیت بافت تاریخی و از جمله فضاهای باز را تحت تاثیر قرار داده، شناخت و مستندنگاری روند و علل تغییرات اکولوژیکی طبیعی و انسانی در این فضاها ضروری به نظر میرسد. روش: نوشتار حاضر پژوهشی کیفی با راهبرد تاریخی– تفسیری است که با روش توصیفی-تاریخی، تحلیلی با کمک اسناد مکتوب، پیمایش میدانی و تبدیل عکسهای هوایی دهههای مختلف به نقشههای متریک درصدد این مهم برآمده است. یافتهها: یافتهها حاکی از این است که حضور کاربریهای مذهبی (مسجد و به خصوص حسینیه) در پویایی و مانایی فضاهای باز شهری کرمان نقش تعیین کننده دارند و هندسه و نحوه شکلگیری غالب در این فضاها هندسۀ منظم ارگانیک است که مرکزیت فضایی آنها در بافت همجوار کاملا مشهود میباشد. در بررسی تحولات نیز نقش عوامل طبعی و انسانی به چشم میخورد. نتایج: با توجه به سرعت روند تخریب و از هم گسستگی در بافت تاریخی شهر کرمان و حذف یکایک فضاهای باز شهری (و نقش غیرقابل انکار عوامل انسانی)، بازبینی سیاستهای توسعهای و تعریف پروژههای تخصصی مستندنگاری در بافت تاریخی، جهت اتصال گذشته ارزشمند به آیندهای با هویت و پویا ضروری به نظر می رسد.
https://jusg.uk.ac.ir/article_2484_c0ce702190904ef3f527072cf50a5a92.pdf
2019-09-23
205
234
10.22103/JUSG.2019.2001
فضای باز شهری
شهر کرمان
بافت تاریخی
مستندنگاری
اکولوژی طبیعی و انسانی
صادق
کریمی
karimi.s.climatologist@uk.ac.ir
1
استادیار آب و هواشناسی، دانشگاه شهید باهنر کران، کرمان، ایران
LEAD_AUTHOR
محبوبه
اسلامی زاده
eslamizadeh.m@uk.ac.ir
2
مربی گروه مرمت بناهای تاریخی، دانشکده هنر و معماری، دانشگاه شهید باهنر کرمان، کرمان، ایران
AUTHOR
سکینه
تاج الدینی
s_tajaddini@uk.ac.ir
3
مربی گروه مرمت بناهای تاریخی، دانشکده هنر و معماری، دانشگاه شهید باهنر کرمان، کرمان، کرمان، ایران
AUTHOR
احمدی، شیخ یحیی. (۱۳۷۰). فرماندهان کرمان. تحشیه باستانی پاریزی. تهران: علم.
1
ایمانی جاجرمی، حسین (۱۳۸۴). ویژگی های تاریخی فرهنگی و تحولات معاصر مدیریت محله شهری در ایران (مطالعه موردی: شهرداری محله در تربت حیدریه). نامۀانسان شناسی، نشریه شمارۀ ۸، صص 29-17.
2
ایمانی، نادیه (1383). طرح راهبردی بافت تاریخی کرمان(احیای مرکز تاریخی). کرمان: سازمان بهسازی و نوسازی شهرداری کرمان.
3
آقابزرگ، نرگس؛ متدین، حشمت الله (۱۳۹۴). خاستگاه نظری میدان نقش جهان. باغ نظر. نشریه شماره۳۳. صص44-23.
4
پاکزاد، جهانشاه (1384). راهنمای طراحی فضاهای شهری در ایران. تهران: شرکت طرح و نشر پیام سیما.
5
پرویزی، الهام؛ بمانیان، محمدرضا؛ مهدوی نژاد، محمدجواد (1395). شناسایی معیارهای ذهنیت اصیل در معماری جدید بافت های با ارزش تاریخی در جهت ارتقای هویت کالبدی بافت تاریخی. مرمت و معماری ایران، شمارۀ 11، صص 65-75.
6
پوراحمد ، احمد (1370). جغرافیا و کارکردهای بازار کرمان. کرمان: مرکز کرمان شناسی
7
پوراحمد، احمد (۱۳۷۱). جغرافیا و ساخت شهر کرمان. تهران: جهاد دانشگاهی.
8
پورزرگر، محمدرضا؛ معافی غفاری، پریچهر؛ امجدی، مریم (1397). احیای ارزش در فضای باز شهری (تکیۀ دولت). باغ نظر، شمارۀ 63. صص 54-41.
9
جهاد دانشگاهی دانشکده هنرهای زیبا دانشگاه تهران (1367) طرح احیا بافت قدیم کرمان. شهرداری کرمان.
10
حبیبی، محسن (۱۳۸۳). از شار تا شهر. تهران: دانشگاه تهران.
11
دانشور، محمد. (1388). محله های قدیم شهر کرمان .کرمان : مرکزکرمان شناسی.
12
رادول، دنیس (۲۰۰۷). حفاظت و پایداری در شهرهای تاریخی. ترجمه: پیروز حناچی، تهران: دانشگاه تهران.
13
زارعی، هانی؛ شهابی نژاد، علی (1396). میدان قیصریه لار. معماری اقلیم گرم و خشک. شمارۀ 6. صص 26-1.
14
زنگیآبادی، علی ( 1376). جغرافیا و برنامهریزی شهری کرمان. کرمان: مرکز کرمان شناسی
15
سایکس، سرپرسی (۱۹۱۵). ده هزار مایل در ایران. ترجمه: حسین سعادت نوری. تهران: ابن سینا.
16
سلطانزاده، حسین (۱۳۷۲). فضاهای شهری در بافتهای تاریخی ایران. تهران: دفتر پژوهشهای فرهنگی.
17
سلطانزاده، حسین (1390). تاریخ مختصر شهر و شهرنشینی در ایران از دوره باستان تا 1355هـ.ش. تهران: چهار طاق.
18
شماعی، علی؛ پوراحمد، احمد (۱۳۸۹). بهسازی و نوسازی شهری از دیدگاه علم جغرافیا. تهران: دانشگاه تهران.
19
شهابینژاد، علی؛ ابویی، رضا؛ قلعهنویی، محمود (1395). فضای باز میدان نقش جهان، ارزش ها و مساله ها. باغ نظر، شمارۀ ۴۴. صص 64-53.
20
شیعه، اسماعیل (1378). با شهر و منطقه در ایران. تهران: نشر دانشگاه علم و صنعت.
21
صالحی، اسماعیل (1387). ویژگیهای محیطی فضاهای شهری امن. تهران: مرکز مطالعاتی و تحقیقاتی شهرسازی و معماری.
22
فلامکی، منصور (۱۳۸۸). سیری در تجارب مرمت شهری از ونیز تا شیراز. تهران: نشر فضا.
23
لینچ، کوین (1960). سیمای شهر. ترجمه: منوچهر مزینی، تهران: نشر دانشگاه تهران.
24
متدین همت کرمانی، محمود (۱۳۶۴). تاریخ مفصل کرمان. کرمان: نشر همت کرمانی.
25
محمد مرادی، اصغر (1373). مطالعات و طراحی محور فرهنگی تاریخی کرمان. وزارت مسکن و شهرسازی: دفتر عمران و بهسازی شهری.
26
محمد مرادی، اصغر (1378). کنکاشی پیرامون شهر قدیم کرمان. مجموعه مقالات دومین کنگره تاریخ معماری و شهرسازی ایران . ارگ بم . جلد اول، تهران: سازمان میراث فرهنگی کشور، صص 364-325.
27
محمد مرادی، اصغر (۱۳۹۶). احیای بافت قدیم شهرها (مروری بر تجارب). تهران: دانشگاه تهران.
28
محمدزاده مهر، فرخ (۱۳۸۱). میدان توپخانه تهران، نگاهی به سیر تداوم و تحول در فضاهای شهری. تهران: پیام سیما.
29
محمدیزاده، نسرین (۱۳۹۰). طراحی شهری و ساماندهی محله قلعه محمود کرمان با تاکید بر بازآفزینی نقش بازار میدان قلعه. پایاننامه کارشناسی ارشد رشته شهرسازی و گرایش طراحی شهری با راهنمایی دکتر محمود قلعه نویی، دانشگاه هنر اصفهان.
30
منشی کرمانی، محمدامین (۱۳۹۱). جغرافیای ایالت کرمان در عهد ناصری. کرمان: مرکز کرمان شناسی.
31
موسوی، الههسادات؛ باغی، سروینه؛ مرادی، نینا؛ رنجبر، احسان (۱۳۹۴). گونهشناسی کالبدی میدانهای مرکز محله در بافت تاریخی گرگان. شهر ایرانی اسلامی. شمارۀ ۲۱، ص 78-67.
32
نژادستاری، سعیده (1390). نقش میدان های شهری و بررسی عواقب ناشی از تنزل جایگاه آن در شهرهای امروزی با تأکید بر شهرهای ایرانی. فصلنامه مطالعات شهر ایرانی اسلامی، شمارۀ 3، صص 70-57.
33
نقیزاده، محمد (۱۳۸۵). تأملی در روند دگرگونی میدان در شهرهای ایرانی. هنرهای زیبا، شمارۀ ۲۵، صص 18-15.
34
وزیری، احمدعلیخان (1375). تاریخ کرمان. تصحیح و تحشیه توسط باستانی پاریزی. تهران: نشرعلمی.
35
ORIGINAL_ARTICLE
تحلیل فضایی زیرساخت های سبز با استفاده از اصول آمایش سرزمین (مطالعه موردی: منطقه 22 تهران)
تبیین موضوع: یکی از چالشهایی که بسیاری از شهرها در نتیجۀ افزایش جمعیت و مصرف زمین، با آن مواجهاند، از بین رفتن سیستم پشتیبان حیات یا شبکهی زیرساخت سبز است. حضور زیرساخت های سبز به اندازۀ زیرساختهای مصنوع برای جوامع مدرن ضروری است و از دست رفتن آنها هزینه های پنهانی برای جامعه به دنبال دارد. از آنجا که زیرساختها سبز ارائه دهنده خدمات اکولوژیک متعددی برای سکونتگاه ها هستند، امروزه اهمیت بسیاری دارند. روش: در روش شناسی این پژوهش ابتدا به مطالعه و بررسی اسناد و مدارک علمی مرتبط با بنیان نظری و همچنین اسناد فرادست و همتراز و موضوعی منطقه مذکور پرداخته و سپس با استفاده از تصاویر ماهوارهای از محصولات سری ماهوارهای Cartosat-1/IRS-P5 در بازه زمانی 2008 تا 2015 به مطالعه زیرساخت سبز پرداخته شده است. یافتهها: اصول و مراحل صحت تطبیقی مطالعات در حوزه طبقه بندی اراضی و ... جهت تأیید مراحل بکار رفته است، بعد از آن آشکارسازی تغییرات با مدل، انجام شده است. در گام بعدی نیز مولفههای آمایش سرزمین که شامل پراکنش فضایی، گسترش، همجواری و کفایت بودهاند، با استفاده از تکنیک های آمار فضایی درمحیط ArcMap مورد تحلیل قرار گرفته اند. نتایج: نتایج بدست آمده از این پژوهش حاکی از آن است که تغییرات و گسترش زیرساخت های سبز در بازه زمانی و مکانی مورد نظر از اصول آمایش سرزمین تبعیت نمی کند، و پراکنش فضایی نامتعادل، گسترش ناهمسو، سازگاری متوسط و کفایت نامطلوب را در زیرساخت های سبز نشان می دهد.
https://jusg.uk.ac.ir/article_2431_88aceb9df4357a0b6a31c229da818064.pdf
2019-09-23
235
253
10.22103/JUSG.2019.1999
اصول آمایش سرزمین
زیرساخت های سبز
تحلیل فضایی کاربری اراضی
RS - GIS
منطقه 22 تهران
آرام
ابراهیمی
aram_ebrahimi69@yahoo.com
1
دانشجوی کارشناسی ارشد گروه برنامه ریزی آمایش سرزمین، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران
LEAD_AUTHOR
مرتضی
توکلی
tavakoly52@gmail.com
2
دانشیار گروه جغرافیا و برنامه ریزی روستایی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران
AUTHOR
عبدالرضا رکن الدین
افتخاری
reftekhari_reza@yahoo.com
3
استاد تمام گروه جغرافیا و برنامه ریزی روستایی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران
AUTHOR
ابراهیمی، آرام؛ پاشانژاد سیلاب، احسان؛ افتخاری، عبدالرضا رکنالدین؛ پورطاهری، مهدی (1396). آمایش سرزمین در نظام برنامهریزی و مدیریت کشور. چاپ اول، تهران: انتشارات طحان.
1
شریف زادگان، محمد حسین؛ رضوی دهکردی، سید امیر (1389). ارزیابی فرآیند برنامهریزی آمایش سرزمین در ایران و راهکارهای بهبود آن. مجله علوم محیطی، 7 (4)، 87-100.
2
صرافی، مظفر (1390). دوره آمایش و توسعه سرزمین. معاونت برنامهریزی و نظارت راهبردی رئیس جمهور مرکز تحول اداری و منابع انسانی، تهران.
3
مهندسین مشاور آمایش و توسعه البرز (1396). تهیه طرح برنامه توسعه گردشگری منطقه 22 تهران. تهران: مرکز مطالعات و برنامهریزی شهرداری تهران.
4
Ahern, J (2007). Green Infrastructure for Cities: The Spatial Dimension. In: Novotny, V. and Brown, P (Eds.) (2007) Cities for the Future Towards Integrated Sustainable Water and Landscape Management. IWA Publishing, London. P. 265-283.
5
Alberti, M., Marzluff, J.M (2007). Ecological resilience in urban ecosystems: Linking urban patterns to human and ecological functions. Urban Ecosystem. P. 241–265. doi:10.1023/B: UECO.0000044038. 90173.c6.
6
Alborz Development Consulting Engineers (2017). The Tourism Development Plan of District 22. Tehran Urban Research & Planning Center, Tehran municipality, Tehran, Iran.
7
Benedict, M.A., McMahon, E.T (2002). Green Infrastructure: Smart Conservation for the 21st Century. Renewable Resources Journal. Autumn Edition. pp.12-17.
8
Benedict, M.A., McMahon, E.T (2006). Green Infrastructure: Linking Landscapes and Communities.Island Press, Washington, DC, USA. https://doi.org/10.1007/s10980-006-9045-7.
9
Bierwagen, G., Battocchi, D., Simões, A., Stamness, A., Tallman, D (2007). The use of multiple electrochemical techniques to characterize Mg-rich primers for Al alloys, Prog. Org. Coat., Workshop on Application of Electrochemical Techniques to Organic Coatings, AETOC 2005. 59, pp.172–178. doi: 10.1016/j.porgcoat.2007.01.022.
10
Chang, Q., Li, S., Wang, Y., Wu, J., Xie, M (2012). Spatial process of green infrastructure changes associated with rapid urbanization in Shenzhen. China. Chinese.
11
Cullingworth, J. B., Nadin, V (2006). Town and Country Planning in the UK. 14th ed., London: Routledge.
12
Ecosystem and Human Health in Urban Areas, Using Green Infrastructure: A literature review, Landscape and Urban Planning. No.81, pp.167–178.
13
Edwards, P.N (2003). Infrastructure and modernity: force, time, and social organization in the history of sociotechnical systems in Thomas. P.B., Misa, J. & Feenberg, A. (Ed.), Modernity and Technology. Massachusetts: Massachusetts Institute of Technology.
14
European Council of Town Planners (2003). ectp good practice guide on planning for sustainable development. London: European Council of Town Planners.
15
Huseynov, E (2011). Planning of sustainable cities in view of green architecture, International Conference on Green Buildings and Sustainable Cities, Procedia Engineering 2, Available online at www.sciencedirect.com, pp:534–542.
16
Jim, C.Y., Chen, S.S (2003). Comprehensive greenspace planning based on landscape ecology principles in compact Nanjing city. China. Landscape and Urban Planning, Vol.65, No.3. pp.95-116. doi:10.1016/S0169-2046(02)00244-X.
17
Kattel, G. R., Elkadi, H., Meikle, H (2013). Developing a complementary framework for urban ecology, Urban Forestry and Urban Greening. 12(4): pp.498-508.
18
Liu, J., Taylor, W.W (2002). Coupling Landscape Ecology with natural resource management: Paradigm shifts and new approaches. In: Liu, J. & Taylor, WW. (Eds.) (2002). Integrating Landscape Ecology into Natural Resource Management. Cambridge Studies in Landscape Ecology Series, Cambridge University Press, Cambridge.
19
Lyke, J.C (2012). Plug-and-play satellites, IEEE Spectr. No.49, 36–42. doi: 10.1109 /MSPEC. 2012. 6247560.
20
MacFarlane, R., Davies, C., Roe, M (2005). Green Infrastructure and the City Regions. Discussion Paper, NECF, Dunston.
21
Marcucci, D.J., Jordan, L.M (2012). Benefits and Challenges of Linking Green Infrastructure and Highway Planning in the United States. Environ. Manage. 51, 182–197. doi:10.1007/s00267-012-9966-7.
22
Mell, I. C (2010). Green infrastructure: concepts, perceptions and its use in spatial planning, Landscape, (June), 290. Retrieved from https://theses.ncl.ac.uk/dspace/bitstream/10443/914/1/Mell10.pdf.
23
Morphet, J., Tewdwr-Jones, M., Gallent, N., Hall, B., Spry, M., Howard, M (2007). Shaping and Delivering Tomorrow's Places Effective Practice in Spatial Planning.
24
Rasoolimanesh, M., Nurwati, B., Mastura, J (2011). City Development Strategies (CDS) and Sustainable Urbanization in Developing World. ASEAN Conference on Environment Behaviour Studies, Savoy Homann Bidakara Bandung Hotel, Bandung, Indonesia, 15-17 June 2011, Procedia - Social and Behavioral Sciences 36, Available online at www.sciencedirect.com, pp:623 – 631.
25
Sandstrom, U.G (2002). Green Infrastructure Planning in Urban Sweden, Plan Pract, Res. 17, 373–385. doi:10.1080/02697450216356
26
Seto, K.C., Fragkias, M (2005). Quantifying Spatiotemporal Patterns of Urban Land-use Change in Four Cities of China with Time Series Landscape Metrics. Landsc. Ecol. 20, 871–888. doi:10.1007/s10980-005-5238-8.
27
Stead, D., Meijers, E (2004). Policy integration in practice: some experiences of integrating transport, land-use planning and environmental policies in local government. in 2004 Berlin Conference on the Human Dimensions of Global Environmental Change: Greening of Policies-Interlinkages and Policy Integration, pp.1-13.
28
Walmsley, A (1995). Greenways and the making of the urban form, Landscape and Urban Planning. Vol.33, No.1-3, pp.81-127.
29
Weber, T. Sloan, A., Wolf, J (2006). Maryland’s Green Infrastructure Assessment: Development of a comprehensive approach to land conservation. Landscape and Urban Planning, Vol.77, No.1-2. pp.94-110.
30
Williams, R (2012). Paper presented at the Landscape Infrastructure Systems & Strategies for Contemporary Urbanization Piper Auditorium. Gund Hall, and 48 Quincy Street, Cambridge, MA. Available from: http://archinect.com/ lian/live-blog-rosalind-williams-infrastructure-of-lived-experience. Accessed 2014/09/04.
31
ORIGINAL_ARTICLE
تدوین سناریوها و ارائه راهبردهای مؤثر در تاب آوری اجتماعی آینده (مطالعۀ موردی: کلانشهر اهواز)
تبیین موضوع: پژوهش حاضر با رویکرد آیندهپژوهی، به تدوین سناریوهای تاثیرگذار در آینده تابآوری اجتماعی و ارائه راهبردهای موثر در این زمینه خواهد پرداخت. روش: این پژوهش از لحاظ هدف کاربردی و از نظر روش ترکیبی از روشهای اسنادی و پیمایشی و از نظر ماهیت، بر اساس روش جدید علم آینده پژوهی، تحلیلی و اکتشافی است که با به کارگیری ترکیبی از مدل های کمی و کیفی انجام گرفته است. جامعه آماری این پژوهش برای آینده نگری تاب آوری شهری تعداد 45 نفر از متخصصین حوزه شهری است که از آن ها پرسش گری به عمل آمد و نتایج حاصل از بررسی آنان برای شناسایی عوامل کلیدی بر شکل دهی تابآوری اجتماعی در آینده مورد استفاده قرار گرفت. نیروهای پیشران با روش دلفی مشخص، و سپس این عوامل براساس میزان اهمیت و عدم قطعیت، اولویتبندیشده و حیاتیترین عوامل مشخص، و برای نوشتن سناریوهای محتمل از نرمافزار آیندهپژوهی استفاده شده است. یافته ها:در نمودار پراکندگی متغیرها وضعیت ناپایداری سیستم بر تابآوری اجتماعی کلان شهر اهواز حاکم است. نتایج: از میان 54 عامل یاد شده پس از بررسی میزان و چگونگی تأثیرگذاری این عوامل بر یکدیگر و بر وضعیت آینده این سکونتگاهها در خروجی نرم افزار میک مک ده عامل کلیدی با بیشترین میزان تاثیرگذاری مستقیم و غیرمستقیم بر آینده تاب آوری اجتماعی کلان شهر اهواز مشخص شد: وضعیت درآمد، تحریم، فقر، ضعف مدیریت شهری، افزایش مهاجرت، مشوقهای مالی، بیکاری، کم شدن صادرات نفت، بافت فرسوده، ضعف نهادها که بیشترین نقش رادروضعیت آینده تابآوری اجتماعی در کلان شهر اهواز ایفا میکنند.
https://jusg.uk.ac.ir/article_2447_724437e782485e6f8670a2018675e264.pdf
2019-09-23
255
273
10.22103/JUSG.2019.2000
تاب آوری اجتماعی
مطالعات آینده پژوهی
برنامه ریزی سناریو
برنامه ریزی راهبردی
کلانشهر اهواز
سعید
امانپور
amanpor@scu.ac.ir
1
دانشیار گروه جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه شهید چمران اهواز، اهواز، ایران
LEAD_AUTHOR
سعید
ملکی
malekiplaning@yahoo.com
2
استاد گروه جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه شهید چمران اهواز، اهواز، ایران
AUTHOR
مسعود
صفایی پور
safae_p@scu.ac.ir
3
استاد گروه جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه شهید چمران اهواز، ، ایران
AUTHOR
محمدرضا
امیری فهلیانی
amiri_reza1388@yahoo.com
4
دکترای جغرافیا و برنامه ریزی شهری از دانشگاه شهید چمران اهواز، اهواز، ایرا
LEAD_AUTHOR
آمارنامه کلانشهر اهواز (1395).
1
جوکار، سجاد (1390). بررسی الگوهای مراکز خرید و مجتمعهای تجاری در شهر اهواز. پایاننامه کارشناسی ارشد، گروه جغرافیا و برنامهریزی شهری، دانشگاه شهید چمران اهواز.
2
خزایی، سعید (1393). بررسیها چالش و راهکارهای آیندهپژوهی در ایران. مجموعه مقالات و سخنرانیهای درآمدی بر آیندهپژوهی، مرکز مطالعات علم و فناوری فرهنگستان علوم، اصفهان، انتشارات شاخص پژوه، صص 258-226.
3
ربانی، طاها (1391). کاربرد رویکرد آیندهپژوهی و تفکر راهبردی در برنامهریزی توسعهی شهری. پایاننامه کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامهریزی شهری، دانشگاه تهران، استاد راهنما: کرامت الله زیاری.
4
رنجبر، محسن؛ اشراقی، مهدی؛ ایرانمنش، قاضی (1386). تهیه الگوی پایگاه اطلاعاتی مکانی به منظور مکان یابی محل های استقرار موقت جمعیتهای آسیبدیده ناشی از زلزله. اولین همایش مقابله با سوانح طبیعی. پردیس فنی دانشگاه تهران.
5
صفاییپور، مسعود؛ علیزاده، هادی (1395). تحلیل فازی شاخصهای موثر در ارزیابی توان توسعه شهری نمونه موردی: حوضه آبریز غفار. نشریه علمی ـ پژوهشی جغرافیا و برنامهریزی، سال 20، شماره 56.
6
طرح راهبردی توسعه و عمران جامع شهر اهواز (1390). تحلیل نیازها و پیش بینی و اشتغال در سطح شهر و مناطق.
7
محمدپور، مرتضی؛ ابراهیم زاده، عیسی؛ رفیعیان، مجتبی؛ ساعد چوشی، رامین (1395). شناسایی و تحلیل اثرات متقابل عوامل کلیدی و سنجش میزان پایداری منطقه ای با رویکرد آینده نگاری راهبردی (مطالعۀ موردی: استان خراسان شمالی). جغرافیا و پایداری محیط، شماره 20.
8
مرکز آمار ایران (1390). نتایج سرشماری نفوس و مسکن.
9
نعیمی، کیومرث؛ پورمحمدی، محمدرضا (1395). شناسایی عوامل کلیدی مؤثر بر وضعیت آیندهی سکونتگاههای فرودست شهری سنندج با تأکید بر کاربرد آیندهپژوهی. فصلنامه مطالعات شهری، شمارۀ 53، صص 64-53.
10
Batrouni, M., Bertaux, A. & Nicolle, Ch (2018), Scenario analysis, from Big Data to black swan, Computer Science Review, 28: 131–139.
11
Community Regional Resilience Institute (2013), Retrieved October 22. From http://www.resilientus.org/.
12
Cutter, S.L., Christina, F (2008). Temporal and spatial changes in social vulnerability to natural hazards. Proceedings US National Academy of Sciences, 105(7): 2301-2323.
13
Godschalk, D.R (2003), Urban Hazard Mitigation: Creating Resilient Cities, Natural Hazards Review, No.4(3), pp.136-143.
14
Goodwin. P., Wright, G (2001). Enhancing strategy evaluation in scenario planning: a role for decision analysis. Journal of management studies, 38(1), 1-16.
15
Holing, C. S (1973). Resilience and stability of ecological systems’, Annual Review of Ecology and Systematics, 4: 1-23.
16
Johan, K.‚ Miner‚ W. Geddes‚ S (2012). Building urban resilience: principles, tools, and practice‚ The world Bank‚.155p.
17
León‚ J., March‚ A (2014). Urban morphology as a tool for supporting tsunami rapid resilience: A case study of Talcahuano, Chile. Habitat International. Vol.43, pp.250–262.
18
Nygren, N.A (2019). Scenario workshops as a tool for participatory planning in a case of lake management. Futures, https://doi.org/10.1016/j.futures.2018.10.004.
19
O’Brien, K., Sygna L., Haugen, J.E (2004). Vulnerable or Resilient? A Multi-Scale Assessment of Climate Impacts and Vulnerability in Norway. Climatic change, 64(1-2), 193-225.
20
Shearer, A.W (2005). Approaching scenario-based studies: three perceptions about the future and considerations for landscape planning. Environment and planning B: Planning and design, 32, 67-87.
21
Tierney, K., Bruneau, M (2007). Conceptualizing and Measuring Resilience: A Key to Disaster Loss Reduction. TR News, 250: 14-17. Available online: http://onlinepubs.trb.org/onlinepubs/trnews/ trnews250_p14-17.pdf.
22
Turner II, B.L (2010). Vulnerability and Resilience: Coalescing or Paralleling Approaches for Sustainability Science? Global Environmental Change, Article in Press, G Model JGEC-789.
23